Έντονα και επανειλημμένα επανατονίζουμε την πεποίθησή μας, ότι πολύ πιο πριν από την οικονομική κρίση, σοβούσε ατομική και κοινωνική ηθική κρίση που αποσάθρωνε τον κοινωνικό ιστό του κόσμου μας και έσυρε κατά βαρβάρων την υπαρξιακή μας οντότητα.
Τη δύναμη που μας προστάτευσε και μας συγκράτησε στο ιστορικό γίγνεσθαι από των απωτάτων αιώνων και μας θρόνιασε στις πρωτοκαθεδρίες του πολιτισμού. Και την έκφραση αυτής της πεποίθησης διαδηλώνουμε με τη σωρεία των αντικειμενικών παρατηρήσεων επί των δεδομένων και των αναλυτικών συμπερασμάτων που προκύπτουν από την αναιδήμονα και βαρύγδουπη καθημερινή διέλευση των πλέον δυσάρεστων φαινομένων του δημόσιου βίου του λαού μας.
Φαινομένων που τα συμπτώματα τους, με επιδημικές μάλιστα διαστάσεις, μεταδίδονται στην πλειονότητα των εκφάνσεων του σύγχρονου ανθρώπου και συνιστούν προανακρούσματα μυρίων επερχομένων δεινών. Δείγμα δε των πραγμάτων η κρίση των θεσμών και των αξιών που αποτελούσαν τα απόρθητα κάστρα της παράδοσής μας. Των βάσεων και των επάλξεων του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, που δημιουργούσαν τον χαρακτήρα και συγκρατούσαν τον άνθρωπο στ΄ αεροτραμπαλίσματα που απειλούσαν πάντοτε την κοινωνία μας σ΄ αυτή την αλίπληκτη απομονωμένη άκρη της Μεσογείου.
Και ναι μεν συμφωνούμε για την κρίση των θεσμών και των αξιών αλλά εμείς δεν ρίχνουμε άγκυρα στη διαπίστωση. Δεν φτάνει η ομολογία του κακού. Αφ΄ ης στιγμής το διαπιστώσεις οφείλεις να το ερευνήσεις. Ν΄ αναζητήσεις τη ρίζα του. Να την κόψεις και να την κάψεις με αναμμένο δαυλό κατά το μυθικό πρότυπο του Ηρακλή με τα επαναφυόμενα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας.
Θεωρούμε ότι πέτρα του σκανδάλου είναι η προσωρινή, ευχόμεθα, «επιτυχία» της οργανωμένης προπαγάνδας, που επιδιώκει την απογύμνωση της ψυχής της νεολαίας μας από τα πάτρια ιδεώδη, την απόσχισή της από τις αλήθειες των εθνικών κι Ορθοδόξων προελεύσεων και καταβολών, την εγκατακρήμνιση των ηθικών βάθρων και των ιστορικών οντολογικών νόμων που στήριζαν και κοσμούσαν τον κόσμο μας στο αχανές διάστημα του χρόνου της κοινωνικής διαδρομής από τις Συμπληγάδες των άγριων καιρών.
Όταν εγκληματώντας βυθίζεις τον νέο στην αμφισβήτηση των εθνικών και θρησκευτικών του καταβολών και του τραυματίζεις την ψυχή με την αμφιβολία ότι είναι εθνικά «μπάσταρδος», εκείνο που καταφέρνεις είναι να τον διαφθείρεις. Να τον μετατρέψεις σε άβουλο έρμαιο ενός κυκεώνα αρνήσεων, όπου θα παραπαίει μέχρι αυτομηδενισμού. Κι όταν η σχηματιζόμενη συνείδηση βυθιστεί σε τέτοιο χαλασμό, ούτε αξίες βλέπει να λάμπουν στον ορίζοντα ούτε θεσμούς όρθιους να ορθοποδούν.
Γκρεμίζονται τα υπαρξιακά κάστρα κι ο άνθρωπος καταντά να έρπει στα ερείπια ενός κόσμου που έπαυσε να υπάρχει ακόμα και ως μνήμη.
Εάν, λοιπόν, πιστεύουμε, ότι απειλούμεθα από την κρίση των αξιών και των θεσμών, τίμια οφειλή μας είναι η θεσμική ενδυνάμωση. Η αναστήλωση των αξιών. Η ιδεολογική ανασυγκρότηση της νεολαίας μας. Και ο επαναπροσανατολισμός στην ευθεία οδό που χάραξε η ιστορική μας μοίρα, για να βαδίζουμε στον χρόνο με επίγνωση και της προέλευσης και τον προορισμού μας.
Γιάννης Χρ. Σπανός
Φιλόλογος – Ιστορικός, Δημοσιογράφος. Αρχισυντάκτης – αρθρογράφος εφημερίδων της Λευκωσίας, συνεργάτης εφημερίδων Αθηνών και Θεσσαλονίκης και ραδιοτηλεοπτικών δικτύων Κύπρου και Ελλάδας. Συγγραφέας 48 βιβλίων, φιλολογικών, ιστορικών, μυθιστορημάτων και δραματικών θεατρικών έργων, χιλιάδων άρθρων, ερευνών και μελετών.
