ΕΥΚΑΙΡΙΑ στοχασμού την παρελθούσα Πέμπτη, η 81η εθνική επέτειος της δοξασμένης 28ης Οκτωβρίου 1940. Όπως άλλωστε κάθε εθνική επέτειος. Για όσους εκλαμβάνουν την Ιστορία ως πολύτιμο και χρήσιμο μάθημα για το παρόν και το μέλλον. Είναι αυτός ο στοχασμός ο οποίος φυσιολογικά παράγεται από τη μνημόνευση των ιστορικών γεγονότων. Και της αλληλουχίας των διαδοχικών επακόλουθων τους, που προκαλεί άλλωστε κάθε εθνική επέτειος.
ΤΟ ΗΡΩΙΚΟ Έπος του Σαράντα στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο 1940-1941 της μικρής και αδύναμης Ελλάδας, στο δεύτερο έτος του φρικτού Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, προσέφερε στην ανθρωπότητα την πρώτη νίκη κατά του Άξονα του Φασισμού και του Ναζισμού. Και η ανυποχώρητη λαογέννητη και αυτογενής ελληνική Εθνική Αντίσταση, καθ’ όλη τη διάρκεια της λαίλαπας της τριπλής Γερμανο-Ιταλο-Βουλγαρικής Κατοχής 1941-1945, ανέδειξε στην ανθρωπότητα τον Ελληνισμό ως ένα έθνος κι ένα λαό, υπόδειγμα ανυπότακτων υπέρ ελευθερίας αγωνιζομένων ανθρώπων.
ΣΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ λοιπόν ξανακούσαμε την γνώριμη 81 χρόνια φωνή της αλησμόνητης Τραγουδίστριας της Νίκης, της Σοφίας Βέμπο. Ανάμεσα στα τραγούδια της και εκείνο το συγκλονιστικό «Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου». Με ολοφάνερο το παράπονο ότι, ανάμεσα στις νικήτριες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ελλάδα δεν πήρε όσα της άξιζαν:
…«Κι αν μας την σκάσανε με μπαμπεσιά / οι Σύμμαχοι στη μοιρασιά / κάνε κουράγιο Ελλάδα μου / να μη μας αρρωστήσεις […] Ποιός το περίμενε στ’ αλήθεια / να βγουν ψευτιές και παραμύθια / και να ξεχάσουν τώρα πιά τα λόγια εκείνα τους / που μας τα λέγαν κάθε βράδυ απ’ τα Λονδίνα τους»…
– ΔΕΝ ΠΗΡΕ η νικήτρια Ελλάς την ελληνική Βόρειο Ήπειρο. Τα εδάφη της οποίας με εκατόμβες θυσιών είχε απελευθερώσει 1940-1941 ο Ελληνικός Στρατός κυνηγώντας και κατατροπώνοντας εκεί τις φασιστικές μεραρχίες των Ιταλών εισβολέων του Μουσολίνι.
– ΔΕΝ ΠΗΡΕ η νικήτρια Ελλάς την αγγλοκρατούμενη από το 1878 ελληνική Κύπρο. Στον λαό της οποίας οι Βρετανοί αποικιοκράτες υπόσχονταν την Ένωση με την Ελλάδα, όταν προσκαλούσαν τους Κυπρίους να καταταγούν εθελοντές στο βρετανικό Κυπριακό Σύνταγμα για να πολεμήσουν τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι.
– ΠΑΡΑΛΙΓΟ να μην πάρει η Ελλάς ούτε τα ελληνικά Δωδεκάνησα, από το 1911 ιταλοκρατούμενα. Για τα οποία η Αγγλία, αφ’ ενός τα υποσχόταν στην Τουρκία ως δέλεαρ για να εγκαταλείψει την ευνοϊκή για τον Χίτλερ επιτήδεια ουδετερότητά της. Και στη συνέχεια ορεγόταν να τα κρατήσει η ίδια ως βρετανική αποικία…
ΑΛΛΑ, εκείνη των Συμμάχων η μπαμπεσιά, είχε δυστυχώς και μια δική μας, των Ελλήνων, τραγική και αυτοκαταστροφική υποβοήθηση:
– Τα φοβερά και φρικτά και αιματηρά εμφύλια μας πάθη. Ακόμη και απ’ τα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης κατά της τριπλής Γερμανο-Ιταλο-Βουλγαρικής κατοχής. Που υποτροπίασαν κατόπιν φρικτότερα στον ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο 1946-1949.
– Προγονόθεν ελληνική πανούκλα: «Τοιούτα και παραπλήσια έσεσθαι», όπως τα περιέγραψε για τον εμφύλιο της αρχαίας Κέρκυρας του 427 π.Χρ. ο Θουκυδίδης. Ομοίως κόντεψαν να καταστρέψουν την Επανάσταση μας του 1821. Και οδήγησαν, έναν αιώνα αργότερα στη Μικρασιατική μας Καταστροφή του 1922. Προτού μας οδηγήσουν τελικά και στην Τραγωδία της Κύπρου το 1974. Προς επιβεβαίωση της στυγνής διαχρονικής μεμψιμοιρίας ότι «η Ιστορία απέτυχε να διδάσκει»…
ΔΕΝ ΘΑ ενδιατρίψουμε στα εμφυλιοπολεμικά. Ούτε στα «εργοστάσια παραγωγής» των εμφυλίων παθών, φατρίες στην ελληνική αρχαιότητα, κόμματα στον νεότερο Ελληνισμό. Επειδή είναι κανόνας περίπου ότι η δημόσια ενασχόληση με τους εμφυλίους του παρελθόντος, αναπαράγουν και προάγουν σε πολλούς προδιατεθειμένος σύγχρονους τ’ απομεινάρια εμφυλίου μίσους. «Ικανούς» να… αλληλομισούνται ακόμη και σήμερα για όσα έμαθαν, όπως τα έμαθαν, ή τους τα μάθανε για το… 1948 και τα έκτοτε… ποδοσφαιρικά άχρι τούδε μίση.
ΓΕΓΟΝΟΣ ελπιδοφόρο και εγγύηση εθνικής σιγουριάς για το προβλεπτό μέλλον είναι ότι ο Ελληνισμός του 2021 άφησε πίσω του και δεν απειλείται σήμερα από αυτοκαταστροφικά εμφύλια πάθη.
– Οι αλληλο-αψιμαχίες των κομμάτων του για την εξουσία, δεν τα καθιστούν πλέον «εργοστάσια παραγωγής» εμφυλίου μίσους και προαγωγούς αδελφοκτόνων αδερφοφάδων.
– Η εμπέδωση ωριμότερης δημοκρατικότητας έδειξε πως έχει τη δύναμη να προστατεύεται, στέλνοντας ακόμη και στις φυλακές τους αρνητές της.
ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι δεν προσφέρεται Κερκόπορτα στην καραδοκούσα εναντίον του Ελληνισμού Τουρκία, των νεο-οθωμανικών σχεδιασμών κατά την Κύπρου και της Ελλάδας:
– Δεν έχει στην προοπτική του για να προσδοκά ο Ερντογάν και οι όποιοι άλλοι στην Άγκυρα κάποια νέα 15η Ιουλίου 1974 αποφράδα του Ελληνισμού.
– Δεν θα βρεί προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες όπως ο Μπουλέντ Ετζεβίτ το 1974.
-Ούτε συντρέχουν συγκυρίες και συσχετισμοί ισχύος ώστε να ευοδωθεί το όραμά του Ερντογάν, ως «παγκόσμιος σκακιστής» (έτσι που τον έγλειφε ο Τραμπ των ΗΠΑ) να αντιγράψει – τηρουμένων των αναλογιών – παραπλήσια με όσα πέτυχε από το 1920, αξιοποιώντας τις αντιθέσεις της νεοσύστατης Σοβιετικής Ένωσης του Λένιν, έναντι των Άγγλων, των Γάλλων, των Ιταλών και των ΗΠΑ, νικητών στον Α΄ Παγκ. Πόλεμο (1914-1918) ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Τα… τρόπαια του οποίου δεν τον αφήνουν να καθεύδει στο παλάτι του των 1001 αιθουσών.
ΟΙ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ συμφωνίες της Ελλάδας με τη Γαλλία και με τις ΗΠΑ, οι διευρυνόμενες Τριμερείς Συνεργασίες της Ελλάδας και της Κύπρου με τον Ισραήλ και την Αίγυπτο, με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Ιορδανία, τη Σαουδική Αραβία, προκαλούν στον Ερντογάν και στην Τουρκία του, τόσους πολλούς εφιάλτες κάθε νύχτα στον ύπνο του, ώστε φτάνει αίφνης και στα πρόθυρα απέλασης δέκα πρέσβεων δυτικών χωρών. Ερντογανική απόφαση που μοιάζει με την διαταγή του… Ξέρξη το 480 πρό Χριστού να μαστιγωθεί ο Ελλήσποντος.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ, λοιπόν, δίνουν νέο αισιόδοξο περιεχόμενο στο «Κάμε κουράγιο Ελλάδα μου» της Σοφίας Βέμπο. Εάν έχουν την σοφία, προπάντων στην Αθήνα και στη Λευκωσία, να αναγνώσουν ορθά και αποφασιστικά τα γεγονότα.
Λάζαρος Μαύρος
