Υπό άλλες συνθήκες, αν για παράδειγμα στη θέση της Τουρκίας στον χάρτη ήταν η … Ελβετία, η Ελλάδα πιθανότατα να είχε την δυνατότητα να διαθέσει πόρους σε δημόσια έργα ή έργα κοινής ωφέλειας και όχι σε εξοπλιστικά προγράμματα. Όμως η συνεχιζόμενη ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις (ακόμα ένα επεισόδιο της οποίας ζούμε αυτές τις μέρες με το Oruc Reis) «αναγκάζει» την χώρα να είναι από τις πρώτες σε στρατιωτικές δαπάνες.
Σύμφωνα μάλιστα με τα επίσημα στοιχεία του ΝΑΤΟ, της συμμαχίας της οποίας μην ξεχνάμε ότι και οι δύο χώρες είναι μέλη, η Ελλάδα δαπανά ως ποσοστό του ΑΕΠ τα περισσότερα χρήματα από όλους, με μοναδική εξαίρεση αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής!
Στην σύνοδο κορυφής της συμμαχίας το 2018 τέθηκε ως στόχος τα μέλη της να θέσουν όριο στρατιωτικών δαπανών το 2% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος. Μόνο δύο κράτη το ξεπέρασαν. Οι ΗΠΑ, που σύμφωνα με τα στοιχεία έφτασαν στο 3,42% και η Ελλάδα, η οποία έδωσε για τις ανάγκες των εξοπλιστικών προγραμμάτων της και του στρατεύματος το 2,24%. Η Τουρκία από την πλευρά της έφτασε οριακά να πλησιάσει αυτό το ποσοστό καθώς δαπάνησε το 1,89%.
Επειδή βέβαια μιλάμε για κράτη και οικονομίες με πολύ μεγάλες διαφορές και αποκλίσεις, σε απόλυτους αριθμούς οι γείτονες συνεχίζουν να δαπανούν πολύ περισσότερα χρήματα για τον στρατό τους, γεγονός που «σέρνει» την Ελλάδα σε οικονομική αιμορραγία, σε μια προσπάθεια να διατηρήσει την αποτρεπτική ισχύ που οφείλει να έχει απέναντι σε έναν τόσο αδιάλλακτο και επιθετικό γείτονα, ο οποίος απειλεί και πολύ συχνά όπως έχει δείξει η ιστορία μετατρέπει τις απειλές του σε πράξεις.
Αυτή η διαφορά στα οικονομικά μεγέθη γίνεται πιο εύκολα αντιληπτή εάν φύγουμε από τα ποσοστά και μιλήσουμε με απόλυτους αριθμούς. Η κατά κεφαλή δαπάνη για στρατιωτικούς εξοπλισμούς στην περίπτωση των Ελλήνων είναι 431 δολάρια ανά κάτοικο, την ίδια ώρα που στην σαφώς πολυπληθέστερη Τουρκία αυτό το νούμερο πέφτει στα 222 δολάρια. Φυσικά η χαμηλότερη επιβάρυνση ανά κάτοικο δεν μεταφράζεται και σε μικρότερο συνολικό ποσό που διατίθεται για την άμυνα σε κάθε χώρα.
Για το 2019 το κονδύλι που βγήκε από τα ταμεία του ελληνικού κράτους άγγιξε τα 5 δις δολάρια (4,9 δις για την ακρίβεια), την ίδια ώρα που η Τουρκία δέσμευσε πόρους ύψους 14 δισεκατομμυρίων δολαρίων (σχεδόν τα τριπλάσια χρήματα) για τον δικό της στρατιωτικό εξοπλισμό.
Ακόμη μία διαφορά που παρατηρεί κανείς με βάση τα επίσημα στοιχεία του ΝΑΤΟ είναι ότι βάσει της σχετικής συμφωνίας, από τις συνολικές δαπάνες για την άμυνα ένα ποσοστό της τάξεως του 20% πηγαίνει καθαρά σε εξοπλιστικά προγράμματα. Στην περίπτωση της Ελλάδας, όμως, οι σχετικές δαπάνες δεν ξεπέρασαν το 12,5% για αυτόν τον σκοπό, την ίδια ώρα που η Τουρκία διέθεσε το 38,6% των δαπανών της μόνο και μόνο για αγορά και συντήρηση νέων όπλων, κατακτώντας έτσι την πρώτη θέση στη σχετική λίστα των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ και κάνοντας έτσι μάλλον ξεκάθαρες τις προθέσεις της για το μέλλον…
