… Λίγο ακόμα, Ελλάδα μου,
για να δούμε τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν,
τα κυκλάμινα να φυτρώνουν,
οι ανεμώνες να ξεπροβάλλουν στα δάση
και το θυμάρι να ζωντανεύει και να μοσχοβολά.
… Λίγο ακόμα, Ελλάδα μου,
κι ο ήλιος θα ζεστάνει την ψυχή μας,
το κορμί μας, την ύπαρξή μας
για να νιώσουμε τον ερχομό της Άνοιξης,
της ζεστασιάς, της ξενοιασιάς μα και της αναγέννησης.
… Λίγο ακόμα, Ελλάδα μου,
για να ιριδίσουν τα δέντρα στα βουνά,
να κελαηδούνε τα πουλιά,
να γυρίσουνε οι γλάροι,
ακολουθώντας πιστά τα πλοία της γραμμής.
… Λίγο ακόμα, Ελλάδα μου,
και θα κυματίζει ήρεμα η θάλασσα
μες του Αιγαίου και του Ιονίου τα νησιά
και θα ονειροπολείς και θα πιστεύεις
πως έφθασε η ώρα της απονομής της δικαιοσύνης.
… Λίγο ακόμα, Ελλάδα μου,
για να κεντήσουμε τον καμβά της ζωής μας
με αλληλεγγύη, σεβασμό στον συνάνθρωπό μας,
χαρά, ευτυχία, δημιουργία, φιλία
και προπαντός, ελπίδα, πίστη και Αγάπη.
… Τότε
ο ήλιος θα φωτοδοτεί νέους ορίζοντες,
ο ήχος της καμπάνας θα ακούγεται αναστάσιμος,
ανθισμένα ρείκια, μυρτιές και κουμαριές
θα μοσχοβολούν και θα ευωδιάζουν την ζωή μας!!!
Ζαννέτα Καλύβα-Παπαϊωάννου
Ποιήτρια
