ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ: Βαίνει καλώς η μέχρι τούδε έκβαση της μάχης. Η Πάνδημη Άμυνα, πολυήμερη, για πέντε ήδη βδομάδες νυχθημερόν αφ’ ότου διατάχθηκε το κλείσιμο των σχολείων (10.3.2020) και η επιβληθείσα αυτο-απομόνωση στα κατ’ οίκον Καταφύγια αποφυγής του κοινωνικού συγχρωτισμού, φαίνεται ότι αποδίδει απέναντι στη θανατηφόρα Πανδημία του Κορωνοϊού. Με τις μικρότερες, συγκριτικά μ’ αλλού, ανεπανόρθωτες απώλειες ζωών και τα σωρηδόν μεταφερόμενα φέρετρα.
ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ τους τρομακτικούς αριθμούς απωλειών ανθρωπίνων ζωών, που υφίστανται δυστυχώς οι συνάνθρωποί μας σε άλλα κράτη, συμμεριζόμαστε τον πόνο, τη φρίκη, και θρηνούμε, εξοργισμένοι, για την ολέθρια αμέλεια, απρονοησία και ολιγωρία των εκεί κυβερνήσεών τους.
ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΜΕ, ταυτόχρονα, τις δικές μας κυβερνήσεις, σε Ελλάδα και Κύπρο, οι οποίες πρόλαβαν σε μεγάλο βαθμό το κακό και, υπακούοντας στις υποδείξεις των επαϊόντων, των ειδικών επιστημόνων Δημόσιας Υγείας, έσπευσαν να οργανώσουν και να επιβάλουν κλιμακούμενα τα αναγκαία μέτρα για την Πάνδημη Άμυνα απέναντι στη Θανατηφόρα Πανδημία, υπερβαίνοντας και τις προσδοκίες – περί των ικανοτήτων τους – ακόμη και εκείνων που τις ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές.
ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΜΕ, συνάμα, με πολύ ισχυρότερα αισθήματα θαυμασμού, το σύνολο των συνανθρώπων μας, των κατοικούντων εδώ και παρεπιδημούντων, για την ευσυνείδητη πειθαρχία και εγρήγορση και απαντοχή που εμπράκτως επέδειξαν και επιδεικνύουν στα σκληρά και αυστηρά -και υπό άλλες περιστάσεις εξωφρενικώς απαράδεκτα κι ανελεύθερα- μέτρα του κατ’ οίκον εγκλεισμού (του απεχθούς στην κυπριακή μνήμη εγγλέζικου «Κκέρφιου» των επαναστατικών μας ετών 1955-1959) της αυτο-απομόνωσης, της αποφυγής συναθροίσεων που επέβαλαν τα – σωστικά όμως τώρα – διατάγματα:
– ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ επίδειξη προσωπικής και συλλογικής συμμόρφωσης. Ατομικής υπευθυνότητας και κοινωνικής ευθύνης, ενός ολόκληρου λαού στα δέοντα. Ικανή να πείθει, διά του παραδείγματος, και τους ελάχιστους απειθάρχητους και τους λειψώς πληροφορημένους, ή και τους αδυνατούντες ή και τους αρνούμενους να αντιληφθούν ή να συμμερισθούν την επιστημονική εκτίμηση για την έκταση του κινδύνου.
ΑΙΦΝΗΣ οι άνθρωποι, όλων των ηλικιών και όλων των δραστηριοτήτων και όλων των βαθμών ευφυΐας, κλήθηκαν να εγκαταλείψουν τον συνήθη όλα τα προηγούμενα χρόνια, τρόπο του καθημερινού τους βίου: Τις εργασίες τους, τις ασχολίες τους, τις συναντήσεις τους, τις συνήθειές τους, τους συνεορτασμούς τους, τις απολαύσεις τους, τους ναούς τους, τα ταξίδια τους, τις υποχρεώσεις τους, τις διασκεδάσεις τους, τις τρέλες τους, μέχρι και τις κηδείες των προσφιλών τους προσώπων, διατεταγμένοι να παραμένουν κλεισμένοι στα σπίτια – Καταφύγιά τους. Το έπραξαν και το πράττουν, κατά τρόπο πειθαρχημένο που κανείς δεν είχε προηγουμένως παρόμοια εμπειρία.
ΟΥΔΕΜΙΑ γνώση (ή γνώμη) είχαμε, μέχρι πρότινος, περί των πανδημιών. Στην ιστορία του Θουκυδίδη κάτι διαβάζαμε, οι βιβλιόφιλοι, περί της λοιμικής που έπληξε την αρχαία Αθήνα το 430 προ Χριστού. Κάτι παρόμοια είχαμε ακουστά πως συνέβησαν και σε άλλους μετέπειτα αιώνες, χωρίς ποτέ οι πολλοί να ενδιατρίψουμε ιδιαίτερα.
ΞΕΡΑΜΕ, όμως, και τώρα γνωρίζουμε πολύ περισσότερο ότι: Σε τέτοιου είδους περιστάσεις λοιμών και πανδημίας, το ορθό δεν είν’ εκείνο που λένε ή υποθέτουν ή αποφαίνονται οι πολλοί. Αλλ’ εκείνο που γνωματεύουν επιστημονικά και συμβουλεύουν οι ειδικοί της Υγείας. Οι επαΐοντες. Οι εξειδικευμένοι επιστήμονες. Τους οποίους, καθήκον έχουν, χωρίς άλλο, να ακούουν προσεκτικά και να υπακούουν επιμελώς στις υποδείξεις τους, οι εκλελεγμένοι από τον λαό κυβερνώντες. Οι οποίοι, κυβερνώντες, επαγγελματίες πολιτικοί, ήσαν τοσαύτως αχάμπαροι και αδαείς περί Πανδημίας Κορωνοϊού, όπως όλοι μας.
ΕΥΤΥΧΗΜΑ σπουδαίο σε Ελλάδα και Κύπρο είναι, επακριβώς ότι: Οι εκλελεγμένοι, οι κυβερνώντες, οι πολιτικοί, συμμορφώθηκαν στις υποδείξεις των εξειδικευμένων επιστημόνων. Και έπεισαν, με πειστικό και αξιόπιστο τρόπο, τον λαό να υιοθετήσει τις αποφάσεις τους και να πειθαρχήσει στα αναγκαία μέτρα έναντι της κοινής απειλής της θανατηφόρας Πανδημίας. Αναβάλλοντας για μετά τη νίκη επί του Κορωνοϊού, την επάνοδό του στην κανονικότητα του καθημερινού τρόπου ζωής και την επάνοδο στη γνώριμη ανέκαθεν πολιτική διαπάλη.
ΟΤΑΝ ΟΣΟΝΟΥΠΩ επιτευχθεί η εξάλειψη της λοιμικής απειλής κι επανέλθει ο κόσμος στη συνήθη ροή του βίου, γιγαντιαίες προσπάθειες, υπέρογκο κόστος και ικανός χρόνος θα χρειαστούν για την πλήρη αποκατάσταση.
– Με, κατά τι, σοφότερους και ικανότερους – ίσως – τους ανθρώπους αυτής της γενιάς, από τη φοβερή αυτή εμπειρία του συλλογικού και προσωπικού τρόμου.
– Αργότερα βέβαια, σιγά-σιγά, θα επουλωθεί ο πόνος, θα ξεχασθεί ο φόβος, θα λησμονηθεί και το συλλογικό μέγα επίτευγμα της πειθαρχημένης απόκρουσης της Πανδημίας. Για να επανέλθουν τα πράγματα, «κατά το ανθρώπινον», στα «τοιούτα και παραπλήσια», στα «και αιεί εσόμενα, έως άν η αυτή φύσις ανθρώπων η», όπως προέλεγε, επαληθευόμενος ανά τους τελευταίους 25 αιώνες και ο Θουκυδίδης.
ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ, την ευχή και την προσευχή, λοιπόν, τα προσεχώς «τοιούτα και παραπλήσια» να αποδειχθούν έστω και κατ’ ελάχιστον βελτιωμένα σε σύγκριση με τα παρελθόντα, η στήλη εύχεται στο αναγνωστικό της κοινό:
Καλήν Ανάστασιν και του χρόνου, 2021, πολύ καλύτερη.
Άρθρο του Λάζαρου Μαύρου στην «Σημερινή»
