Η ιστορία αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της σωφροσύνης. Και είναι επιβεβλημένη η βαθιά της γνώση σ’ όλες τις πτυχές του βίου και ιδιαίτερα όταν ο στρόβιλος των γεγονότων ανεμοδέρνει τον νου στην αγωνία και διασαλεύει τη λογική του στοχασμού. Και η σύγχρονη ψυχική και νοητική ανησυχία, περί του τι δέον γενέσθαι, αναστατώνει τους λογισμούς, οι δε ηγεσίες και οι λαοί πλανώνται από τις σειρήνες που προσελκύουν σε υπαρξιακές περιπέτειες.
Όπως στην ανάμειξη του Βερολίνου στην αναστάτωση των ημερών και η γόνιμη σοφία κτυπά τον κώδωνα του κινδύνου και το παρελθόν θυμίζει την μαντική προειδοποίηση, να φοβάσαι τους «Γερμανούς» έστω κι αν σου προσφέρουν δώρα, ενώ οι φήμες σπεύδουν να σε πείσουν ότι η παρέμβαση της κυρίας Μέργκελ απεσόβησε την πολεμική έκρηξη στην Ανατολική Μεσόγειο όταν, ταυτόχρονα, οι θέσεις του Γάλλου Προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν, επαναβεβαιώνουν στις δυσχέρειες τη Γαλλική φιλία και την υπόσχεση συμπαραστάσεως στα σφυρίγματα των Βοριάδων. Και ιδού η ιστορία που φωτίζει την αλήθεια της Γερμανικής εχθρότητας κατ’ αντιπαράθεση προς την ανθελληνική στάση.
Τα Γερμανικά συναισθήματα καταμαρτυρούνται από το 1830, όταν οι ξένες δυνάμεις του καιρού διαβουλεύονταν στον κύκλο των εθνικών τους συμφερόντων πώς να προτεκτορατοποιήσουν την μετεπαναστατική Ελλάδα, που καταπληγωμένη εξερχόταν από τον ξεσηκωμό του 1821. Η Αγγλία και η τότε Γαλλία έστησαν τις δικές τους ηγεμονίες με τον Μαυροκορδάτο και τον Κωλέττη για να κυβερνούν την χώρα.
Ενώ η Γερμανία έστελνε τον Όθωνα με την αντιβασιλεία των Άρμανσπερκ, Έϋδεκ, Μάουερ, μέχρι να εξέλθει από την εφηβεία ο βασιλιάς! Μαζί έστειλε και τα «μπαγενέτα», κατά τον Μακρυγιάννη, τα στρατεύματα των Βαυαρών, που αποστράγγιζαν όσο αίμα απέμενε στην «Ψωροκώσταινα» και στην φτωχολογιά των Ελλήνων. Κι οι Βαυαροί κουβάλησαν και τη λαιμητόμο για τους ανυπότακτους στη ξένη βούληση όπως ο Κολοκοτρώνης που ο Άγγλος εισαγγελέας Μάνσον κατεδίκασε σε θάνατο «για εσχάτη προδοσία»!…
Έκτοτε οι ξένοι υπέτασσαν την Ελλάδα στα υπόλοιπα των δανείων, διότι εκείνοι έτρωγαν την μερίδα του λέοντος, στις αλλεπάλληλες πτωχεύσεις, και στην άγρια εκμετάλλευση με τις συνωμοσίες, τις παρεμβάσεις και την ασυνειδησία στην εξάρτηση, πολιτική, οικονομική, κοινωνική.
Σε κάποιο στάδιο η Γερμανική πολιτική μετετράπη σε φιλοτουρκική, όταν τα συμφέροντα των Γερμανών άρχισαν να προωθούν τα δόγματα Lemberstraum ( ζωτικός χώρος) και Drang Nach Ostern (εξόρμηση προς Ανατολή), διαβλέποντας τη σημασία της Ανατολής με την Τουρκία ορμητήριο στην Ασία! Δείγματα ο πόλεμος της Κριμαίας 1854 και ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897.
Οι εστερημένοι πολεμικών δυνατοτήτων Έλληνες, πολέμησαν την Τουρκία με σύγχρονα όπλα Κρούπ και στρατιωτικούς διοικητές Γερμανούς οι οποίοι σε ένα μήνα νίκησαν, οι δε Άγγλοι έσπευσαν να τερματίσουν την πολεμική σύρραξη, δανείζοντας την Ελλάδα για τις… αποζημιώσεις και τη διαιώνιση της υποτελείας με τη διαχείριση του δανείου μέχρι τη δεκαετία του ’70, ουσιαστικά υποθηκεύοντας τη χώρα στη θέληση των ξένων «διαχειριστών» που κυβερνούσαν αλλάζοντας υπουργικά συμβούλια όπως και όποτε ήθελαν!
Τα πράγματα άλλαξε ο Βενιζέλος που εξασφάλισε Γαλλικό οπλισμό, Γάλλους αξιωματικούς που αναδιάρθρωσαν και διοικούσαν το στράτευμα και η Ελλάδα θριάμβευσε στους δυο Βαλκανικούς πολέμους 1912-13.
Στον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο ο Βενιζέλος ενέταξε την Ελλάδα (1917) στην ΑΝΤΑΝΤ (Αγγλία- Γαλλία- ΗΠΑ) και επέβαλε τις ελληνικές θελήσεις στη θριαμβευτική συμφωνία των Σεβρών 1920, διπλασιάζοντας την Ελλάδα και επεκτείνοντάς την στη Μικρά Ασία, που μετά τη εκλογική πανωλεθρία του Νοεμβρίου 1920 και την επάνοδο του βασιλιά απολέσθησαν και επήλθε η Μικρασιαστική Καταστροφή του 1922 με διοικητές των Τούρκων Γερμανούς στρατηγούς, όπως ο Σλέντερφορ και ο αλήστου μνήμης Λίμαν φον Σάντερς.
Στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ελλάδα, οι δε ελληνικές απώλειες ανήλθαν στο μισό εκατομμύριο στον πόλεμο και στο ένα εκατομμύριο νεκρών κατά την τετράχρονη κατοχή από τις κακουχίες. Στα αποτελέσματα και η πληθυσμιακή πτώση λόγω του περιορισμού των γεννήσεων, μόνιμα στα 10 εκ. όταν ο απόλεμος τουρκικός πληθυσμός ανήλθε στα 80 εκ.
Κάτω απ’ αυτές τις δυσμενέστατες συνθήκες, οι Γερμανοί δεν εγκατέλειψαν το όραμα του Λίμπενστράουμ και Ντρανχ ναχτ Όστεν. Και εξακολούθησαν να χρησιμοποιούν την Τουρκία σαν το ακραίο ορμητήριο προς την Ασία. Διότι εξέτρεφαν το όραμά τους από την τουρκική υπόταξη. Τα συμφέροντά τους εξυπηρετούνταν από την τουρκική εξάρτηση όπως και σήμερα, εξ ου και ο φιλοτουρκισμός του Βερολίνου που είναι αδιατάρακτος και δεν πρόκειται να αλλάξει.
Αυτά τα γεγονότα και τις επεξηγηματικές επεκτάσεις έχω καταγράψει επανειλημμένα στην αρθρογραφία και επανέλαβα αναλυτικά σε ομιλίες καθ’ άπαντα τον ελληνισμό. Η ιστορία φωνάζει και παροτρύνει. Το Βερολίνο δεν πρόκειται να αλλάξει. Κι αν τώρα με ύπουλες υποβολές και «φιλικές» παρεμβάσεις διατείνονται ότι επιθυμούν κατευνασμό και συνομιλίες Τουρκίας- Ελλάδας, προς όφελος της Τουρκίας είναι που ενεργούν, με την καταχθόνια σκέψη ότι η Τουρκία δεν έχει οτιδήποτε στο Αιγαίο ή στην Κιλικία, άρα δεν θα χάσει, αλλά, θα έχει κέρδη, όπως συμβαίνει κατά κανόνα στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων…
Στο μεταξύ η θέση του Καρλ Κλαούζεβιτς παραμένει: Ο πόλεμος είναι η σιδηρά πυγμή της διπλωματίας…
Γιάννης Χρ. Σπανός
Πρόεδρος του Συνδέσμου Πολιτικών Κρατουμένων της ΕΟΚΑ.
