Ας ιχνογραφήσομε τον Γολγοθά του Ευαγόρα Παλληκαρίδη από το βράδυ της συλλήψεως του μέχρι την προσαγωγή του στο Δικαστήριο. Μια απίστευτης σκληρότητας διαδικασία “ανακρίσεων” που είχε μεγάλη διάρκεια και πολυάριθμους σταθμούς.
Κυριολεκτικά έσερναν ένα δεκαοκτάχρονο παιδί αντρείο και πρόωρα ώριμο από στρατόπεδο σε στρατόπεδο και από θάλαμο βασανισμού σε άλλα παραπήγματα κολαστήρια. Μέχρι να φτάσει στην Ομορφίτα και στους επαγγελματίες βασανιστές είχε υποστεί τα πάνδεινα χωρίς να λυγίσει.
Βασανίστηκε με ακρότητα
Στην Ομορφίτα με τσακισμένα τα μάτια και κακοποιημένη τη σπονδυλική στήλη έδωσε μαθήματα ήθους και αντοχής. Αφού βασανίστηκε με ακρότητα με τους ηλεκτρικούς, δυνατούς λαμπτήρες προσώπων, στην απάνθρωπη ακολουθία των πέντε τεχνικών βασανισμού που έφεραν οι ανακριτές από την Κένυα για να την «εξελίξουν » στα σώματα των παιδιών και των νέων μας, ο Ευαγόρας άντεξε και τη γεμάτη σωματικούς πόνους μοναξιά κατά τον εγκλεισμό στο δωμάτιο “ανάρρωσης”, σκοτεινή επούλωση πληγών για περίπου επτά μερόνυχτα. Αυτή ήταν η τακτική των πεπολιτισμένων…
Το μεγαλείο του ποιητή, του Έλληνα νησιώτη, του…
Αυτός ο μήνας απάνθρωπών βασανισμών μπορεί και να τράβηξε περισσότερο… Ίσως σχεδόν δυο μήνες. Δεν ερευνήθηκε σε βάθος για να προβληθεί το μεγαλείο του ποιητή, του δισκοβόλου, του επαναστάτη, του συνειδητά ανυπότακτου στην Αποικιοκρατία του αντάρτη δασών. Του ΕΛΛΗΝΑ ΝΗΣΙΩΤΗ ακόλουθου του Διονύσιου Σολωμού. Του Ορθόδοξου Χριστιανού που είχε στο σακάκι του μια εικόνα του Χριστού και μια μικρή ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ.
Σαν Μακρυγιάννης…
Μετά από όλους τους βασανισμούς είχε το κουράγιο να σταθεί στο Δικαστήριο των Βρεττανών και να εξηγηθεί ωσάν Μακρυγιάννης ωσάν Διονύσης Καρδιανός. Ως Έλληνας Κύπριος που ηγάπα και ποθούσε την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ έπραξε ως αντάρτης.
Δεν τους άφησε να δώσουν τας δικαστικάς τους παραστάσεις. Μετά από όλη αυτή τη σταύρωση είχε το κουράγιο να τραγουδά και να ψέλνει τις τελευταίες οκτώ ώρες του βίου του μέχρι να τον κοινωνήσει ο παπά Αντώνης να πει τους τελευταίους του πόνους και να κρατήσει το σταυρό του στο στήθος του.
Ο Ευαγόρας ο εσταυρωμένος
ο της αγάπης και του αγνού έρωτος
ρωμαλέος έφηβος
περπάτησε μετά την εντεκάτην νυχτερινή
στο ικρίωμα χωρίς να δειλιάσει μπρος στους
δήμιους
με το Διονύσιο Σολωμό σύντροφο τραγουδώντας
με την ευχή να είναι ο τελευταίος της αγχόνης.
Ευαγόρα…
Μεσάνυχτα και λιγοστοί μείναμε
Να δανειστούμε λίγη απ την καρδιά σου
το πύρωμα εννοώ
το Φως σου
για τους δύσκολούς χειμώνες.
Α ρε αδέρφι μας λεβέντικο.
Επλούμισες μας
ΑΓΑΠΗΝ, ΕΡΩΤΑΝ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ
Γιάννης Πεγειώτης
