ΕΥΚΑΙΡΙΑ προσφέρει και πάλιν η Τουρκία με «τα δύο κράτη» και τα «πικ-νικ» στην σκλαβωμένη Αμμόχωστο των Ερντογάν – Τατάρ, ώστε (είθεν) να την αξιοποιήσει, αφυπνιζόμενος (επιτέλους) ο Ελληνισμός, οι κυβερνήσεις του δηλαδή στη Λευκωσία και την Αθήνα:
– ΕΥΚΑΙΡΙΑ με την παραδοσιακή έννοια του «ήβρες το σύκον σήκωσ’ το, γιατί σηκώννουν τ’ άλλοι» και την λογική του «ως πόν το σίδερον βραστόν» για:
(α) Τολμηρά αποφασιστική,
(β) σωφρόνως σχεδιασμένη και
(γ) επιδέξια μεθοδευμένη,
ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ και αποκήρυξη τής μέχρι τώρα αποδεδειγμένα αδιέξοδης επί 46 χρόνια, αποτυχημένης και άκρως επιβαρυντικής για την Κύπρο και την Ελλάδα πολιτικής. Την οποία εφαρμόζουν αναλλοίωτη από την επαύριον του Αττίλα 1974, οι διαδοχικές κυβερνήσεις, στο Κυπριακό και στα ελλαδο-τουρκικά. Και η οποία επέτρεψε την ανεμπόδιστη εδραίωση και διαιώνιση της κατοχικής διχοτόμησης της Κύπρου.
– ΕΥΚΑΙΡΙΑ για μια νέα στρατηγική:
Αυστηρά στρατηγημένη στις επιταγές και τις ανέκαθεν ισχύουσες κατευθύνσεις, κανόνες, τακτικές και καθήκοντα του πραγματικού (και όχι του λαϊκιστικού των δημαγωγών λαοπλάνων) Πολιτικού Ρεαλισμού. Όπως αυτός μεσουρανεί αειθαλώς, από τον Κράτιστο Γνώμονα και Άριστο Εικαστή τον «πατέρα του», τον Θουκυδίδη, ώς τις μέρες μας, δυόμισι χιλιάδες χρόνια επαληθευόμενος.
– ΕΥΚΑΙΡΙΑ για τον σχεδιασμό και την συστηματική υλοποίηση της στρατηγικής για την απελευθέρωση της Κύπρου και για την αποτελεσματική υπεράσπιση, ενδυνάμωση και ασφάλεια της Ελλάδας.
ΥΠΕΡΟΨΙΑΝ και μέθην, αλαζονικά κι ατιμώρητα, με υπέρμετρη έπαρση και περισσή αυτοπεποίθηση, επιδεικνύει ατιμώρητα, οσημέραι εντονότερα, έναντι πάντων, ιδίως σε βάρος Κύπρου και Ελλάδος, η Τουρκία του Ερντογάν.
– Όλ’ αυτά τα εκκόλαψε, τα εξέθρεψε και τα πύργωσε σε ύψη τουρκοϊσλαμικού μεγαλείου, προπάντων η πολιτική του Κατευνασμού:
– Η πολιτική του εξευμενισμού, της συμβιβαστικής υποχωρητικότητας, της φοβητσιασμένης διαλλακτικότητας, της δουλόφρονος εκλιπάρησης, την οποία προσφέρει μέχρι τούδε στους Τούρκους Κατακτητές η δειλία και οι μακροχρόνιες ψευδαισθήσεις κι αυταπάτες Αθηνών και Λευκωσίας:
– Με τις γονυπετείς ικεσίες τους προς την Άγκυρα, επί 46 συναπτά έτη, για «δικοινοτικές» και «πενταμερείς» συνομιλίες και διαπραγματεύσεις «εξεύρεσης αμοιβαίως – με την Τουρκία – αποδεκτής λύσης», «win-win» και «kazan-kazan».
– Εναποθέτοντας την πάσαν ελπίδα τους (ίνα αποφανθεί τι;) στον εκάστοτε Γ. Γρ. του ΟΗΕ και στους επί χρόνια θωπεύοντες την Τουρκία προϊσταμένους του, των υπερδυνάμεων, εν οις πρώτη η πρωταυτουργός εναντίον της Κύπρου Βρετανία, οι ΗΠΑ, η ΕΣΣΔ νυν Ρωσία, η Ε.Ε. κ.ο.κ. προκειμένου, λένε, «να… εκτεθεί η αδιαλλαξία της Τουρκίας»…
ΑΝΑΣΥΡΘΕΙΣΑ, μπαγιάτικη, από τα παλαιότερα ντενκτασικά συρτάρια της Τουρκίας, και αξιοποιηθείσα κατ’ επανάληψιν η απειλή για «λύση δύο κρατών»,
– οι πανηγυρικές επιδείξεις «ανοίγματος» της σκλαβωμένης από τον Αττίλα Αμμοχώστου, προϊσταμένου και παρόντος αυτοπροσώπως του Ερντογάν,
– οι ξανά επί τούτου διοχετευθείσες προς τα ημέτερα Ηττημένα Μυαλά απειλές για «προσάρτηση» των σκλαβωμένων από τον Αττίλα περιοχών της Κύπρου στην εδαφική επικράτεια της Τουρκίας,
– η ασφυκτική περικύκλωση της Κύπρου από τον τουρκικό πολεμικό στόλο και τα πλωτά γεωτρύπανα εισβολής ακόμη και στη νότια ΑΟΖ της μεγαλονήσου,
– η επέκταση τής ήδη δοκιμασμένης από την Άγκυρα στην Κύπρο πειρατικής «πολιτικής των κανονιοφόρων» και στις θάλασσες της Ελλάδας, με μεθοδική κλιμάκωση μέχρι προανακρουσμάτων πολεμικής σύρραξης,
– οι απειλητικές επιδείξεις, προς Ελλάδα και Κύπρο, των νικηφόρων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ τουρκικών βομβαρδιστικών «ντρόουνς»,
– η διοχέτευση από την Τουρκία, υπό τον μανδύα του «μεταναστευτικού» και του «προσφυγικού», ισλαμιστών μισθοφόρων τζιχαντιστών στα εδάφη Κύπρου και Ελλάδος,
– η επίδειξη της αποτελεσματικής χρήσης, στα κατεχόμενα από τον Αττίλα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας, των Τούρκων εποίκων – ψηφοφόρων για τον «εκλογικό» θρίαμβο του Ερντογάν, διά του Ερσίν Τατάρ, στο εν Κύπρω ισλαμοποιηθέν ήδη κατοχικό ψευδοκράτος της Τουρκίας,
ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ την τωρινή μεθόδευση της Άγκυρας ώστε να συρθούν περιδεείς, οι γνωστής δειλίας πρόθυμοι Λευκωσίας και Αθηνών, σε νέες «πενταμερείς» διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα του Γ. Γρ. του ΟΗΕ, «απ’ εκεί που έμειναν στο Κραν Μοντάνα» του 2017, προκειμένου,
(α) ΝΑ αποδυναμωθεί το ογκούμενο εντός Ε.Ε. στις ΗΠΑ κι αλλού αντι-τουρκικό «μένος» και:
(β) ΝΑ προωθηθεί έτι περαιτέρω η τουρκική μεθόδευση για αντικατάσταση της («Εκλιπούσας») Κυπριακής Δημοκρατίας από ένα μόρφωμα τουρκικής συγκυριαρχίας, εφ’ όλης της Κύπρου.
ΑΛΛΑ η νέα και παμπάλαια τουρκική μεθόδευση περί «δύο κρατών» και «Αμμοχώστου» συνιστά την κραυγαλέα ΠΑΡΑΣΠΟΝΔΙΑ της Τουρκίας και της υποτελούς στην Τουρκία, λεγόμενης «ηγεσίας» τής ούτω καλούμενης «τουρκοκυπριακής κοινότητας»:
– ΠΑΡΑΣΠΟΝΔΙΑ έναντι και του ΟΗΕ, έναντι και των «ενδιαφερομένων» άλλων δυνάμεων από την (πρωταυτουργό του Κυπριακού και εισέτι αποικιοκρατική διά των Βάσεων της στην Κύπρο) Βρετανία, έως τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την ΕΕ και την περιώνυμη διεθνή κοινότητα.
– ΠΑΡΑΣΠΟΝΔΙΑ έναντι και των από χρόνια συμφωνηθέντων στις υπό την αιγίδα του ΟΗΕ «διακοινοτικές» διαπραγματεύσεις, «πλαισίων λύσης», «κατευθυντηρίων γραμμών», «συμφωνιών υψηλού επιπέδου», «κοινών ανακοινωθέντων», «κοινών διακηρύξεων», «συγκλίσεων» κ.ο.κ. για «λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας».
ΑΥΤΗ ΑΚΡΙΒΩΣ η παρασπονδία της Τουρκίας, παρέχει τώρα (αύριο ίσως χαθεί) την ευκαιρία στο κυπριακό και στο ελλα-δικό μας κράτος να αφαιρέσουν από τον λαιμό τους την «διπλωματική» θηλιά της διζωνικής αγχόνης που έχουν φορέσει από την χουντική προδοσία και την τουρκική εισβολή του 1974 διαρκώς μέχρι σήμερα.
– Την ευκαιρία και το καθήκον απαλλαγής από την αποτυχημένη έκτοτε πολιτική Αθηνών και Λευκωσίας.
– Την ευκαιρία επιλογής της απελευθερωτικής στρατηγικής.
ΕΙΝΑΙ μάλλον βέβαιο, όμως, ότι οι χρόνιοι χρήστες, οι ανεπανόρθωτα εθισμένοι στην πολιτική των 46 χρόνων, αθεράπευτα μολυσμένοι από τον… ιό του Συμβιβασμού 1974-2020, είναι υποκειμενικά ανίκανοι και αντικειμενικά αδύναμοι, απρόθυμοι και ανάξιοι να «σηκώσουν το σύκο» και ν’ αξιοποιήσουν επαρκώς την ευκαιρία.
ΠΡΕΠΟΥΣΑ είναι η υποχρέωση του λαού να τους απομακρύνει δημοκρατικά και με άμεμπτο, άμωμο κι αμόλυντο πολιτικό πολιτισμό, από το Προεδρικό, από τη Βουλή, από τις Ηγεσίες των κομμάτων:
– ΟΣΟΙ στα κόμματα δεν έχουν και οι ίδιοι ολότελα μολυνθεί από τον 46χρονο ιό της διζωνικής ομοσπονδιακής υποταγής, να φροντίσουν να τους στείλουν στην οριστική αποστρατεία, αφού τους ευχαριστήσουν για όσα ίσως θετικά έχουν προσφέρει, ν’ απολυμάνουν προπάντων τα κόμματά τους και ν’ αναδείξουν νέες κομματικές ηγεσίες, νέους βουλευτές, νέα κυβέρνηση, νέο εθνικό συμβούλιο, ΝΕΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, με στόχο και σχεδιασμό ώστε να καταστεί ΠΑΝΕΘΝΙΚΗ: Των Αθηνών, της Λευκωσίας και της Διασποράς…
Λάζαρος Μαύρος
