Προ καιρού έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο με τίτλο «Δυστυχία να είσαι Έλληνας». Ενός κατά τα άλλα αξιόλογου εκπαιδευτικού. Στο παρόν κείμενο, δεν θα ήθελα να ασχοληθώ με το βιβλίο αυτό, αλλά παίρνοντας αφορμή από αυτό, θα ήθελα να βεβαιώσω το αντίθετο, ότι, πρέπει να είμαστε υπερήφανοι γιατί είμαστε Έλληνες και τίποτε άλλο.
– Για να καταλήξουμε, με δικαιολογητικές σκέψεις, στο τελικό συμπέρασμα, θα πρέπει ν’ αναφερθούμε σε τρεις βασικούς παράγοντες:
Ποιος είναι διαχρονικά ο Έλληνας και ποια η Προσφορά του στην ανθρωπότητα.
Τι! είπαν για τους Έλληνες εξέχουσες προσωπικότητες, παγκοσμίου ακτινοβολίας.
Ποια είναι τα μειονεκτήματα του χαρακτήρα και της ψυχοσύνθεσης του Έλληνος, και! μάλιστα με βαθιές ρίζες στην Ιστορία μας.
ΠΡΩΤΟΝ: Ποίος είναι διαχρονικά ο Έλληνας και ποία η Προσφορά του στην Ανθρωπότητα.
– Η Ελληνικότητα δεν βασίζεται μόνο, στην υπέροχη Ελληνική γλώσσα, που μπορεί να εκφράσει όλα τα διανοήματα, ως μοναδική νοηματική γλώσσα. Η Ελληνικότητα είναι στάση ζωής. Για να είσαι Έλληνας πρέπει να ασπάζεσαι, ένα αξιακό πλαίσιο, όπου στο κέντρο του, βρίσκεται ο Άνθρωπος.
– Είμαστε Έλληνες επειδή δημιουργήσαμε, τις Μεγάλες αρχές και αξίες που στηρίζουν τις κοινωνίες παγκοσμίως.
Δημιουργήσαμε την Δημοκρατία.
Κτίσαμε τα θεμέλια των επιστημών.
Εμφυσήσαμε τις αρχές της Δημοκρατικότητας στις αστικές Επαναστάσεις της Ευρώπης και Αμερικής.
Μεταλαμπαδεύσαμε τον ανθρωπισμό στην Μεσαιωνική Ευρώπη.
Δημιουργήσαμε τα θεμέλια στην σκέψη της φιλοσοφίας, της Αλήθειας και του Δικαίου.
Δώσαμε μεγαλύτερη έμφαση στις ιδέες και στις έννοιες παρά στην πέτρα και το ατσάλι, επειδή πιστέψαμε πως η φύση του Ανθρώπου ξεπερνά την Ύλη.
Αποδείξαμε ότι, η ψυχή είναι ισχυρότερη από το ατσάλι, διότι! πολεμήσαμε την τρομακτικότερη πολεμική Μηχανή, όλων των εποχών, τον Φασισμό.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Τι! είπαν για τους Έλληνες εξέχουσες προσωπικότητες, παγκοσμίου ακτινοβολίας.
– Ο ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ στον Πανηγυρικό του λόγο, στην 100η Ολυμπιάδα το 380 π.Χ. μεταξύ άλλων είπε:
«… τόσο πολύ ξεπέρασε η πόλη μας όλους τους άλλους στην πνευματική ανάπτυξη και στην τέχνη του λόγου, ώστε οι δικοί μας μαθητές έγιναν δάσκαλοι στους άλλους ˙ Το όνομα πάλι Έλληνες κατόρθωσε να μην συμβολίζει πια την καταγωγή, αλλά την καλλιέργεια του πνεύματος και Έλληνες να ονομάζονται πιο πολύ όσοι δέχθηκαν τον τρόπο της δικιάς μας αγωγής και μόρφωσης».
– Στις αρχές του 2ου π.Χ. αιώνα, ο Πολύπειρος Αρκάδος Στρατηγός, για δικούς του λόγους, αποφάσισε να συμβουλευτεί το Μαντείο των Δελφών για το μέλλον της Ελλάδος. Η Πυθία έδωσε τον χρησμό και ταυτόχρονα τον απόλυτο ορισμό της Ελλάδος στο ακέραιο: «Ασκός κλυδωνιζόμενος μηδέποτε βυθιζόμενος». Δηλ. παρομοίασε την Ελλάδα με φουσκωμένο ασκί στο φουρτουνιασμένο πέλαγος, που συνεχώς κλυδωνίζεται λόγω κυμάτων, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να βυθισθεί.
– Λέει ο Κουίντος Οράτιος Φλάκος, Ρωμαίος λυρικός ποιητής: «Αν και η Ελλάς κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους, νίκησε τον κατακτητή της και εισήγαγε τις Τέχνες στο απολίτιστο Λάτιουμ».
– Λέει ο ΚΙΚΕΡΩΝ: «Η θαυμαστή αυτή γλώσσα των Ελλήνων είναι η γλώσσα των θεών και συνεχίζει: «Ει! Θεοί διαλέγονται την των Ελλήνων γλώττη χρώνται».
– Ας αναφερθούμε στοιχειωδών και στα λεχθέντα στην σύγχρονη εποχή από καταξιωμένους Ανθρώπους παγκοσμίου ακτινοβολίας, για την Ελλάδα, τους Έλληνες και τον Πολιτισμό τους.
Το Ελληνικό Τοπίο αποτελεί την ωραιότερη παρηγοριά για τον Άνθρωπο που θρηνεί τον χαμένο του Παράδεισο. (ΡΟΜΠΕΡΤ ΛΙΝΤΕΛ)
Υπερασπιστείτε την Ελλάδα, το Έθνος στο οποίο οφείλουμε τα φώτα μας, τις επιστήμες μας, και τις τέχνες. Η Ελλάς είναι φως!!! (ΣΩΜΕΣΕΤ ΜΩΜΕ).
Λέει ο Ιωάννης Γκαίτε, ο μεγαλύτερος ποιητής της Γερμανίας: «Άκουσα στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης το Ευαγγέλιο σ’ όλες τις γλώσσες. Η Ελληνική αντήχησε σαν άστρο λαμπερό, καθαρή και διαυγής. Οι ασάφειες είναι εντελώς ξένες προς την Ελληνική γλώσσα…».
Λέει η αείμνηστη Ζακελίν ντε Ρομιγύ, Γαλλίδα Ακαδημαϊκός: «Η Καλύτερη άσκηση για την ανάπτυξη της ευφυΐας είναι η μελέτη της Ελληνικής γλώσσας, διότι κάθε λέξη κρύβει και μία ιδέα…».
– Υπάρχουν άπειρες επιγραφές ανά τον κόσμο από την Ελληνική Γραμματεία, που μας κάνουν υπερήφανους.
Το Σύμβολο του Boston College της Μασαχουσέτης είναι «Αίεν Αριστεύειν» (Ιλιάς Ζ΄, στ. 208)
Επάνω από την είσοδο του κτιρίου της Γραμματείας του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, υπάρχει η εξής Ελληνική γραφή: «ΔΙΠΛΟΥΝ ΟΡΩΣΙΝ ΟΙ ΜΑΘΟΝΤΕΣ ΓΡΑΜΜΑΤΑ».
Στην είσοδο του Πανεπιστημίου Yale στις Η.Π.Α. υπάρχει η εξής φράση από την Πολιτεία του Πλάτωνος: «ΛΑΜΠΑΔΙΑ ΕΧΟΝΤΕΣ ΔΙΑΔΩΣΟΥΣΙΝ ΑΛΛΗΛΟΙΣ».
Στο Πάρκο ειρήνης της Χιροσίμα Ιαπωνίας υπάρχει η Καμπάνα της Ειρήνης. Πάνω στην Καμπάνα είναι χαραγμένη η Ελληνική Επιγραφή: «Γνώθι σαυτόν».
Το Έμβλημα της 300ης Σειράς της Σχολής Βατραχανθρώπων της Αμερικής (US NAVY SEALS) είναι η περίφημη φράση του ΛΕΩΝΙΔΑ προς τους ΠΕΡΣΕΣ: «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ».
Υπάρχουν χιλιάδες και άλλες φράσεις από την Ελληνική Γραμματεία, που κοσμούν ανά τον κόσμο πνευματικά ιδρύματα, προσόψεις Ιστορικών κτιρίων, κοινωφελή έργα, μνημεία κ.λπ.
ΤΡΙΤΟΝ: Ποία είναι, τα μειονεκτήματα του χαρακτήρα και της ψυχοσύνθεσης του Έλληνος και μάλιστα με βαθιές ρίζες στην Ιστορία μας.
– Αναφέρει ο ΟΜΗΡΟΣ στην Ιλιάδα: «… Κάτω από τα τείχη της Τροίας τσακώνονται ο Αγαμέμνων και ο Αχιλλέας». Και! Η Ιλιάδα, αυτή η ποιητική ληξιαρχική πράξη γέννησης του Ελληνικού Έθνους, αρχίζει με μία διχόνοια, με ένα καυγά, δι’ ασήμαντον αφορμή, δια λόγους τιμής.
– Λέει ο ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ (436 π.Χ. – 338 π.Χ.) στον Αρεοπαγιτικό (κεφ. 7 & 20-76): «Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της Ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε στους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία».
– Άνοιξη του 1825, στο Ναύπλιο ο Παλαιών Πατρών Γερμανός λέει στον Παπαφλέσσα: «…Δεν θέλουμε να εννοήσουμε ότι τίποτε δεν εκάμαμε νικήσαντες τους Τούρκους, αν δεν νικήσουμε και σύντομα μάλιστα τα πάθη μας. Η Διχόνοια να ο μεγάλος εχθρός… αυτός θα μας φάει…».
– Γράφει προ 100 ετών ο πάντα επίκαιρος Σατυρικός μας ποιητής Γ. ΣΟΥΡΗΣ: «…Ποιος είδε κράτος λιγοστό σ’ όλη την γη μοναδικό, εκατό να ξοδεύει και πενήντα να μαζεύει; Τρέφει όλους τους αργούς και Υπουργούς πάρα πολλούς, ταμείο δίχως χρήματα και δόξης τόσα μνήματα; Νάχει κλητήρες για φρουρά και να σε κλέβουν φανερά, κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε τον κλέφτη να γυρεύουνε;…».
– Η Εφημερίδα «ΚΟΣΜΟΣ» της Ουάσιγκτον το 1939 προκήρυξε διαγωνισμό, για τον καταλληλότερο χαρακτηρισμό των διαφόρων λαών και της ψυχολογίας των. Από την επιτροπή του διαγωνισμού τελικά εβραβεύθη ο δικαστής Ν. ΚΕΛΛΥ για τον χαρακτηρισμό του Έλληνος. Λέει! λοιπόν ο δικαστής: «Προ του Δικαστηρίου της αδεκάστου Ιστορίας, απεκαλύφθη ο Έλλην ανέκαθεν κατώτερος των περιστάσεων, καίτοι από απόψεως διανοητικής κατείχε πάντοτε τα πρωτεία. Ο Έλλην είναι ευφυέστατος, αλλά και αλαζών, δραστήριος, αλλά και αμέθοδος, φιλότιμος, αλλά και πλήρης προλήψεων, θερμόαιμος, ανυπόμονος, αλλά και μεγάλος Πολεμιστής.
Έκτισε τον Παρθενώνα και μεθυσθείς εκ της αίγλης του, το άφησε βραδύτερον να γίνει στόχος ερίδων. Ανέδειξε τον Σωκράτη δια να τον δηλητηριάσει, εθαύμασε το Θεμιστοκλή δια να τον αποπέμψει, υπηρέτησε τον Αριστοτέλη δια να τον καταδιώξει, εγέννησε τον Βενιζέλο δια να τον δολοφονήσει. Έκτισε το Βυζάντιο δια να το εκτουρκίσει, έφερε το ’21, δια να το διακυβεύσει, εδημιούργησε το 1912-13 για να το λησμονήσει. Κόπτεται την μια στιγμή για την αλήθεια και την άλλη μισεί τον αρνούμενο να υπηρετήσει το ψεύδος. Ο Έλλην είναι παράδοξο πλάσμα, ατίθασον, περίεργον, ημίκαλον, ημίκακον, αβεβαίων διαθέσεων, εγωπαθές και σοφόμωρον. Οικτίρατέ τον, θαυμάσατέ τον, αν θέλετε. Ταξινομίσατέ τον αν μπορείτε.
– Τέλος: Μετά τον Β! Π.Π. ενώ οι Έλληνες περίμεναν να δεχθούν τα αγαθά των Αγώνων των και των θυσιών των, εμείς δηλ. τα πολιτικά κόμματα, αντί να αγωνιστούμε στις τράπεζες διαπραγματεύσεων γι’ αυτά, δεν συμφωνήσαμε στην μοιρασιά της Εξουσίας, στασιάσαμε κατά της πατρίδος μας, και αλληλοκαταστραφήκαμε στα Ελληνικά Βουνά, πολύ χειρότερα και από τον Β! Π.Π.
Συμπερασματικά μετά από τα παραπάνω που στοιχειωδώς αναφέρονται, ως παραινετικός λόγος, αντί να κλαίμε την μοίρα μας και να θεωρούμε δυστυχία να είσαι Έλληνας, μόνο ΜΕΓΑΛΕΙΟ πρέπει να νοιώθουμε γιατί είμαστε Έλληνες, για την πατρίδα μας, που τόσο απλόχερα ο θεός έδωσε πολλά χαρίσματα, για τον λαό μας που τόσο υμνήθηκε, για την γλώσσα μας που είναι η Μήτρα όλων σχεδόν των Ευρωπαϊκών γλωσσών, για την περίφημη Ιστορία μας, που χάνεται μέσα στα βάθη της Μυθολογίας και που διδάσκεται σχεδόν ανά τον κόσμο.
Το μόνο που έχουμε απόλυτη ανάγκη είναι, να παραδειγματισθούμε από την Ιστορία μας και από τα εγκληματικά λάθη του παρελθόντος, δημιουργώντας πρότυπα:
– Στην Πολιτική, στην Παιδεία, στην Θρησκεία, στις Ένοπλες Δυνάμεις, στο Δημόσιο τομέα, στην Οικογένεια. ΕΙΘΕ.
Ιωάννης Μ. Ασλανίδης
Αντγος ε.α.
Επίτιμος Δκτής της Σ.Σ.Ε.
