Την ώρα που στην Ελλάδα γίνεται καβγάς τρικούβερτος για την διάθεση των 20 εκατομμυρίων ευρώ στα ΜΜΕ, για την καμπάνια «Μένουμε Σπίτι», την ώρα που ευρωβουλευτής του Σύριζα, εγκαλεί την Ελλάδα με ερώτηση του στην Κομισιόν, μιλώντας για σκανδαλώδεις και αδιαφανείς επιχορηγήσεις ελληνικών ΜΜΕ, ο χιτλερίσκος της Άγκυρας, δια του υποτακτικού του Μ. Τσαβούσογλου, έκανε την παρακάτω εξόχως προκλητική δήλωση:
«Εμείς καθορίσαμε τα δυτικά σύνορα(στη Μεσόγειο) της υφαλοκρηπίδας μας. Εμείς στα νησιά αυτά ( Ρόδο, Κάρπαθο, Κρήτη ) δώσαμε χωρικά ύδατα έξι μιλίων. Τα νησιά αυτά μπορούν να έχουν χωρικά ύδατα, αλλά όχι υφαλοκρηπίδα».
Από το «εμείς καθορίσαμε» και όχι το Δίκαιο της Θάλασσας και «εμείς δώσαμε στα ελληνικά νησιά χωρικά ύδατα έξι μιλίων», προκύπτει ότι οι νεοθωμανοί έχουν γυρίσει το ρολόι του χρόνου 200 χρόνια πίσω, όταν ο ελληνισμός στέναζε ακόμη κάτω από τον τουρκικό ζυγό.
Η επιστροφή στο οθωμανικό τους μεγαλείο, που αποφάσιζαν και διέτασσαν τους υπηκόους τους σε Μεσόγειο και Βαλκάνια, αποδεικνύεται από το γεγονός ότι μετέτρεψαν τον προαύλιο χώρο της Αγιάς Σοφιάς σε Ντίσνεϊλαντ, την ημέρα της επετείου της άλωσης της Πόλης, κάνοντας προβολές βυζαντινών εικόνων και του δικέφαλου αετού, που κατέστρεψαν στη συνέχεια τα κανόνια του Μωάμεθ, συνδέοντας έτσι την σημερινή Τουρκία, με το οθωμανικό παρελθόν της.
Κατά τα άλλα, η χώρα αυτή έστω και στους τύπους βρίσκεται στην διαδικασία ένταξής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι μέλος της Βορειοατλανικής Συμμαχίας και απειλεί πολεμικά πλοία Ελλάδας και Γαλλίας, που επιχείρησαν να κάνουν νηοψία σε εμπορικό κατά τα άλλα πλοίο με στρατιωτικό υλικό, παραβιάζοντας το εμπάργκο όπλων, που συνόδευαν τρεις τουρκικές φρεγάτες με προορισμό λιμάνι, που ελέγχεται από τον Σάρατζ.
Στο Βερολίνο τον περασμένο Φεβρουάριο, όπου η Α. Μέρκελ συγκάλεσε διάσκεψη με την συμμετοχή του νεοσουλτάνου της Τουρκίας και χωρίς την πρόσκληση της Ελλάδας, αποφασίστηκε με την παρουσία του ΓΓ του ΟΗΕ, να επιβληθεί εμπάργκο όπλων προς τις αντιμαχόμενες πλευρές στη Λιβύη.
Η Τουρκία το έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων της και γι’ αυτό δεν ίδρωσε το αφτί κανενός. Προκλητικά μεταφέρει πάσης φύσεως οπλισμό στον Σάρατζ και στήνει βάσεις στο μέρος της Λιβύης, που ελέγχει ο Πρωθυπουργός της Τρίπολης.
Ο σκοπός προφανής και μετά της επίσκεψη υπουργικού κλιμακίου της Τουρκίας στην Τρίπολη. Να δέσουν το παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο και παράλληλα να αναλάβουν την εκμετάλλευση πετρελαιοπηγών που βρίσκονται εντός του χερσαίου εδάφους της Λιβύης.
Όλη αυτή την τουρκική πολεμική δραστηριότητα ο Μ. Τσαβούσογλου ισχυρίστηκε ότι γίνεται με τις ευλογίες του Τραμπ, με τον οποίο είχε τηλεφωνική συνομιλία ο Ερντογάν και πήρε το πράσινο φως.
Αν όμως γυρίσει κανείς στο χρόνο θα διαπιστώσει ότι η Τουρκία ξεπέρασε σήμερα κάθε όριο προκλητικότητας και επιθετικότητας απέναντι στην Ελλάδα αφού στο παρελθόν με αντίστοιχες κινήσεις κατάφερε να οδηγήσει την Αθήνα σε σειρά υποχωρήσεων υπό τις ευλογίες και ενίοτε την καθοδήγηση και τις πιέσεις της Ουάσιγκτον.
Η υπόθεση της του ορισμού της υφαλοκρηπίδας ξεκίνησε επί χούντας το 1973 μετά από την εξαγγελία από την Αθήνα της ανεύρεσης κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην περιοχή της Θάσου.
Ακολούθησε η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974. Η Άγκυρα δεν εγκατέλειψε τις βλέψεις της στο Αιγαίο και επανήλθε με ερευνητικό σκάφος στην περιοχή το 1976. Η Ελλάδα προσέφυγε τότε στο Συμβούλιο Ασφαλείας και μονομερώς στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Το Νοέμβριο του 1976 η Αθήνα συμφώνησε με την Άγκυρα και συνυπέγραψε το Πρακτικό της Βέρνης, με βάση το οποίο οι δύο πλευρές συμφώνησαν να απέχουν ερευνών στο Αιγαίο πέραν των χωρικών τους υδάτων των έξι μιλίων και να ξεκινήσουν συνομιλίες με σκοπό την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και σε περίπτωση διαφωνίας την παραπομπή της διαφοράς αυτής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Οι συνομιλίες αυτές επέβησαν άκαρπες μέχρι το 1981 που έπρεπε να ολοκληρωθούν, όπως προέβλεπε η συμφωνία. Ακολούθησε το 1982 η Διεθνής Συμφωνία για το Δίκαιο της Θάλασσας το οποίο στο άρθρο 121 αναγνωρίζει ότι όλα τα νησιά δικαιούνται αιγιαλίτιδας ζώνης, ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας όπως οι ηπειρωτικές χώρες, με βάση την αρχή της ίσης απόστασης ή της μέσης γραμμής.
Νέα κρίση με την Τουρκία την διετία 1986-1988. Και πάλι τη Τουρκία απειλεί με την έξοδο σεισμογραφικού στο Αιγαίο. Νέα άκαρπη προσπάθεια της Ελλάδας να βρει λύση μέσω του Συμβουλίου Ασφαλείας και του Δ.Δ. της Χάγης.
Με παρέμβαση ΝΑΤΟ προκειμένου να αποτραπεί μια πολεμική αναμέτρηση μεταξύ συμμάχων επιβεβαιώνεται το 1988 η συμφωνία του 1976 για αποχή από έρευνες και των δύο πλευρών πέραν των έξι μιλίων και επάνοδος στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Το 1995 το Ελληνικό Κοινοβούλιο με καθυστέρηση δεκατριών ετών επικυρώνει με το ν.2321 την Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας.
Η Τουρκία έσπευσε τότε να απαντήσει με την απειλή Casus belli, σε απάντηση της εφαρμογής της Σύμβασης του δικαίου της θάλασσας από την Ελλάδα που επικύρωσε και με απόφαση της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης.
Ακολούθησαν τα Ίμια το 1996 και με παρέμβαση των ΗΠΑ το γκριζάρισμα της περιοχής. Ένα χρόνο μετά το 1997 υπό την πίεση της Ουάσιγκτον έχουμε τη Συμφωνία της Μαδρίτης, με την οποία η Ελλάδα αναγνωρίζει δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο.
Το 1999 στο Ελσίνκι με την αλλαγή στάσης της Αθήνας στην προοπτική έναρξης συνομιλιών της Άγκυρας με τις Βρυξέλλες για την ένταξη της στην ΕΕ, έχουμε μια ακόμη συμφωνία έναρξης ελληνοτουρκικών διαπραγματεύσεων με σκοπό την παραπομπή της διαφοράς για την υφαλοκρηπίδα στη Χάγη.
Ακολούθησε ένας ακόμη γύρος ατέρμονων συνομιλιών που δεν οδήγησαν σε κανένα αποτέλεσμα.
Οι συμφωνίες της Κύπρου με Αίγυπτο και Ισραήλ για τον καθορισμό την ΑΟΖ οδήγησαν σε μια νέα τουρκική αυθαιρεσία. Η Τουρκία παρουσίασε την θεωρία ότι οι Τουρκοκύπριοι έχουν δικαιώματα στο νότο, την ώρα που η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορεί να ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματα της στον κατεχόμενο βορά.
Ανενόχλητοι από ΟΗΕ Συμβούλιο Ασφαλείας και τις πάσης φύσεως μεγάλες δυνάμεις σφυρίζουν κλέφτικα για τις αυθαίρετες έρευνες των Τούρκων στην κυπριακή ΑΟΖ. Βλέποντας η Άγκυρα ότι κανείς δεν την ενοχλεί προχώρησε το Νοέμβριο του 2019 στο τουρκολιβυκό σύμφωνο, προσβάλλοντας έτσι τα δικαιώματα της Ελλάδας με βάση το Διεθνές Δίκαιο.
Στην άκρως επιθετική αυτή δραστηριότητα της Τουρκίας, δεν πηγαίνει κανείς στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με το πιστόλι στον κρόταφο. Ενισχύει επειγόντως την δυνατότητα αποτροπής παράλληλα με τις όποιες διπλωματικές κινήσεις.
Γι’ αυτό και η κυβέρνηση και κατά προέκταση ο πολιτικός κόσμος, οφείλουν να ομονοήσουν, να συναποφασίσουν και να δώσουν σήμερα, γιατί αύριο θα είναι αργά, ένα όχι τεράστιο ποσό, που έχουν ανάγκη οι Ένοπλες Δυνάμεις, προκειμένου να εκσυγχρονίσουν και να εξοπλίσουν στρατό, ναυτικό και αεροπορία. Διαφορετικά θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας…
Τάσος Παπαδόπουλος
Πηγή: lastpoint.gr
