Δίδακτρα στους ποιητές της αληθινής μετάνοιας, Γιάννη Κ Παπαδόπουλο και Θεοδόση Νικολάου που μου έμαθαν μυστικώ τω τρόπω την αγάπη του Κυρίου την ελπιδοφόραν…
Μεγάλη Τετάρτη. Όλοι πηγαίναμε στο Ευχέλαιο όταν αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε τι δώρημα ήταν για τον βίο μας. Είναι αλήθεια πως ακόμα δεν προσέγγισα καν την πίστη του παππού μου του Γιαννή.
Ούτε την δύναμη αισιοδοξίας που αντλούσε η γιαγιά μου από την απλή βιοτή Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης. Μιας πίστης χωρκάτικης παφίτικης. Τρόπος βίου ήτο…
Μεγάλη Τετάρτη. Ο Χριστός και οι ψαράδες μαθητές Του. Ο νιπτήρας. Τους πλένει τα πόδια. Ο Κύριος των απάντων γονατά για τα τέκνα Του ολίγον προ του Σταυρού.
Εμείς τότε παιδιά και έφηβοι παλεύαμε να καταλάβουμε στα χρόνια μετά την Εισβολή… Πάντα η Μεγάλη Εβδομάδα είχε μια μυστική δύναμη. Μια φόρτιση της φύσεως ένα πένθος εν τη ανοίξει. Συχνά συννεφιά. Και ένας διάλογος υπαρξιακός βιωματικός πέρα από τη ρουτίνα.
Ούλλοι να αλλάσσουν ασσέν τζιαι νακκουρίν. Οι καφενέες να ποκάθουντε. Το κουμάριν να σκολάννει γληορήττερα. Οι περίτου να προσπαθούν να νηστέψουν…
Ένεν μέρες να καμωννούμαστεν τους απονήρευτους θνητούς. Μα πάντα η Μεγάλη Τετάρτη έβρισκεν μας μετά το 1981 σε έναν μικρόν ουτιδανόν αγώναν πέρκει έβρουμεν τη στράταν να παραδωθούμεν ασσέν τζιαι νακκουρίν, εις τον Κύριον τζιαι την Οδόν του.
Δυστυχώς σε καιρούς φορτισμένους με την εθνικήν πληγήν επιβίωσης και σε περιστάσεις παιδευτικές εύκαιρες για στρατεύσεις πέρα από κόμματα, εφορήσαμεν στολές περισπασμού τζιαι εφκήκαμεν σε πολεμίστρες που κακά τα ψέματα εν μας αφήκαν για τζιαιρόν να ειρηνεύσουμεν να συνομιλήσουμεν με την Παναγίαν μας όπως οι πρωτινοί…
Μεγάλη Τετάρτη… Φάνου Κύριε ελεήμων με μας τους ουτιδανούς. Τους ημαρτηκώτες. Τους πεπτωκότες. Τα φτωχάτζια πον τους πάει να κάμνουν τους άρτιους ευσεβείς. Έτο ένας χωρκάτης που συγκυρίες εφέραν τους γονιούς του στη Λεμεσόν. Γυρεύκει σου λλίην που την πίστην των αιπόλων του Ακάμα πόξω που τον Άην Κόνωνάν. Συγκόντα στον Άην Γιώρκην τον Νικοξυλίτην…
Τζιαι έτσι εφάμαρτοι έχουμεν να ασπρογιάσουμεν τζιαι να καθαρίσουμεν που γωνιάς που λαλεί η μάνα μου η όντως ταπεινή τζιαι αληθινή.
Μεγάλη Τετάρτη τζιαι ένας άτεχνος μαθητής, όντως πιστών και σοφών Ελλήνων διδασκάλων, φλυαρεί με μιαν τζιυνούρκαν γραφομηχανήν…
Γιάννης Πεγειώτης
