ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ενδιαφέρον αναμένουμε να μας έρθει στη Λευκωσία, για να το μελετήσουμε, ένα καινούργιο βιβλίο των εκδόσεων «Πόλις». Γραμμένο από τον Γάλλο δημοσιογράφο Ντανιέλ Σνεντερμάν, με τίτλο «Βερολίνο 1933: Η στάση του διεθνούς Τύπου μπροστά στον Χίτλερ».
Γι’ αυτό το βιβλίο διαβάσαμε στο αθηναϊκό «Βήμα» το σημείωμα του Νίκου Μπακουνάκη, ο οποίος έγραψε και τα εξής:
«Η έρευνα του Σνεντερμάν μάς δείχνει πόσο επικίνδυνη μπορεί να αποδειχθεί η λεγόμενη ‘επαγγελματική διαστροφή’. Διακόσιοι ξένοι δημοσιογράφοι ήταν διαπιστευμένοι στο Βερολίνο όταν ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία τον Ιανουάριο του 1933. Αλλά κανένας τους δεν προειδοποίησε την κοινή γνώμη της χώρας του γι’ αυτά που θα συνέβαιναν εκεί. Προτιμώντας το κυνηγητό της πληροφορίας, μια συνέντευξη από τον Γκέμπελς ή και από τον ίδιο τον Χίτλερ έχασαν τη μεγάλη εικόνα. Επίκαιρο βιβλίο που διαβάζεται σαν μυθιστόρημα. Γιατί δεν είναι μόνο η ‘μιντιακή τύφλωση’ και η γενικότερη λειτουργία του Τύπου στον δυτικό κόσμο, τότε, αλλά και η καθημερινότητα μιας ελίτ, όπως εθεωρούντο οι ξένοι ανταποκριτές στη Γερμανία στα χρόνια 1933-1941».
ΤΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ μας ενδιαφέρον οφείλεται στο ότι: Τηρουμένων των αναλογιών, εδώ και χρόνια, μας απασχολεί, με καταθλιπτικές διαπιστώσεις, σαφώς διατυπωμένες και σε αυτήν την ήδη πολλών δεκαετιών καθημερινή και ύστερα εβδομαδιαία στήλη «Ειρήσθω» της «Σημερινής», το μέγα κεφάλαιο της στάσης όχι μόνο των δημοσιογράφων της Κύπρου και της Ελλάδος, αλλά, κατά μείζονα λόγο, των διαδοχικών κυβερνήσεων Αθηνών και Λευκωσίας και των πολιτικών – κομματικών ηγεσιών αμφοτέρων των κρατών μας, απέναντι στον Ερντογάν. Επί 18 ήδη χρόνια μονοκράτορα πλέον της Τουρκίας. Με έναν σημαντικότατο συλλογισμό:
– ΕΑΝ ΕΓΚΑΙΡΩΣ, από το 2002, αφότου στην Τουρκία πρωτο-ανήλθαν στην εξουσία οι τουρκο-ισλαμιστές του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με το ΑΚΡ κόμμα τους, οι δημοσιογράφοι και πολύ περισσότερο οι κυβερνώντες και όλοι οι άλλοι πολιτικοί Κύπρου και Ελλάδος διέθεταν τη στοιχειώδη οξυδέρκεια και την επάρκεια συναίσθησης του επιβεβλημένου τους καθήκοντος, εξιχνίαζαν έκτοτε, με πολιτική και μορφωτική ενάργεια, προς τα πού θα κατευθυνόταν η νεο-οθωμανική στρατηγική του δήθεν «απρόβλεπτου» Ερντογάν, άλλη, εντελώς διαφορετική θα έπρεπε από τότε να ήταν η στάση των μεν και προπάντων η πολιτική των δε.
– Άλλη δηλαδή η επιβεβλημένη από τότε, εκ των πραγμάτων, προετοιμασία της στρατιωτικής, της διπλωματικής, της οικονομικής, της μορφωτικής ισχύος των δύο κρατών του Ελληνισμού, για την αντιμετώπιση και την αποτροπή της νεο-οθωμανικής βουλιμίας Ερντογάν στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στη Θράκη, στην Ανατολική Μεσόγειο.
ΟΥΤΕ ΤΟ ΑΛΛΟΘΙ της άγνοιας δύνανται να επικαλεσθούν. Όφειλαν καθηκόντως να γνωρίζουν εγκαίρως. Όφειλαν προπάντων να είχαν μελετήσει αυθωρεί και παραχρήμα σε βάθος, και να πληροφορηθούν επαρκώς, «τι μέρος λόγου» ήταν ο θριαμβευτής των τουρκικών εκλογών του Οκτωβρίου 2002 ισλαμιστής Ερντογάν με το ΑΚΡ του. Και η υπερβαίνουσα τον κεμαλισμό νεο-οθωμανική στρατηγική που οραματιζόταν και διακήρυττε ότι θα υλοποιούσε.
– ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ άλλοθι επειδή: Από τον προηγούμενο χρόνο της ανόδου του Ερντογάν-ΑΚΡ στην εξουσία, δηλαδή το 2001, είχε ήδη κυκλοφορήσει στην Τουρκία το βιβλίο που έγραψε ο προβεβλημένος ως «στρατηγικός μέντορας του Ερντογάν», καθηγητής Αχμέτ Νταβούτογλου με τίτλο «Το Στρατηγικό Βάθος της Τουρκίας». Στις σελίδες του οποίου τα έλεγε όλα «με το νι και με το σίγμα». Δεν το… διάβασαν! Δεν έδειξαν το παραμικρό ενδιαφέρον. Κώφωση επέδειξαν αδιατάραχτη, όταν τότε ειδοποιούσαν εγκαιρότατα και τεκμηριωμένα τον Ελληνισμό σε Κύπρο και Ελλάδα, οι εγκυρότεροι διαχρονικά τουρκολόγοι, όπως ο αείμνηστος Νεοκλής Σαρρής και άλλοι μελετητές και «γραφικοί» δημοσιογράφοι…
– ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ άλλοθι επειδή: Από το 2010 κυκλοφορεί άρτια μεταφρασμένο στα Ελληνικά από τον Κωνσταντινουπολίτη πανεπιστημιακό Νικόλαο Ραπτόπουλο, με την επιστημονική επιμέλεια του ζώντος τότε Νεοκλή Σαρρή, από τις εκδόσεις «Ποιότητα» το εν λόγω «Στρατηγικό Βάθος» του Νταβούτογλου, ο οποίος στο μεταξύ είχε προαχθεί πρώτα σε Υπουργό Εξωτερικών και κατόπιν σε Πρωθυπουργό του μονοκράτορα Ερντογάν προτού τελικά αποπεμφθεί επειδή… ο Κρόνος τρώει τα παιδιά του. Και πάλιν δεν το… διάβασαν! Δεν έδειξαν το παραμικρό ενδιαφέρον. Αμέλησαν νηπίως να το αξιοποιήσουν. Πέρα βρέχει στην Καραμανιά χιονίζει…
ΙΣΧΥΕΙ για την περίπτωση – τηρουμένων πάντα των αναλογιών – εκείνο που έγραψε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ο πρωθυπουργός της νίκης Ουίνστον Τσώρτσιλ για το βιβλίο του Αδόλφου Χίτλερ «Ο Αγών μου» – «Mein Kampf», που είχε εκδοθεί πριν ακόμα ανέλθει στην εξουσία το 1933 ο αρχηγός των Ναζί – σφαγέας της οικουμένης: «Οι ιθύνοντες στρατιωτικοί και πολιτικοί των συμμαχικών δυνάμεων έπρεπε να μελετήσουν προσεκτικά το βιβλίο του Χίτλερ “Mein Kampf”. Όλα βρίσκονταν εκεί μέσα. Αυτό ήταν το νέο Κοράνιο της πίστης και του πολέμου, πομπώδες, πολύλογο, άμορφο αλλά βαρυσήμαντο στο μήνυμά του»…
ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ κυκλοφόρησε στην Κύπρο και το νέο βιβλίο του Κώστα Ν. Χατζηκωστή, από τις εκδόσεις «Γερμανός», με τίτλο «Η Τουρκία πολιορκεί Κύπρο, Αιγαίο, Θράκη». Μάχιμος κι ακάματος αρθρογράφος από το 1960, ο επικεφαλής της εφημερίδας «Σημερινή» και του Συγκροτήματος ΔΙΑΣ, έχει το διαχρονικό θλιβερό προνόμιο ότι από την δεκαετία του ’60 με τη θουκυδίδεια αρθρογραφία του προέλεγε (εις ώτα μη ακουόντων) όσα έχει υποστεί έκτοτε η Κύπρος και ο Ελληνισμός από την Τουρκία.
Τα έγραφε στυγνά, πεντακάθαρα, τεκμηριωμένα, απευθυνόμενος προς τους διαδοχικώς κυβερνήσαντες εν Λευκωσία και εν Αθήναις και προς τους περί άλλα τυρβαζόμενους πολιτικούς και πολίτες. Το αποδεικνύει η ανθολογία των άρθρων του και στο καινούργιο του βιβλίο και γεννάται ο εξής συλλογισμός: Αρθρογραφούσε επί όλων των επτά Προέδρων της Κυπριακής Δημοκρατίας, Μακαρίου, Κυπριανού, Βασιλείου, Κληρίδη, Τάσσου, Χριστόφια και του νυν Αναστασιάδη.
Εάν έστω και ένας εκ των εφτά ΠτΔ διόριζε αμισθί τον Χατζηκωστή σύμβουλό του (μισή ώρα το πρωί και μισή ώρα το βράδυ καθημερινά), άλλη θα ήταν ίσως και καλύτερη η τύχη της Κύπρου…
Λάζαρος Μαύρος
