Ο Χρίστος Κκέλλης γεννήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 1934 το 1934 στην Κισσόνεργα της επαρχίας Πάφουκαι φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού του. Γονείς του ήταν ο Μιλτιάδης και η Άννα Κκέλη.
Είχε 7 αδέλφια τους, Γεώργιο, Ιωάννη, Κώστα, Αντώνιο, Μαρία, Ελένη και Δέσποινα. Εργαζόταν ως υπάλληλος σε κατάστημα υλικών οικοδομής στην Πάφο. Ήταν πολύ θαρραλέος και συνετός.
Βοηθός του τομεάρχη Πάφου
Εντάχθηκε στον αγώνα το 1955 και υπήρξε δεσπόζουσα μορφή στην επαρχία Πάφου. Ανέλαβε, ως βοηθός του τομεάρχη Πάφου, τη φύλαξη του οπλισμού του τομέα, καθώς επίσης και την οργάνωση των ομάδων όλων των χωριών της χαμηλής περιοχής της επαρχίας Πάφου, εκτός από τη Χλώρακα.
Επί κεφαλής των ομάδων αυτών ανέπτυξε αξιόλογη δράση, όπως ήταν η συλλογή όπλων και σφαιρών από ιδιώτες στο χωριό του, η κατασκευή ναρκών και χειροβομβίδων σε μεγάλες ποσότητες και οι επιθέσεις εναντίον των Άγγλων.
Η «πλούσια» δράση του
Στις 17 Νοεμβρίου 1955 ανατίναξε με νάρκη στρατιωτικό λαντ-ρόβερ και στις 26 Νοεμβρίου 1955 έριξε την πρώτη βόμβα στην τοποθεσία «Αρκοκαλάμι», περιοχή κοντά στην Κισσόνεργα, με αποτέλεσμα το θάνατο του πρώτου Βρετανού στρατιώτη στον τομέα.
Στις 29 Νοεμβρίου 1955 και στις 8 Ιανουαρίου 1956 διηύθυνε ενέδρες εναντίον των Άγγλων στην Κισσόνεργα. Ηγήθηκε επίθεσης με όλμο εναντίον του στρατιωτικού καταυλισμού στη «Μαα» – μεταξύ Κισσόνεργας και Πέγειας- στις 15 Δεκεμβρίου 1956 και στις 20 Ιανουαρίου 1957 έπληξε με τρία βλήματα όλμου το στρατόπεδο Στρουμπίου.
Έγινε φόβος και τρόμος των Άγγλων
Έκαμε επίσης επίθεση εναντίον του συνταγματάρχη Μακμίλλαν, έστησε ενέδρα και ακολούθως επιτέθηκε με όπλα εναντίον του ανακριτή Γουίντενσον. Μεγάλες ήταν οι απώλειες που είχε ο αγγλικός στρατός και από τις ηλεκτρικές βόμβες-παγίδες τις οποίες τοποθετούσε σε δένδρα και πυροδοτούσε από κάποια απόσταση, αποφεύγοντας τον κίνδυνο σύλληψής του. Λόγω της μεγάλης δράσης στην περιοχή οι στρατιωτικές αρχές δημιούργησαν στρατιωτικό φυλάκιο μέσα στο χωριό του και επέβαλαν νυκτερινό κατ’ οίκον περιορισμό.
Ο Χρίστος Κκέλης χρησιμοποιώντας ωρολογιακή νάρκη κατόρθωσε να πλήξει τους στρατιώτες στο κέντρο του χωριού κατά τη νυκτερινή τους σύναξη, υποχρεώνοντάς τους να διαλύσουν τον περιορισμό. Για να αποφύγει τη σύλληψη δεν κοιμόταν στο σπίτι του και πολλές φορές έμενε με τους αντάρτες στα καταφύγιά τους.
Ηρωικός ήταν και ο θάνατός του
Όπως ηρωική υπήρξε η δράση του , ηρωικός ήταν και ο θάνατός του. Τέσσερις μέρες μετά το θάνατο του Αυξεντίου, πήγε στην τοποθεσία ” Άπη” μαζί με το συναγωνιστή του Μιλτιάδη Στυλιανού (από την Τάλα) και κατόπιν προδοσίας, βρέθηκαν περικυκλωμένοι από Άγγλους στρατιώτες που τους συνόδευαν προδότες.
Οι δυο αγωνιστές μπήκαν σε μικρό δωμάτιο, το οποίο στέγαζε αντλία νερού στην τοποθεσία «Ππιρής», για να αποφύγουν τα πυρά των εχθρών και έδωσαν μάχη πυροβολώντας συνεχώς εναντίον τους. Τελικά βλήθηκαν με χειροβομβίδες οι οποίες ρίφθηκαν στη χωματένια στέγη που στέγαζε το καταφύγιό τους και έπεσαν στο πεδίο της τιμής ένδοξοι και αθάνατοι.
Τον ξεγέλασαν οι προδότες…
Η εφημερίδα Μάχη έγραψε: «Ομάδα προδοτών εκμεταλλευόμενοι το θάνατο του ήρωα Αυξεντίου και ισχυριζόμενοι ότι ανήκαν στην ομάδα Αυξεντίου, ζήτησαν το Κκέλη για να ενωθούν μαζί του. Κατάφεραν να τον ξεγελάσουν, τους δέχτηκε, και αυτοί τον οδήγησαν μέσα στον κλοιό των Άγγλων στρατιωτών, όπου μετά από σκληρή μάχη, σκοτώθηκε με τον φίλο του συναγωνιστή Μιλτιάδη Στυλιανού μέσα σε σπίτι νερομηχανής που το μετέτρεψαν σαν οχυρό για να αντισταθούν».
