Η κοινωνική και εκπαιδευτική πραγματικότητα μετά την απόφαση για τα μετρά περιορισμού της εξάπλωσης του Κορωνοϊού ήταν μια μεγάλη πρόκληση σε όσους επιχειρούν να μελετήσουν τις τυχόν δυσκολίες και κρίσεις που προκύπτουν από ξαφνικές ανατροπές στην κυπριακή κοινωνία.
ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΤΡΑ
Πρόκληση ιδιαίτερα στους έχοντες ευθύνη λήψης αποφάσεων σε πολλά σώματα, σε Υπουργεία, Υπηρεσίες και Οργανώσεις. Οι επιδράσεις των μέτρων δεν ήταν ούτε είναι οι ίδιες κατά παντού της Κύπρου. Έτσι τα πράγματα δυσκόλευαν από την αρχή για όσους υιοθετούσαν μονομερείς απανταχούσες ως το φάρμακο για κάθε περίσταση, για κάθε χωριό, για κάθε πόλη, για κάθε γειτονιά.
Αυτό βέβαια είναι ενα γενικό πρόβλημα στην Κύπρο όπου τα κέντρα εξουσίας στη Λευκωσία δεν έχουν ουσιαστική επικοινωνία με τα συμβαίνοντα στην υπόλοιπη Κύπρο ιδιαίτερα στις περιοχές των χαμηλότερων οικονομικά και κοινωνικά γειτονιών και χωριών της νήσου.
Έτσι κεντρικά αντιμετωπίσαμε με το ίδιο σχεδόν τρόπο τις γειτονιές των εκατομμυριούχων με τους οικισμούς των νεόπτωχων.
Η ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΕΠΙΜΟΝΗ ΣΕ ΕΝΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Κλείσαμε τα σχολεία και μονομερώς ξεχυθήκαμε σε ένα τρέξιμο να κερδίσουμε το στοίχημα της τηλεκπαίδευσης μέσω ενός διευκολυντή. Αυτό μόνον ήταν το πρόβλημα που πρόεκυψε από την ανάγνωση της σύγχρονης πραγματικότητας. Ο ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΟΜΕΝΟΣ δεν έχει ανάγκη να τρώει… Τι ανάγκη υπήρχε μετά το κλείσιμο των συσσιτίων προγεύματος και των μεσημεριανών σιτίσεων στα ολοήμερα. Αυτό απασχόλησε την ομάδα λήψης αποφάσεων. Παρεμπιπτόντως η κατά υπουργεία ομάδα διαχείρισης κρίσης έχει επαρχιακά παραρτήματα. Λαμβάνει ανατροφοδότηση ή ότι φωτιστεί η Λευκωσία να κάμει και ο,τι ήθελε προκύψει.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΙ ΕΦΗΒΟΙ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΑΠΟΚΡΙΣΕΩΝ
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Απλά έγραψα τα παραπάνω για να τονίσω την ύπαρξη προβλημάτων που απαιτούν μιαν διοικητική απόκριση σε εκπαιδευτικό και κοινωνικό επίπεδο. Οι αρμόδιοι διοικητικοί ακολούθησαν μιαν ρότα μόνον. Έναν τομέα της αρμοδιότητος τους, έστω δυο τομείς, τα αλλά αφέθηκαν κατά το φιλότιμο των κατά τόπους αρμοδίων. Αν εφιλοτιμούντο να εισέλθουν σε τομείς που δεν αποτελούσαν προτεραιότητα για την Λευκωσία καλώς. Αν όχι είχαν το κεφάλι ήσυχο.
ΚΑΠΟΙΕΣ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ
Κάποιων όμως η συνείδηση επαναστατούσε γιατί κάποιες εκπαιδευτικές και κοινωνικές πραγματικότητες ήταν και είναι όντως τραγικές. Το ζήτημα όμως είναι πως αυτές οι δύσκολες περιοχές στην κοινωνία και την εκπαίδευση δεν απασχολούν επαρκώς τους έχοντες και εξουσία και ευθύνη. Τα δύσκολα και τα ουσιώδη μας περιμένουν συχνά κάτω από το έμορφο χαλί.
Γιάννης Πεγειώτης
