Χίλια χρόνια αναλλοίωτοι
Ούτε εμείς αλλάξαμε, άλλαξαν όμως οι ηγέτες μας
Δεν άλλαξαν σε τίποτα. Εμφανίστηκαν στο ιστορικό προσκήνιο ως επιδρομικά φύλα μάζας ενστίκτων, με έντονα βαρβαρικά χαρακτηριστικά αρπακτικών νομάδων. Από τα βάθη του πουθενά, μεταξύ Ώξου και Κασπίας, από τις αρχές της δευτέρας χιλιετίας από Χριστού γεννήσεως, επί σουλτανίας Γανζεβίδη, σε περιοχές της Μεσοποταμίας.
Ο τότε Πέρσης μονάρχης τους επέτρεψε να εγκατασταθούν στην πατρίδα του, με τα ζώα τους και τα κλεμμένα υπάρχοντά τους κι αμέσως επιδόθηκαν σε ληστρικές εφόδους. Έκλεβαν παιδιά, γυναίκες, ξένες περιουσίες. Γνωρίσματα των εξορμήσεών τους η αγριότητα και η αιματοχυσία αμάχων λαών. Και οι ηγέτες τους φορείς των μεταφερόμενων δειγμάτων προελεύσεως και καταγωγής. Ο Τουγκρίλ Μπεκ, ο Κιλιτζί Αρσλάν.
Οι ιστορικοί του Βυζαντίου παρατηρούν το αναλλοίωτο των χαρακτήρων τους. Ο Γρηγοράς, ο Παχυμέρης, Ζακυθηνός. Στα έγγραφα Jus Grecoromanum ενδεικτικές οι μαρτυρίες. Αποδεικτικές οι περιγραφές των ραγδαίων γεγονότων. Με την αχαριστία τους συνέτριψαν τον Γανζεβίδη και στράφηκαν στις αυτοκρατορικές προφυλακές της Μεσοποταμίας, της Συρίας, της Μικράς Ασίας. Ακρωτηρίαζαν τη βυζαντινή οικουμενικότητα, κατελάμβαναν και λεηλατούσαν πόλεις όπου ο πολιτισμός άκμαζε επί αιώνες και γεννούσε γιγαντιαία αναστήματα του πνεύματος.
Μίλητος, Πέργαμος, Σμύρνη, Έφεσσος, Νίκαια, Κυδωνίες, Θεοδοσιούπολις, Αλικαρνασσός, και Θαλής, Αναξίμανδρος, Ηρόδοτος, Αλκαίος, Αναξιμένης, Όμηρος… Από το πέρασμα του πολιτισμού δεν άφησαν τίποτα. Και τα απομείναντα ερείπια της δόξας τα εμφανίζουν δικά τους! Και οι ξεναγοί όταν κληθούν να σχολιάσουν τα αρχαία ελληνικά στις προμετωπίδες των ανακτόρων, των ναών, των αριστουργημάτων της τέχνης, απαντούν πως δεν ξέρουν την αρχαία τουρκική!
Η Μικρά Ασία παρουσίαζε ένα ελληνικό πληθυσμό 9 εκατομμυρίων κατά τις εγκυρότερες μαρτυρίες των αμερικανικών, των αγγλικών και άλλων πανεπιστημιακών εγγράφων. Τώρα οι Έλληνες είναι οι κρυπτοχριστιανοί όπως στις νότιες περιοχές, με τις κατεστραμμένες εκκλησιές των Μύρων, της Καππαδοκίας, της Σελεύκειας, της Αλικαρνασσού, του παραευξείνιου Πόντου…Αφάνισαν το ελληνικό πολιτιστικό επίτευγμα.
Κι αφού διά πυρός και σιδήρου εκτούρκισαν τη Μικρά Ασία, υποβλέπουν το Αιγαίο, τη Θράκη, την Ελλάδα, εναντίον της οποίας συγκρότησαν στρατιές, όπως την στρατιά της Ιωνίας. Εφαρμόζουν τις ίδιες επιδρομικές μεθόδους. Διακατέχονται από την ίδια λεηλατική μανία. Και προετοιμάζουν αδιάντροπα τη διεθνή Κοινή Γνώμη να δεχτεί την επέκταση της αρπακτικότητας της χιλιετίας!
Από ελλαδικής πλευράς παρουσιάζεται το πάθος της αδρανούς αποδοχής των πραγμάτων. Οι σημερινοί Ελλαδίτες δεν θυμίζουν τους Μαραθωνομάχους του 490 π.Χ. Ήταν 10 χιλιάδες, πήραν θέσεις μάχης εναντίον 55 χιλιάδων Περσών (13.8.490). Και τους νίκησαν. Νίκησαν τη βαρβαρότητα για την ανθρωπότητα. Δέκα χρόνια μετά συνέτριψαν τον περσικό στόλο στη Σαλαμίνα (29.8.480). Για την Ελλάδα, για την ανθρωπότητα.
Και στις Θερμοπύλες ύψωσαν στην αιωνιότητα τον ανδριάντα της ελληνικής δόξας, για να διδάσκει τους λαούς πώς οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι. Στο πέρασμα των αιώνων δεν άλλαξαν οι Έλληνες. Το απέδειξαν το 1821 στην Παλιγγενεσία. Το 1912 στους Βαλκανικούς πολέμους. Το 1919 στην Ιωνία. Το 1940 στα βουνά της Πίνδου. Το 1955 στα βουνά του Μαχαιρά της Κύπρου. Πριν από 80 και 60 χρόνια. Προχτές!
Ο εχθρός δεν άλλαξε. Αναλλοίωτοι οι χαλιναγωγοί του. Κατατρύχονται από τα ίδια ένστικτα. Οι Έλληνες δεν άλλαξαν. Άλλαξαν οι ηγέτες τους. Οι πολιτικοί του Κολωνακίου που μοιραία σέρνουν στην κατάπτωσή τους και την Κύπρο. Τα γεγονότα του 1959 προκαλούν. Τα πάθη του 1974 θρηνούν με ολολυγμούς όρθιων συνειδήσεων. Και η γοερή ανάγκη πολεμικής θωράκισης αμήχανη στα άπραγα χέρια ενός ενόχου υπαγορευομένου κατευνασμού.
Ο εχθρός εξοπλίζεται για νέα κύματα επιδρομών κι η ελληνική πολιτική κοιμάται τον νήδυμο. Πολλαπλασιάζεται η επιθετική του δύναμη. Και αντί εγερτηρίων η Παιδεία αποληθαργούται με υπνωτικά καταπότια. Η νεολαία μεθά στα καταγώγια και εκμαυλίζεται με ηδονικά παραισθησιογόνα, σε καθεστώς γονεϊκής ανοχής. Το αύριον κηδεύεται πριν πεθάνει. Και τα δείγματα της αδιαφορίας καθεύδουν άλαλα.
Η Βόρεια Ήπειρος πνίγεται στον αλβανικό βρόχο. Η Τουρκία εγκαθίσταται στο αλβανικό ορμητήριο του Αυλώνα, στο Ιόνιο. Η Μακεδονία υποβλέπεται από το Σκοπιανό μόρφωμα. Η Θράκη καταλαμβάνεται, κατά το κυπριακό πρότυπο (1963), από Τούρκους μουσουλμάνους. Επιβουλεύονται το Αιγαίο αναίσχυντα. Το Λυβικό πέλαγος τουρκοποιείται. Η Καρπασία τουρκοποιείται. Η Κερύνεια τουρκοποιείται. Η Αμμόχωστος τουρκοποιείται.
Οι επιστρατευμένοι νταήδες δέρνουν εθνοφρουρούς. Και στην κατεχόμενη Λευκωσία οι Τούρκοι καταστηματάρχες διαδηλώνουν, απαιτώντας άμεσο άνοιγμα των χρυσοφόρων οδοφραγμάτων, που συντηρούν την τουρκική κατοχή με τις ευλογίες των «αδελφών» τους!… Και η μεν Ελλάδα γλεντά στην μεθυστική παραζάλη περί «συνωστισμών» στην προκυμαία της Σμύρνης το 1922, κάποιας Ρεπούση του υπουργείου παιδείας, (επί υπουργίας Μαριέττας Γιαννάκου, Ν.Δ, νυν ευρωβουλεύτριας!) Η δε Κύπρος ασθμαίνει επί πανδημίας νέας πανούκλας…
Ο νέος Υπουργός Παιδείας, παιδιόθεν ενήμερος, ορθώς μεν νυχτοξημερώνεται επί των νεοπανουκλωειδών κινδύνων. Αλλά είναι καιρός να ενδιατρίψει στις μόνιμες απειλές που αφορούν το ιστορικό χτές και συνδέονται με το απειλούμενο αύριον. Και, βέβαια, πρωτίστως, με το υπονομευόμενο παρόν, που ναρκοθετείται και σύρεται στη λήθη του εθνικού χρέους από τους καραδοκούντες δωσιλόγους.
Γιάννης Χρ. Σπανός
Γεννήθηκε στη Γιαλούσα της Κύπρου. Φιλόλογος – Ιστορικός, Δημοσιογράφος. Αρχισυντάκτης – αρθρογράφος εφημερίδων της Λευκωσίας, συνεργάτης εφημερίδων Αθηνών και Θεσσαλονίκης και ραδιοτηλεοπτικών δικτύων Κύπρου και Ελλάδας. Συγγραφέας 48 βιβλίων, φιλολογικών, ιστορικών, μυθιστορημάτων και δραματικών θεατρικών έργων, χιλιάδων άρθρων, ερευνών, μελετών και 20 ταινιών.
