Αν ρωτήσετε κάποιον κυβερνητικό ποιο είναι το δόγμα αμυντικής πολιτικής απέναντι στην αυξανόμενη τουρκική προκλητικότητα, είναι βέβαιο ότι δεν θα έχει ιδέα. «Ψυχραιμία και αυτοπεποίθηση», θα σας απαντήσει, αναμασώντας τα ηρωικά στερεότυπα που ξεφουρνίζουν κατά καιρούς οι «αρμόδιοι», στα κοκτέηλ και τις καλοκαιρινές ρεβεράτζες, με την ελαφρότητα του πολιτικάντη της δεκάρας.
Στην πραγματικότητα το κυρίαρχο δόγμα είναι ο τρόμος. Τρόμος για το τι θα κάνει ο απέναντι, τρόμος μήπως μας τις βρέξει με τον χάρακα η θεία Μέρκελ, τρόμος μήπως εξοπλιστούμε παραπάνω από όσο μας αφήνουν οι «Σύμμαχοι», τρόμος μήπως κουνήσουμε την ουρά μας και μας έρθει σφαλιάρα σβουριχτή.
Γι αυτό και όπως έγραφα τις προάλλες, ο Μητσοτάκης παριστάνει τον ψόφιο κοριό. Δεν βλέπει, δεν ακούει, το Καστελλόριζο πέφτει μακριά, η Κύπρος είναι άλλο κράτος, η Αγιά Σοφιά, είναι παγκόσμιο πολιτιστικό μνημείο, κι εμείς περνάμε ζάχαρη, όσο ο Τούρκος δεν σκάβει στην αυλή μας. Ουαί και αλίμονο αν μπλέξουμε. Μακριά και αγαπημένοι.
Μακάρι να δούλευε έτσι το πράγμα. Να κάνεις το κορόιδο και να γλυτώνεις τους μπελάδες. Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Γιατί ο Τούρκος μας έχει πάρει είδηση και μας γλεντάει. Χτυπάει το ντέφι και τρέχουμε σαν τις μαιμούδες πάνω-κάτω. Ενταση; Ενταση γιαβρούμ! Υφεση; Υφεση γιαβρί μου! Διάλογος; Διάλογος κουζούμ!
Πραγματικά τέτοιο αξιοθρήνητο ετεροπροσδιορισμό εξωτερικής πολιτικής δεν έχω ξαναδεί. Χορεύουμε καρσιλαμά στο ρυθμό του Ερντογάν του «ξιφομάχου», όπως τον ονομάζουν οι Γερμανοί θαυμαστές του, αλλά το ερώτημα είναι γιατί; Για να τον κατευνάσουμε του ή για να στρώσουμε το χαλί σε μια αναίμακτη συνθηκολόγηση;
Προσωπικά πιστεύω ότι ο Μητσοτάκης απλά ζει το μύθο του και δεν θέλει να ζαλίζεται με τέτοια προβλήματα. Κατάβαθα μέσα του, θα προτιμούσε να τρέξει απέναντι, να ανοίξει τους χάρτες και να αρχίσει τη μοιρασιά με τον Σουλτάνο. Ξέρει όμως ότι…δεν τον παίρνει. Το Αιγαίο δεν είναι Πρέσπες. Ετσι και κάνει ότι κάθεται σε τραπέζι διαλόγου, η ατζέντα θα τον πνίξει. Ο κόσμος θα τον πάρει στο κυνήγι κι ας τον λιβανίζουν τα μπουκωμένα μέσα της αυλής ως νέο… Βενιζέλο.
Γι αυτό λοιπόν το πάει στο βλέποντας και κάνοντας. Ανοίγουν τη μουσική οι απέναντι, αρχίζει τα χορευτικά και τις πιρουέτες. Την κλείνουν, φοράει τη πυτζάμα του και πάει για ύπνο. Εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση. Γιατί έτσι γίνονται τα μοιραία λάθη.
Ο Μητσοτάκης που σήμερα αρμενίζει αμέριμνος μπορεί ανά πάσα στιγμή να στριμωχθεί και να αντιδράσει υπό κράτος πανικού. Αυτό θέλουν οι Τούρκοι. Ξέρουν ότι δεν είναι φτιαγμένος από στόφα ηγέτη, αλλά πολιτικάντη. Προτιμά να χαζολογάει ήσυχος μεταξύ Αντιπάρου και Επιδαύρου, μοιράζοντας διαβατήρια σε celebrities.
Καλοπέραση θέλει, όχι μπελάδες. Ετσι και δει όμως ότι μπορεί να χάσει την εξουσία, να γκρεμοτσακιστεί από την καρέκλα που παντρεύτηκε, μπορεί να πατήσει τη σκανδάλη για ψύλλου πήδημα. Και καλά θα κάνει, αρκεί η κίνηση να γίνει συντεταγμένα και μελετημένα. Με πραγματική αυτοπεποίθηση. Όχι υπό το κράτος αιφνίδιας νεύρωσης και κρίσης υστερίας.
Κοιτώντας κάποιοι την περίπτωση του Εβρου πιστεύουν ότι ο Μητσοτάκης αντιδρά ψύχραιμα και αποφασιστικά. Νομίζω μπερδεύουν την στιβαρότητα με το ένστικτο πολιτικής αυτοσυντήρησης.
Ας μην ξεχνούν ότι τις προηγούμενες μέρες επιχείρησε να ξυλοφορτώσει τους Ελληνες ακρίτες του Ανατολικού Αιγαίου, για να στεγάσει τους λαθραίους. Τελικά ξυλοφόρτωσαν εκείνοι (με το δίκιο τους)τα ΜΑΤ και τα έστειλαν από εκεί που ήρθαν. Η κυβέρνηση έσπευσε να τα αποσύρει υπό το κράτος απόλυτου, κωμικοτραγικού πανικού. Αν άφηνε να περάσουν οι ορδές των βασιβουζούκων από τα σύνορα, δεν θα μπορούσε να σταθεί ούτε λεπτό.
Ο Μητσοτάκης έπραξε το αυτονόητο, όπως του είπαν οι επικεφαλής του στρατού και των δυνάμεων ασφαλείας. Ακριβώς όπως έπραξε το αυτονόητο ακολουθώντας, στην πρώτη φάση, τις συμβουλές των ειδικών για τον κορωνοιό. Αν δεν το έκανε πάλι θα έπεφτε.
Αν είχε σθένος, δεν θα έπαιρνε πίσω την αναστολή του ασύλου που λειτούργησε αποτρεπτικά, επειδή του τράβηξαν το αυτί οι Ευρωπαίοι. Ούτε θα άφηνε τη χώρα ξέφραγο αμπέλι στους μπατιροτουρίστες, χωρίς να τους υποχρεώσει εξ΄αρχής να κάνουν τεστ στις χώρες προέλευσης τους.
Ο Ερντογάν έχει ψυχολογήσει την ιδιοσυγκρασία του Ελληνα πρωθυπουργού και έχει αποφασίσει να του σπάσει τα νεύρα μέχρι να τον παρασύρει στο λάθος ή στο διάλογο. Και η αλήθεια είναι ότι οι απέναντι διαθέτουν άπειρες επιλογές για να μας προκαλέσουν. Αυτοί διαλέγουν χώρο, χρόνο και τρόπο.
Μπορούν να το κάνουν στο Καστελλόριζο, στη Κρήτη, στη Κύπρο. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν γεωτρύπανο, αλιευτικά ή ακόμη και επεισόδιο έρευνας-διάσωσης. Σε κάθε περίπτωση το σχέδιο είναι να μας αναγκάσουν να πυροβολήσουμε πρώτοι.
Ώστε να πει μετά η κυρία του Βερολίνου: Α, οι Ελληνες ήρξαντο χειρών αδίκων. Ας κάτσουν τώρα στο πάγκο του χασάπη να πληρώσουν τα διόδια της διαιτησίας…
Άρθρο του Γιώργου Χαρβαλιά
