Άγνωστες πτυχές της Επανάστασης του 1821 – Η περίπτωση της Μπουμπουλίνας που έσωσε Τουρκάλες απο τη σφαγή
Του Σταύρου Μαλαγκονιάρη
Η Λασκαρίνα «Μπουμπουλίνα» Πινότση (1771-1825), που μετά θάνατον έλαβε τιμητικά από την Ελληνική Πολιτεία το αξίωμα της υποναυάρχου, δεν είχε μεγάλη δράση μόνο στη θάλασσα.
Είχε σημαντική παρουσία και στην πολιορκία και στην άλωση της Τριπολιτσάς.
Μάλιστα, κατάφερε και γλίτωσε, χωρίς να πειραχτούν κατά τη λεηλασία, που ακολούθησε την άλωση, πολλές γυναίκες και παιδιά του χαρεμιού τού τότε διοικητή και βεζίρη της Πελοποννήσου, Χουρσίτ πασά.
Οπως είχε γράψει σε εκτενές αφιέρωμά της η ιστορική «Εφημερίς των Κυριών» της Καλλιρρόης Παρρέν (29/3/1897), η Μπουμπουλίνα, που μαζί με τους άνδρες της είχε προσχωρήσει στο σώμα που διοικούσε ο μεγαλύτερος γιος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Πάνος, την ημέρα υπογραφής της συνθήκης παράδοσης της πόλης υποσχέθηκε στον φρούραρχο Ελμάς Αγά ότι θα διασώσει αυτές τις γυναίκες.
Ετσι, όταν έγινε η είσοδος στη πόλη και άρχισαν οι φοβερές καταστροφές, η Μπουμπουλίνα μπήκε μπροστά σε ομάδες Ελλήνων και Αλβανών και τους διέταξε να μην πειράξουν αυτές τις γυναίκες.
«Παιδιά, είπεν η Μπουμπουλίνα, ο υιός μου Ιωάννης προ οκτώ μόνον ημερών έπεσεν υπό την σπάθην των αγρίων Τούρκων.
Δεν διψώ όμως το αίμα των γυναικών, διότι αύται είναι αθώαι. Σας δίδω τους θησαυρούς των, τα πολύτιμα αυτών κοσμήματα, αλλά προς Θεού, φεισθήτε της ζωής και της τιμής των […]
Οι στρατιώται, γνωρίζοντες την γυναίκα, δεν ετόλμησαν μεν να αντείπωσιν, έθεσαν όμως πυρ υπό τας του φρουρίου επάλξεις […]».
Ομως, η Μπουμπουλίνα και πάλι δεν σταμάτησε.
Μαζί με κάποιους άνδρες μπήκαν στο φλεγόμενο φρούριο «και ούτως απηλευθέρωσε τας δυστυχείς εκείνας γυναίκας», οι οποίες έντρομες και απελπισμένες θεωρούσαν βέβαιο τον θάνατο.
