Α Π Ο Φ Ρ Α Δ Α των Πανελλήνων 20η Ιουλίου 1974 στην Κύπρο, μέρα Σάββατο μηνός Δευτερογιούνη.
Τηρουμένων των αναλογιών:
- Με την αποφράδα Τρίτη 29η Μαΐου 1453 της Κωνσταντινούπολης, ίδια και χειρότερη..
- Με την αποφράδα Σάββατο 27 Αυγούστου 1922 της Σμύρνης, ίδια και χειρότερη.
Το «ίδια», λόγω μεγεθών, συζητήσιμο.
Το «χειρότερη», αναντίρρητο.
Ε Π Ε Ι Δ Η , αλίμονο, από το 1453 έως το 1974 και ξανά και πάλιν από το 1922 έως το 1974 θα έπρεπε να ισχύσει, μα δεν ίσχυσε καθόλου, εκείνο που έγραψε μετά την Καταστροφή του 1974 ο ποιητής μας Κυριάκος Χαραλαμπίδης στην «Αμμόχωστος Βασιλεύουσά» του
«Αν ο λαός μας δεν μπορεί,
ν’ αντλήσει απ’ τα δεινά του,
τότε του δόθηκε άδικα,
μια τέτοια τραγωδία».
Ο ΛΑΟΣ ΜΑΣ, το σύνολο που αυτοπροσδιορίζεται ως ο Ελληνισμός και οι εκάστοτε, διαχρονικώς, ηγέτες του, δεν άντλησαν από τα δεινά – όχι μόνο του 1453, ή του 1922 και τα μετέπειτα, αλλά και από τα διδακτικότερα, εξ αποστάσεως ικανής, πανάρχαια:
- Απ’ την Ιλιάδα του Ομήρου, απ’ τον Ηρόδοτο, τον Θουκυδίδη και τον Μακρυγιάννη.
- Ούτως ώστε, «παθός – μαθός», (από τα παθήματα, τα μαθήματα) να καταστεί ο λαός μας σοφότερος και πιο επιδέξιος και ισχυρότερος, μορφωτικά, κοινωνικά, οικονομικά, στρατιωτικά, παλλαϊκά κυρίως («λαός ενωμένος – ποτέ νικημένος»), και, προπάντων, πολιτικά – στρατηγικά, για την εθνική του επιβίωση.
ΑΠΟΦΡΑΔΑ:
- Σάββατο 20η Ιουλίου 1974 η εισβολή του τουρκικού Αττίλα στις προδομένες από το χουντικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 κυπριακές Θερμοπύλες.
- Τα λεπτομερή καθέκαστα, γνωστά ήδη από το βράδυ της Παρασκευής 19ης Ιουλίου 1974, στο Πέντεμιλι στην Κερύνεια και σ’ όλη την Κύπρο, ως τις 14-16 Αυγούστου 1974 του 2ου Αττίλα. Χωρίς να χρειαζόντουσαν ποτέ, έκτοτε, τα επιβεβαιωτικά εκ των υστέρων ευρήματα του «Φακέλου Κύπρου» για όσους τα έζησαν εκεί, τα υπέστησαν τότε μέσα στην ατίμωση, την φρίκη και την καταστροφή.
Α Λ Λ Α ΟΜΩΣ…
Και αυτό το «αλλά όμως» έχει μία τεράστια, μια μοναδική, την πιο βαρύνουσα διαφορετικότητα και θεμελιώδη σημασία, συγκρίνοντάς το με τις αποφράδες του 1453 και του 1922.
-Το 1974 του Ελληνισμού στην Κύπρο, δε το ακολούθησε, όπως μετά το 1922 στη Μικρασία μας, μια κάποια Συνθήκη της Λωζάνης του 1923. Ούτε και συμφωνίες «ανταλλαγής πληθυσμών» Ούτε και κανένα «Σύμφωνο Βενιζέλου – Ατατούρκ»…
Και αυτό ακριβώς είναι το σπουδαιότερο:
Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ, όποιους ικανούς ή ανίκανους, επαρκείς ή ανεπαρκείς κι αν εξέλεγε ηγέτες και κυβερνήσεις και κόμματά του, επί 46 χρόνια, στην Αθήνα και στη Λευκωσία, από το 1974 μέχρι σήμερα, 20η Ιουλίου 2020, δεν στάθηκε δυνατόν να συρθεί στην υπογραφή της Συνθηκολόγησης με τον Αττίλα.
- ΟΥΤΕ να υπογράψει Νομιμοποίηση της πολεμικής ήττας του 1974 και τα «κεκτημένα» των Τούρκων Εισβολέων – Επιδρομέων – Κατακτητών.
- ΟΥΤΕ τα επί μέρους «προϊόντα» της συνεχιζόμενης επί 46 χρόνια παράνομης τουρκικής κατοχής των σκλαβωμένων από τον Αττίλα ελληνικών εδαφών της Κύπρου.
- ΟΠΟΙΑ «σχέδια» και «πλαίσια» και «βάσεις» «λύσης», με τις όποιες εκδοχές της τουρκικής απαίτησης για «λύση» Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας κι αν του έχουν μεθοδεύσει έως τώρα… από το 1974 έως το 2020, «υπό την αιγίδα» των διαδοχικών Γενικών Γραμματέων του ΟΗΕ, Κουρτ Βάλτχαϊμ, Πέρεζ ντε Κουεγιάρ, Μπούτρος – Μπούτρος Γκάλι, Κόφι Ανάν, Μπαν Κι Μουν και Αντόνιο Μανουέλ ντε Ολιβέιρα Γκουτέρες, στις λεγόμενες «διακοινοτικές» και στις πενταμερείς συνομιλίες…
ΣΤΩΝ ΑΠΟΦΡΑΔΩΝ
του Ελληνισμού
την διαχρονία,
η Αποφράδα της 20ης Ιουλίου 1974 στην Κύπρο, λόγω της συνεχιζόμενης 46 χρόνια ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ του Ελληνισμού, η οποία έχει «κωδικοποιηθεί» με τη λέξη Απορριπτισμός, δεν οδήγησε στη νομιμοποίηση του Αττίλα. Ούτε στη συνθηκολόγηση με τους Τούρκους Κατακτητές. Ούτε στην παράδοση της Κύπρου σε ένα κάποιο «διζωνικά επανενωμένο» προτεκτοράτο τουρκικής «ισότιμης» συγκυριαρχίας.
ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ ήταν και είναι, υπό τας περιστάσεις άχρι τούδε, το σπουδαιότερο…
Λάζαρος Μαύρος
