Στο προηγούμενο μου άρθρο σχετικά με την εναέρια ισχύ στους ουρανούς του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, καταπιάστηκα με τα αριθμητικά μεγέθη των μαχητικών αεροσκαφών των Αρχηγείων Τακτικής Αεροπορίας της Ελλάδας μας και της Τουρκίας.
Σήμερα θα κάνω μια μικρή συμπληρωματική επέκταση. Να διευκρινίσω όμως πρώτα ότι οι αριθμοί που ανάφερα στο προηγούμενο μου άρθρο είναι η επίσημη εγγεγραμμένη δύναμη των δυο αεροποριών.
Στην πραγματικότητα και οι δυο αεροπορίες αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα που καθιστούν την πραγματική τους δύναμη, μικρότερη.
Η δύναμη της ΕΠΑ
Η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία αντιμετωπίζει προβλήματα διαθεσιμότητας στα 17 ΜΙΡΑΖ 2000 και κυρίως στα 35 Φάντομ. Τα προβλήματα προέκυψαν από τις σημαντικές περικοπές κονδυλίων λόγω των μνημονίων.
Ο ρόλος των πιο πάνω πολεμικών αεροπλάνων έχει διαφοροποιηθεί. Τα ετοιμοπόλεμα Φάντομ χρησιμοποιούνται μόνο σε ρόλο κρούσης ενώ τα ετοιμοπόλεμα ΜΙΡΑΖ 2000 από αεροσκάφη αναχαίτισης, μετατράπηκαν με τους 39 πυραύλους ΕΞΟΣΕΤ σε αεροσκάφη προσβολής μεγάλων μονάδων επιφάνειας του εχθρικού στόλου.
Τα 32 F16/30 παρά την παλαιότητα τους είναι μεν σε άριστη κατάσταση όμως έχει περιορισθεί η παρουσία τους στους ουρανούς του Αιγαίου.
Σε περίπτωση μαζικής αεροπορικής Τουρκικής επίθεσης το κύριο βάρος της αναχαίτισης θα το επωμισθούν τα 122 F16 και 24 ΜΙΡΑΖ 2000-5.
Πρόβλημα στο… δυναμικό της
Η Τούρκικη πολεμική αεροπορία αντιμετωπίζει διαφορετικό πρόβλημα. Οι διαθεσιμότητες των αεροσκαφών της δεν περιορίζονται μόνο στην παλαιότητά 119 μονάδων της αλλά και στο πρόβλημα της απόταξης μεγάλου αριθμού έμπειρων ιπτάμενων.
Αυτό δεν φαίνεται από τον αριθμό των παραβιάσεων αλλά από τρεις άλλους παράγοντες:
Από την απειρία των πιλότων που κάνουν ανόητες ενέργειες που πολλές φορές στο παρά ένα αποφεύχθηκαν δυστυχήματα και αυτό χάριν της εμπειρίας και ικανότητας των δικών μας πιλότων.
Από το γεγονός ότι εισέρχονται στον χώρο του ΑΙΓΑΙΟΥ με λιγότερα αεροσκάφη.
Επίσης τελευταία μετέφεραν αεροσκάφη πλησιέστερα προς την Συρία.
Ολοκληρωμένο σύστημα αντιαεροπορικής άμυνας
Πέραν όμως από τα μαχητικά αεροσκάφη, τους ουρανούς του Αιγαίου προστατεύει και ένα ολοκληρωμένο σύστημα αντιαεροπορικής άμυνας που καλύπτει όλα τα ύψη και όλες τις αποστάσεις.
Οι Αντιαεροπορικές αυτές συστοιχίες είναι τοποθετημένες σε τέτοια σημεία ώστε να προστατεύουν και τα νησιά και τον Έβρο αλλά και την Κρήτη και την Αθήνα, Θεσσαλονίκη.
Αν οι γείτονες τολμήσουν να επιτεθούν θ’ αντιμετωπίσουν:
Από το έδαφος έξι συστοιχίες των PATRIOT και δύο των S300. Στα πολύ χαμηλά ύψη στα νησιά του Αιγαίου θα τους περιμένουν οι TOR M1 και οι OSA.
Οι δυο αεροπορίες θα έχουν στο πλευρό τους για την παροχή εικόνας, πέραν των επιγείων Σταθμών ραντάρ από τέσσερα αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποιήσεως.
Σε πραγματικό χρόνο
Το κυριότερο όπλο όμως της ΕΠΑ είναι αυτό που μου ανάφερε στα φοιτητικά μου χρόνια ένας υποσμηναγός, «παίζουμε εντός έδρας. Γνωρίζουμε κάθε γωνία και κάθε ανάγλυφο όπως γνωρίζουμε το κάθε δωμάτιο και τον κάθε τοίχο του σπιτιού μας».
Η μάχη όμως ενδέχεται να δοθεί σε ένα ακόμη… «γήπεδο», εάν μιλήσουμε με ποδοσφαιρικούς όρους, την Ανατολική Μεσόγειο μέχρι και την Κύπρο.
Στο μεγαλύτερο από αυτό το τόξο η Τουρκία θα έχει το πλεονέκτημα αφού γειτνιάζει περισσότερο με την Μεγαλόνησο και έχει επιπλέον επτά αεροσκάφη Τάνκερ.
Η ΕΠΑ θα χρησιμοποιήσει κυρίως τις βάσεις της και τα αεροδρόμια της Κρήτης. Το έργο της θα είναι πολύ δύσκολο και θα πρέπει για να το πετύχει να εξασφαλίσει Αεροπορική υπεροχή στο Αιγαίο και να έχει την συνδρομή της Ε.Φ. που οφείλει να αντέξει με ηρωικό αγώνα για να της δώσει ουσιαστική υποστήριξη και την ευκαιρία και τον χρόνο να δράσει αποτελεσματικά.
Πάντως οι συνεκπαιδεύσεις με την Ε.Φ. και την Ισραηλίτικη αεροπορία έχουν δείξει ότι οι Έλληνες Ίκαροι εάν χρειασθεί θα θαυματουργήσουν ξανά.
Μάρκος Λιασίδης
σημ. Το σημερινό μου άρθρο το αφιερώνω με αγάπη στον επιστήθιο φίλο Κυριάκο
