ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΜΕΣΟΝ ΚΑΙ ΤΑ ΧΩΡΙΑ
Μεγάλη Παρασκευή και στη Λέμεσό προ της Εισβολής, μες τα μπλε αστικά λεωφορεία, επροσκυνούσαμε κατόπιν περιπετειώδους ταξιδίου, επτά ή περισσότερους Επιτάφιους.
Η υπομονή της μητρός μας ήτο παροιμιώδης. Αλλάζαμε λεωφορεία, περπατούσαμε από την Καθολικήν εις την Αγίαν Νάπαν δια να προσκυνήσουμεν τον Επιτάφιον του Σωτήρος Χριστού και να θαυμάσουμεν, τα παιδία μετά της καλής μας μάνας, τον στολισμόν, τα άνθη, γαρύφαλλα, ποικίλα τριαντάφυλλά από κήπους μερακλήτικους, κρίνους,πρασινάδες ποικίλες.
Νωρίς το απόγευμα εφτάνναμεν σπίτιν με το πολυτιμότερον λεωφορείον της παιδικής και εφηβικής μας βιωτής το ταπεινόν μπλε χρώματος λεωφορείον “3”.
Εφκάλλαν τα πόθκια μας νερόν κατά το κοινώς λεγόμενον μα δεν επαραπονούμεθα. Εθαυμάζαμεν τους ναούς της πόλεως τα τέμπλα την διαφορετικήν κατά ενορίαν τάξην. Την δυναμικήν ανθοφορίαν των περιξ των ναών κήπων.
Δεν είχαν ακόμη επιστρατευθεί ανθοπωλεία και ο στολισμός ήτο εργασία των γυναικών του εκκλησιάσματος με αρχηγόν την κατά τόπους χαρισματούχον μαστόρισσαν των κήπων και των στολισμών.
Αυτά βεβαίως αν δεν εφέφκαμεν για το χωρκόν που την Μεγάλην Πέμπτη, οπότε άλλα ήταν τα διακονήματά μας εις την ωραίαν Δρούσιαν.
Μεγάλη Παρασκευή και ταξιδεύω εις κόμες και πολιτείες της Κύπρου όπου ο βίος και οι περιπέτειαι του μου εδώρισαν περιφορές και ακολουθίες του Επιταφίου με τας τοπικάς παραδόσεις και συνήθειας. Άης Γιάννης Λέμεσός, Απόστολος Αντρέας Χαράκη, Δρούσια, Αθαλάσσα, Αγλαντζια, Λακατάμια, Ζακάκι.
Στην Ιεράν Μονήν Σταυρονικήτα Αγίου Όρους
Ξεχωριστή εμπειρία και βίωσις, η Μεγάλη Παρασκευή στην Ιεράν Μονήν Σταυρονικήτα Αγίου Όρους το έτος 1990. Εκείνη τη Μεγάλη Εβδομάδα θα ζούσα το Πάσχα κοντά στην αγάπη αδερφών πολλών και θα βίωνα την όντως αγάπην κοντα στον Στέλιο Κούκο τον φίλο που έστειλε ο Θεός.
Κοντά στον Αρχιμανδρίτη Βασίλείο Γοντικάκη που με άκουσε ώρες ολόκληρες με υπομονή. Κοντά στον παπά Ιερεμία τον Αυστραλό που άκουσε τις αμαρτίες και τα δύσκολα του βίου μου.
Ήταν μια Κυριακή του Πάσχα κοντά στους μοναχούς και τους λαϊκούς που έμπλεοι χαράς μετά την Ανάσταση στην Κληματαριά της Σταυρονικήτα συνομιλούσαν εν αγάπη και άκουαν λόγους σοφούς από τους σοφούς λευκασμένους κοινοβιάτες.
Τρίτη χαράματα της Διακαινησίμου θα με οδηγούσε ο φίλος μου ο Λεωνίδας κατάκοφτα από τα μονοπάτια που ήξερε στο κελλί του Αγίου Παισίου. Αυτή όμως είναι μια άλλη ευλογημένη συνάντηση .
Ας την κρατήσουμε στην φτωχή μας πτωτική καρδίαν…
Γιάννης Πεγειώτης
