Σήμερα το πνεύμα της Βελίκας ενοχλεί τους δαίμονες της ιδεοληψίας των εθνομηδενιστών
Στο διάβα της νεωτέρας ιστορίας του ελληνικού έθνους υπήρξαν αφανείς ήρωες που προσέφεραν ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες τους και κατέθεσαν τις ζωές τους ως θυσία στην υπερτάτη συλλογική μας αξία.
Μια τέτοια περίπτωση είναι η δασκάλα (όχι εκπαιδευτικός) εθνομάρτυς του Μακεδονικού Αγώνος Βελίκα Τραΐκου, η οποία δολοφονήθηκε τον Αύγουστο του 1904 από κομιταζήδες των Βουλγάρων στα τουρκοκρατούμενα τότε Γιαννιτσά.
Καταγομένη εκ Πενταλόφου Θεσσαλονίκης, μετά την αποφοίτησή της από το εκεί Ανώτερο Παρθεναγωγείο, υπηρέτησε ως δασκάλα στην τουρκοκρατουμένη τότε Πέλλα.
Ανέλαβε, κατόπιν αιτήματος, του Ίωνος Δραγούμη, το βαρύ έργο του συνδέσμου Μοναστηρίου – Καστοριάς – Θεσσαλονίκης, που ήταν η σφηκοφωλιά των κομιτατζήδων, διευκολύνοντας τη δράση του Παύλου Μελά.
Το 1904 συνελήφθη από τους Κομιτζήδες και παρά το ότι βασανίστηκε σκληρά (της έσκισαν τα στήθη) προτίμησε τον ηρωικό θάνατο παρά τον εξευτελισμό της προδοσίας του έθνους της.
Σήμερα το πνεύμα της Βελίκας Τραΐκου ενοχλεί τους δαίμονες της ιδεοληψίας των εθνομηδενιστών.
Για μας Ελλάδα δεν είναι ένας χώρος αλλά ένας τρόπος ζωής και … Ελλάδα είναι εκεί όπου υπάρχουν ΕΛΛΗΝΕΣ!
Χρήστος Ιακώβου
Σημ. Η φωτογραφία που βάλαμε είναι η μόνη φωτογραφία που βρήκαμε της ηρωίδας δασκάλας Βελίκας Τράΐκου. Χαμογελά και μέσα στο φέρετρο την ημέρα της κηδείας της, στην Θεσσαλονίκη.
