Καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση καθυστερεί να λάβει αποφασιστικά μέτρα κατά του αναθεωρητικού και αυταρχικού τουρκικού καθεστώτος, μεμονωμένες χώρες ξεκίνησαν ήδη την άσκηση πίεσης κατά του Ερντογάν.
Σε μια περίοδο που η τουρκική οικονομία ψυχορραγεί, τα πιο αποτελεσματικά μέτρα εναντίον του τουρκικού ιμπεριαλιστικού καθεστώτος είναι η επιβολή ισχυρών και ουσιαστικών κυρώσεων.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιδεικνύει δυστυχώς ενοχική κωλυσιεργία στη λήψη αποφάσεων για την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία, και αυτό οφείλεται σε συγκεκριμένα κράτη-μέλη τα οποία διατηρούν στενούς δεσμούς με την συγκυβέρνηση ΑΚΡ-ΜΗΡ. Κάποιοι μάλιστα Ευρωπαίοι πολιτικοί διατηρούν διαπλεκόμενες επαφές σε προσωπικό επίπεδο με τον Ερντογάν και το περιβάλλον του, και αυτό καθιστά αδρανή την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η εν λόγω αδράνεια ωστόσο δεν θα έπρεπε να αποτελεί τροχοπέδη για τις χώρες με ίδιον συμφέρον στην ανατολική Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή.
Καθώς λοιπόν η Ευρώπη ολιγωρεί, ταυτόχρονα, από τις αρχές Οκτωβρίου η Σαουδική Αραβία έθεσε σε ισχύ εμπάργκο κατά των τουρκικών προϊόντων, απαγορεύοντας τις επενδύσεις, τις εισαγωγές, μέχρι και τον τουρισμό από την Τουρκία.
Το αραβικό εμπάργκο, αναμένεται να επιφέρει ένα ισχυρότατο πλήγμα στην τουρκική οικονομία, καθώς όπως υπολογίζεται, οι εξαγωγές της Τουρκίας στη Σ. Αραβία ανέρχονται ετησίως στα 3.3 δισ. δολάρια. Σε αυτό πρέπει να προστεθεί και το ανεπίσημο εμπάργκο κατά της Τουρκίας που έχουν επιβάλει τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Αίγυπτος.
Σε πρόσφατη συνάντησή τους η Αίγυπτος και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα χαρακτήρισαν την Τουρκία «μείζονα απειλή» για την περιοχή.
Πρόκειται για τρία αραβικά κράτη τα οποία απέδειξαν ότι υποστηρίζουν τους ίδιους στρατηγικούς στόχους με την Ελλάδα και την Κύπρο. Αυτό άλλωστε διαφάνηκε και στη Λιβύη, όπου τα αραβικά κράτη κινήθηκαν ανοιχτά κατά της σφετεριστικής κυβέρνησης Σαράτζ. Η ίδια σύγκλιση συμφερόντων μπορεί να διαπιστωθεί και με τη συμμετοχή της Αιγύπτου στο EastMed Gas Forum για τον αγωγό φυσικού αερίου, αλλά και από την πρόσφατη παρουσία πολεμικών αεροσκαφών των Εμιράτων στην Κρήτη.
Εύλογα λοιπόν αναρωτιέται κανείς, πώς είναι δυνατόν να έχουν συνειδητοποιήσει την μείζονα Τουρκική απειλή τα αραβικά κράτη της περιοχής, και να μην αντιδρούν ακόμα τα κράτη του Ελληνισμού που απειλούνται άμεσα.
Η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να καταστούν αρωγός και να συμμετέχουν ενεργά στον περιορισμό του ιμπεριαλιστικού τουρκικού καθεστώτος, ενισχύοντας τα μέτρα και το εμπάργκο εναντίον του. Και ο λόγος είναι πολύ μεγαλύτερος από την θανάσιμη πρόκληση που αποτελεί η Τουρκία για τον Ελληνισμό.
Το εμπάργκο κατά του τουρκικού καθεστώτος πρέπει να ενισχυθεί καθώς αυτό αναδεικνύεται πλέον σε ξεκάθαρη παγκόσμια απειλή. Ο Πρόεδρος Μακρόν αναβάθμισε προσφάτως την Τουρκική απειλή σε ευρωπαϊκό πρόβλημα, όμως η περαιτέρω αποσταθεροποίηση που συνεχίζει να προκαλεί η συγκυβέρνηση ΑΚΡ-ΜΗΡ σε Μεσόγειο, Μέση Ανατολή και Καύκασο, καθιστούν τον Ερντογάν και τους υποστηρικτές του σε πρόβλημα για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Απέναντί μας έχουμε αιμοσταγείς δυνάμεις πολέμου και κατακτήσεων, και πρέπει να τις σταματήσουμε.
Ιδίως σε επίπεδο ανθρωπίνων δικαιωμάτων η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο στην Τουρκία, με μαφιόζικες δολοφονίες, διώξεις και κυνήγι μαγισσών που θυμίζει τη σκοτεινή περίοδο της δεκαετίας του ’90. Η Ελλάδα και η Κύπρος, ως κοιτίδες του Ελληνισμού αλλά και του πνεύματος, έχουν ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη να πιέσουν οικονομικά το καθεστώς για τις κατάφωρες παραβιάσεις δικαιωμάτων και ελευθεριών που διαπράττει. Απέναντί μας έχουμε τυραννικές δυνάμεις που δεν σέβονται ούτε τον πολίτη, ούτε τον άνθρωπο, και πρέπει να τις καταρρίψουμε.
Μόνο έτσι θα καταφέρουν η Ελλάδα και Κύπρος να αναχαιτίσουν την τουρκική επιθετικότητα. Τοιουτοτρόπως μπορούν να παρακινήσουν και άλλα Ευρωπαϊκή κράτη να ακολουθήσουν τις δικές τους πρωτοβουλίες. Και ίσως έτσι μπορέσει η Ευρώπη να βρεθεί στη σωστή πλευρά της ιστορίας.
