Του Άγη Βερούτη
Το δημογραφικό, μαζί με το ασφαλιστικό, είναι οι δυο μεγαλύτερες απειλές για το μέλλον της Ελλάδας και είναι δυστυχώς αλληλένδετα.
Το δημογραφικό είναι το πρόβλημα που δημιούργησε η φοροφαγία του ελληνικού κράτους και των παρασίτων του και απειλεί το ελληνικό έθνος.
Όποιος θέλει να λύσει το δημογραφικό, δεν νομιμοποιεί παράνομους οικονομικούς μετανάστες από την απλή άκρη του κόσμου με τελείως διαφορετική αντίληψη για τα πάντα, ελπίζοντας ότι εκείνοι θα απαρνηθούν τις πατρογονικές τους αντιλήψεις υπέρ των εγχώριων (τις οποίες χλευάζουν και αποστρέφονται άλλωστε), αλλά φροντίζει να εξαλειφθούν τα εμπόδια που βάζει το ελληνικό κράτος στους Έλληνες για την δημιουργία οικογένειας.
Εμπόδιο πρώτο: ΑΝΕΡΓΙΑ
Με την αυθαίρετη φορολόγηση και δεσποτεία του δημοσίου επί των επιχειρήσεων, κανείς δεν τολμάει να προσλάβει παραπάνω από όσους είναι απολύτως απαραίτητοι. Το να γίνεις εργοδότης στην Ελλάδα συνεπάγεται να ρισκάρεις το μέλλον σου και το μέλλον των παιδιών σου.
Θυμίζω στην αρχή της οικονομικής κρίσης ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΑΝ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΝΩ ΤΩΝ 60. Με ηλικιακά κριτήρια, όχι με παραγωγικά.
Αποτέλεσμα ήταν το πογκρόμ οποιωνδήποτε ήταν αρκετά ηλίθιοι να προσφέρουν δουλειές στην τότε σοσιαλιστική μπανανία που ονομάζουμε Ελλάδα.
Με την πτώση του 30% του ΑΕΠ την διετία 2011-13, αλλά χωρίς μειώσεις στο δημόσιο (θυμίζω ότι όλοι προήχθησαν σε ένα βράδυ μετά τις μειώσεις των μισθών και κατάργηση των δώρων του δημοσίου τομέα), επανήλθε το δημόσιο στο 100%, ενώ η εσωτερική υποτίμηση κατέστρεψε εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας της παραγωγικής οικονομίας σε λίγους μήνες.
Εμπόδιο δεύτερο: ΧΑΜΗΛΟΙ ΜΙΣΘΟΙ συγκριτικά με το κόστος για να μεγαλώσεις παιδιά
Τα μη-μισθολογικά εργοδοτικά κόστη είναι περίπου +50% από το μισθό που παίρνει ένας εργαζόμενος. Αποτέλεσμα αντί να πληρώνει μια επιχείρηση βασικό μισθό €1.000 και να δίνει έστω €100 ο εργαζομενος για το κράτος ως φόρο, η επιχείρηση πληρώνει €1.050 και από αυτά φτάνουν στον εργαζόμενο τα €570 συν δώρα.
Μπορείς να κάνεις οικογένεια με €570;
Μπορείς να περιμένεις να πάρεις δώρο Πάσχα €285 καθαρά για να πάρεις παπούτσια στο παιδί σου;
Μπορούν να δουλεύουν δυο δουλειές δύο άτομα από το πρωί ως το βράδυ με βασικό μισθό για να μεγαλώσουν ΕΝΑ παιδί;
Γελοιότητες!
Αντί να κάνει παιδιά ο κόσμος και να καλύπτει το κόστος ανατροφής τους από τις απολαβές από τη δουλειά του, του παίρνει τα χρήματα το κράτος. Οι εισφορές που πλήρωναν όταν ο μισθός ήταν 60.000-150.000 δρχ ήταν 5-15.000 δρχ το μήνα. Δηλαδή ~ €17-€40 το μήνα. Τώρα αυτοί οι ίδιοι παίρνουν κάθε μήνα ως σύνταξη όσα έβαλαν σε εισφορές μιας πενταετίας.
Καταλαβαίνετε ποιο είναι το πρόβλημα;
Αντί για τα παιδιά τους, οι νέοι εργαζόμενοι πληρώνουν κηφήνες δημόσιους αργόμισθους και συνταξιούχους με μέση σύνταξη €1.000 το μήνα. Και ας μη μιλήσουμε για αναπλήρωση μεγαλύτερη από 100% με την αυτόματη προαγωγή την τελευταία ημέρα εργασίας στο δημόσιο!
Η δε μείωση του €1,5 δισ. από τον ΣΥΡΙΖΑ με το νόμο Κατρούγκαλου, επί της ετήσιας συνταξιοδοτικής δαπάνης των €30 δισ., ήταν αστεία αλλά έγινε ώστε να μην υποχρεωθούν να εκπονήσουν τον “εικονικό συνταξιοδοτικό λογαριασμό” που ζητούσαν οι κουτόφραγκοι στον όποιον θα υπολογίζονταν οι πραγματικές εισφορές που εισέφερε ο καθένας σημερινός συνταξιούχος των €1.000 και των €3.000 ευρώ.
Είμαστε μια χώρα 10 εκατ. κατοίκων που έχει σχεδόν 1 εκατομμύριο ΔΥ και πάνω από 3 εκατομμύρια συνταξιούχους, εκ των οποίων πολλοί δεν έχουν βάλει ως εισφορές ούτε το 10% από όσα παίρνουν και συνολικά κανένας παραπάνω από τα μισά.
Η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να έχει παραπάνω από 250.000 ΔΥ. Έχει τους τετραπλάσιους!
Δεν θα έπρεπε να έχει συνταξιοδοτική δαπάνη πάνω από 10% του ΑΕΠ. Έχει σχεδόν τη διπλάσια!
Αυτά πληρώνει η νεολαία αντί να πληρώνει για πάνες και για γάλα και για παιδικά παπουτσάκια.
Εμπόδιο τρίτο: ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
Η δημόσια παιδεία απαιτεί φροντιστήρια για τα παιδιά που πετάνε τον χρόνο τους σε σχολεία με δασκάλους που δεν αξιολογούνται και κάνουν χείριστη και ανεξέλεγκτη δουλειά (οι περισσότεροι προτιμούν να κάνουν τον ινστρούχτορα του ΚΚΕ παρά την διδακτική ύλη), με αποτέλεσμα να χρειάζονται φροντιστήρια για να πάει καλά στις πανελλαδικές εξετάσεις το παιδί και έτσι πάει περίπατο ο δωρεάν χαρακτήρας της δημόσιας παιδείας!
Ένα παιδί με φροντιστήρια ή με ιδιωτικά σχολεία θα κοστίσει στους γονείς του εύκολα €150.000 σε 23 χρόνια που θα τελειώσει τις σπουδές του.
Οποίος προσπαθήσει να ζήσει με βασικό μισθό €570 είναι καταδικασμένος να μην μπορέσει να αναθρέψει ούτε ένα παιδί. Στο όνομα της αλληλεγγύης των γενεών προς την Γενιά του Πολυτεχνείου που βρήκε τρόπο να απομυζά τους Έλληνες φορολογούμενους ακόμα και μετά τον εργασιακό παροπλισμό της!
Ντροπή!
Είναι ντροπή να λες ότι θα βοηθήσεις τους αλλοδαπούς από μακρινές χώρες της Ασίας (που μάλιστα εχθρεύονται την Ελλάδα από άποψη και θρησκευτικό φανατισμό της Σαρίας), να ενσωματωθούν με ενίσχυση από το κράτος, όταν οι πιο πολλοί επιδίδονται στο λαθρεμπόριο και τη μαύρη εργασία. Και αυτό αντί να διευκολύνουμε την ελληνική οικογένεια ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ.
Οι Γάλλοι έχουν θεσπίσει σημαντικές φοροαπαλλαγές και αναγνώριση ΟΛΩΝ των εξόδων που μπορεί να έχει κάθε παιδί, με αποτέλεσμα να καταπολεμούν το δικό τους δημογραφικό πρόβλημα. Ας πάρουμε παράδειγμα.
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗΣ!
Ντροπή!
Τίποτε άλλο…
