ΕΙ Ν Α Ι να γελάει κανείς πώς καταντήσανε ακόμη και τα δικά τους παλαιότερα επιχειρήματα. Πώς τα έχουνε εξευτελίσει αναποδογυρισμένα, εν έτει 2020, με την αρθρογραφία των εν Λευκωσία και εν Αθήναις αμετανόητων και απαρηγόρητα τεθλιμμένων για το 76% στο Δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, διά του οποίου η δημοκρατική πλειοψηφία του λαού απέρριψε τη «λύση Ανάν».
ΕΝΑΝΤΙΩΝΟΝΤΑΙ κι επικρίνουν την τωρινή απόφαση της Λευκωσίας ν’ αξιοποιήσει τις θεσμικές δυνατότητές της, ως κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Περιγελούν τη μεθόδευση και την επιδίωξη της κυπριακής Κυβέρνησης να επιτύχει εναντίον της Τουρκίας – Κατακτητή και Ένοπλου Επιδρομέα, ευρωπαϊκές κυρώσεις ανάλογες με εκείνες που σχεδιάζονται σε βάρος του δικτατορικού καθεστώτος της Λευκορωσίας. Και δεν διστάζουν, με την αρθρογραφία τους να κατεξευτελίσουν και το κύριο – το κυριότερο επιχείρημά τους, όταν το 2002-2004 υποστήριζαν την «λύση Ανάν»…
ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ: Έλεγαν και διαλαλούσαν και αρθρογραφούσαν και επιχειρηματολογούσαν και προπαγάνδιζαν τότε, νυχθημερόν, από τον Νοέμβριο του 2002 μέχρι και τον Απρίλιο του 2004, ότι:
– «Ναι μεν είχε χίλια – μύρια αρνητικά στοιχεία και προβληματικό περιεχόμενο και πλήθος τουρκικούς κινδύνους η λύση Ανάν, η ένταξη όμως στην Ευρωπαϊκή Ένωση του νέου κυπριακού κράτους Ανάν, θα παρείχε την επαρκή ασφάλεια και τις θεσμικές ευρωπαϊκές δυνατότητες, ώστε να ορθοποδήσει και να βελτιωθεί, αφού το Common State της νέας Κύπρου θα γινόταν πλήρες μέλος της ΕΕ, με αναπόδραστη ισχύ και λειτουργία του ευρωπαϊκού κεκτημένου»…
Τ Ω Ρ Α, μετά από 16 χρόνια επιπρόσθετης εμπειρίας για το τι εστί ερντογανική Τουρκία και πόσο η Άγκυρα εκβιάζει την ΕΕ, οι ίδιοι γιουχαΐζουν την ευρωπαϊκή προσπάθεια της Κυβέρνησης ως… έναν «Δον Κιχώτη χωρίς καν δίπλα του τον Σάντσο Πάντσα»:
– Κοροϊδεύουν την προσπάθεια της Κύπρου να αξιοποιήσει τις θεσμικές δυνατότητες που παρέχει σε κάθε κράτος – μέλος η Ε.Ε. και τις οποίες ΟΙ ΙΔΙΟΙ κανοναρχούσαν ως καθημερινό ψωμοτύρι της προπαγάνδας τους υπέρ της «λύσης Ανάν»:
– Με κοσμητικά επίθετα του επιπέδου «μαθητευόμενοι μάγοι της εξωτερικής πολιτικής».
– Και με τουρκικής προελεύσεως χαρακτηρισμούς για τους Έλληνες Κυπρίους ως… «τα κακομαθημένα παιδιά».
Κ Ο Ι Ν Ο Σ παρονομαστής και… ενορχηστρωτής της αρθρογραφίας αυτού του περιεχομένου και επιπέδου, εξαιρουμένων των μικροπολιτικών, παραπολιτικών και ιδιοτελών προσωπικών εκάστου στοχεύσεων, αποτελούν δύο κυρίως και ομολογημένοι στην αρθρογραφία τους «άξονες σκέψης»:
(α) Η ΕΜΜΟΝΗ σε «λύση» τύπου Ανάν για το Κυπριακό. Με απύθμενο κι ασίγαστο μίσος και μεγάλες δόσεις κακεντρέχειας εναντίον πάντων των διαφωνούντων. Ιδίως δε, και ακόμη περισσότερο, σε βάρος όσων υπήρξαν το 2004 «ηγέτες του ΝΑΙ» και θεωρούνται πλέον ως προσχωρήσαντες στο «ΟΧΙ» των Απορριπτικών.
(β) Η ΕΜΜΟΝΗ στη «γραμμή» Κατευνασμού της Τουρκίας: «Μη θυμώσουμε τον Ερντογάν» (την επικράτηση του οποίου οι ίδιοι πανηγύριζαν πρωτοσέλιδα ως… ελπιδοφόρα για την Κύπρο!!!). Ούτως ώστε, λένε με τα δικά τους λόγια δημοσίως, «να καταφέρουμε να πείσουμε την Τουρκία, μέσα από έμπρακτες ενέργειες, ότι με την επίλυση των προβλημάτων στην γειτονιά μας, με την ύπαρξη σχέσεων ειρηνικών με τις γειτονικές χώρες θα καταφέρει η Τουρκία να γίνει μέρος των συζητήσεων για την αξιοποίηση του φυσικού πλούτου που υπάρχει στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου και γι’ αυτό χρειάζεται να πείσουμε την Τουρκία ότι με σωστή λύση του Κυπριακού θα έχει και η ίδια να αποκομίσει οφέλη τα οποία θα προκύψουν από τη συμμετοχή της στις ευρύτερες συζητήσεις για αξιοποίηση του φυσικού αερίου»….
Β Ε Β Α Ι Ω Σ και τότε, 2002-2004, ένας αστόχαστος φανατισμός πολιτικής εθελο-τύφλωσης αδιάτρητων παρωπίδων, επιπρόσθετος των τότε μικροπολιτικών, παραπολιτικών και ιδιοτελών προσωπικών εκάστου στοχεύσεων, καθοδηγούσε τους δικούς τους «άξονες σκέψης», την επιχειρηματολογία και την προπαγάνδα τους υπέρ της «λύσης Ανάν»:
– Απέτυχαν να πείσουν την πλειοψηφία του δημοκρατικού και αντιστασιακού λαού.
– Στη δημοκρατικότερη έκφανση της λαϊκής κυριαρχίας, στο Δημοψήφισμα του Σαββάτου, 24ης Απριλίου 2004, έκαστος πολίτης αυτοπροσώπως, ιδιοχείρως, μυστικά και αδιαμεσολάβητα, αυτεξούσιος αυτοκράτορας της ψήφου του, συγκρότησε το 76% της λαϊκής σοφίας που απέρριψε τη «λύση Ανάν».
Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ δεν επέτρεψε τη μετατροπή του κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε ελεγχόμενο από την Άγκυρα τουρκικό προτεκτοράτο πολιτικής εξίσωσης του 82% με το 18% (την τουρκιστί εκδοχή της «πολιτικής ισότητας») με πολίτευμα τη δικτατορία «Τριών Ξένων Δικαστών»:
– ΔΕΝ ΕΠΕΤΡΕΨΕ, ένα τέτοιο εκτρωματικό πολιτειακό μόρφωμα, συγκυριαρχούμενον από τους Τούρκους Διζωνικό Συνεταιρισμό, «Κκόμον Στέιτ», υπαγωγής ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ της Κύπρου, ως προτεκτοράτου, υπό τον διαρκή στρατηγικό έλεγχο της Τουρκίας, να ενταχθεί στην ΕΕ το 2004. Και ως νόμιμο έκτοτε προγεφύρωμα της Τουρκίας εντός ΕΕ, ν’ αξιοποιείται από την Άγκυρα για τη μεθοδική προώθηση των νεο-οθωμανικών επιδιώξεων τού διακηρυγμένου από το 2001 «Στρατηγικού Βάθους» των… «ισλαμο-δημοκρατών» και εν τέλει ισλαμο-φασιστών – τζιχαντιστών του Ερντογάν, του ΑΚΡ και των Γκρίζων Λύκων του Μπαχτσελί.
– ΠΟΙΑ ΤΥΧΗ θα είχε και εντός ΕΕ, από το 2004 – εάν μοιραία επικρατούσε το «ΝΑΙ» – ένα ελεγχόμενο από την Τουρκία κυπριακό κράτος Ανάν, εύκολα μπορεί ο καθένας να συλλογιστεί. Βλέποντας την πασίδηλη και πασίγνωστη έκτοτε πολιτική της ερντογανικής Τουρκίας:
– Το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας θα μετατρεπόταν σε κοινότητα των Κκούπρους Ρουμλάρ, «χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα», όπως ορθότατα και οξυδερκώς είχε διακηρύξει τότε και ο ηγέτης του «ΟΧΙ», Τάσσος Παπαδόπουλος.
Ε, ΛΟΙΠΟΝ και σε… προτελευταία ανάλυση:
Η σημερινή, εν έτει 2020 αρθρογραφία των αδιόρθωτων ΑΝΑΝιστών μας στις εφημερίδες της Λευκωσίας και των Αθηνών, εναντίον του «Δον Κιχώτη χωρίς καν τον Σάντσο Πάντσα» και εναντίον των «Κακομαθημένων παιδιών» εντός της ΕΕ, δικαιώνει ξανά και περίτρανα, κατά ποσοστό 1000% επί 16 χρόνια, τη λαϊκή απόφαση του «ΟΧΙ», ως έκφραση της εθνικής, δημοκρατικής και ελληνικής Αντίστασης του 76% της 24ης Απριλίου 2004. Και μάλιστα με τα δικά τους, τα τότε και τα τώρα «επιχειρήματα»…
Λάζαρος Μαύρος
Σημερινή
