Τα 6 δις “προστασίας” της Τουρκίας από την ΕΕ
Μάριος Ευρυβιάδης
Η Τουρκία μόλις εισέπραξε 6 δις ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Για να συνεχίζει να “φιλοξενεί” στο έδαφός της ταλαίπωρους πρόσφυγες και μετανάστες, ώστε αυτοί να μην καταλήγουν στην Ευρώπη. Δήθεν. Στην πραγματικότητα η ΕΕ πλήρωσε 6 δις ευρώ για “προστασία” από την Τουρκία του Ερντογάν, η οποία με την επιδρομική της πολιτική στην Συρία και κατά των Κούρδων, ευθύνεται τα μέγιστα για την συνεχιζόμενη ανθρωπιστική τραγωδία στην Συρία.
Η ΕΕ πλήρωσε λεφτά “προστασίας” στον Ερντογάν. Τέλεια. Δηλαδή λεφτά “προστασίας” όπως τέτοια προσφέρονται στον κάθε μικρό ή μεγάλο εκβιαστή μαφιόζο, σε γειτονιές και πόλεις. Για να μην δουν οι πολίτες το βιός τους και την περιουσία τους να μπουρλοτιάζονται, ή ακόμη χειρότερα , για να μην χάσουν τη ζωή τους ή αγαπημένα τους πρόσωπα.
Ο Τούρκος Πρόεδρος προσωπικά και επανειλημμένα έχει δηλώσει και απειλήσει πως κρατά την ΕΕ ως όμηρο. Και κάθε τόσο το δείχνει στην πράξη. Και δεν περιορίζεται μόνο σε αυτό. Επανειλημμένα έχει, με περισσή αλαζονεία, δηλώσει και απειλήσει πως κανένας πολίτης της ΕΕ δεν θα αισθάνεται ασφαλής στους δρόμους- από ισλαμοτρομοκράτες τους οποίους η χώρα του ελέγχει- αν δεν ικανοποιούνται οι όποιες κατά καιρούς απαιτήσεις και εκβιασμοί του. Και επειδή στην Τουρκία όλοι οι παρατρεχάμενοί του συναγωνίζονται ποιος θα είναι “σουλτανότερος” του Σουλτάνου, οι απειλές και οι εκβιασμοί του Ερντογάν αναπαράγονται στο τετράγωνο, με πρώτους και καλύτερους τους ΥΠΕΞ και ΥΠΑΜ…
Με μόνη εξαίρεση την πρακτική της “διπλωματίας των ομήρων”, την οποία ο ισλαμιστής Ερντογάν αντέγραψε από το καθεστώς των Μουλλάδων του Ιράν στην υπόθεση της ομηρίας των 50 διπλωματών με την κατάληψη της Αμερικανικής πρεσβείας στην Τεχεράνη το 1980, οι υπόλοιποι μαφιόζικου τύπου εκβιασμοί έχουν την σφραγίδα της Άγκυρας και χρονολογούνται.
Δεν θα πάω τόσο πίσω για να αναφερθώ στους εκβιασμούς της φίλο- ναζιστικής Άγκυρας και τις πεμτοφαλαγγίτικες τακτικές της στην διάρκεια του Β´ΠΠ. Αναφέρω όμως τούτο. Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα η οποία λόγω της μπαμπεσιάς της στον πόλεμο, απέκτησε χρυσό αξίας 10 εκ. δολαρίων τον οποίο οι Ναζί έκλεψαν από Εβραίους της Ευρώπης και φύλαγαν στην Τουρκία. Και ενώ όλος ο αντίστοιχος κλεμμένος χρυσός καθώς και άλλοι θησαυροί από όλες τις χώρες μαζεύτηκαν για επιστραφούν στους νόμιμους ιδιοκτήτες, η Τουρκία αρνήθηκε να επιστρέψει τον κλεμμένο χρυσό. Τον κατακράτησε.
Τα 19 προγράμματα του IMF για την Τουρκία
Κάνω ένα άλμα στο 1979. Η Τουρκική οικονομία είχε καταρρεύσει για ακόμη μια φορά και οι Δυτικοί με τους Αμερικάνους μπροστάρηδες, έτρεχαν να την σώσουν μέσω της Παγκόσμιας Τράπεζας και κυρίως του γνωστού μας Διεθνούς Νομισματικού Δανείου (IMF). Είναι πράγματι εκ πρώτης όψεως φαινομενικά εντυπωσιακό πως από το 1948, η Τουρκική οικονομία τα “έπαιρνε”- κυριολεκτικά, δανεικά και αγύριστα- από το ΙΜF, από την Παγκόσμια Τράπεζα, από τις ΗΠΑ, από την Ατλαντική Συμμαχία, συν Σουηδία, Ιαπωνία και Ν. Κορέα. Και, ταυτόχρονα, υπογραμμίζω πως η Τουρκία υπήρξε ο μεγαλύτερος αποδέκτης Σοβιετικής βοήθειας στον κόσμο- κατά έκθεση της CIA του 1979 – με εξαίρεση κράτη του Συμφώνου της Βαρσοβίας και την Κούβα!
Από το 1948 μέχρι το 2005 (όταν η κυβέρνηση Ερντογάν αποπλήρωσε το τελευταίο δάνειο) και, κατά μέσω όρο κάθε τρία χρόνια περίπου, υπήρξαν 19 προγράμματα του IMF για την Τουρκία. Η Τουρκία κατέχει την παγκόσμια πρωτιά ως ο καλύτερος πελάτης του IMF. Αν προστεθούν και οι κατά καιρούς παντός μορφής βοήθειες και τα χαριστικά δάνεια από την Δύση προς την Άγκυρα, τότε το συμπέρασμα είναι αναπόφευκτο:
Η Τουρκία ήταν και παραμένει η πιο κακομαθημένη, η πιο παραχαϊδευμένη και ο μεγαλύτερος αποδέκτης βοήθειας από τη Δύση, χώρα. Η βοήθεια αυτή ξεπερνά και αυτή προς το Ισραήλ, το οποίο έχει σήμερα μια οικονομία τεχνολογικά ανταγωνιστική σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ο λόγος ήταν προφανής τότε και σήμερα: η Τουρκία θα λειτουργούσε ως ανάχωμα κατά του Σοβιετικού κομμουνισμού, της Ρωσία σήμερα και γενικά των κατά καιρούς “βαρβάρων” που απειλούν τον Δυτικό πολιτισμό και του οποίου η Τουρκία δεν είναι απλά μέλος αλλά και δημιουργός!!!
Μετά το τέλος του Β´ΠΠ η Ουάσιγκτον επέλεξε τρεις ειδικά χώρες για τον ρόλο αυτό. Το Ιράν, την Ινδονησία και την Τουρκία. Γνωρίζουμε το ιστορικό του Ιράν και της Ινδονησίας. Αν σήμερα η Τουρκία δεν βρίσκεται σε αυτή την κατηγορία είναι είναι λόγω της θεσμικής της σχέσης με το ΝΑΤΟ και μόνο. Είναι η Ατλαντική Συμμαχία που έφτιαξε την Τουρκία των Κεμαλιστών και συντηρεί την σημερινή του Ερντογανικού ισλαμοφασισμού. Χωρίς τους Ατλαντιστές η Τουρκία σήμερα θα ήταν κάτι μεταξύ Αιγύπτου και Πακιστάν: υπερπληθυσμιακή και φονταμενταλιστική.
Σουλειμάν Ντεμιρέλ: “Πρέπει να πληρώνετε τους λογαριασμούς μας διότι μας έχετε ανάγκη”
Το 1979, λοιπόν, οι Αμερικανοί έτρεχαν και πάλι να σώσουν την Τουρκία. Και τότε έστειλαν ένα πρώην υψηλόβαθμο αξιωματούχο της κυβέρνησης Τζόνσον και γνωστό φιλότουρκο, τον Dankward A. Rustow, να εξετάσει το θέμα από κοντά. Επιστρέφοντας έγραψε ένα άρθρο “Turkey’s Travails”, (Foreign Affairs, Fall, 1979), υποστηρίζοντας να βοηθηθεί η Τουρκία γιατί ήταν τόσο πολύ σημαντική για την ασφάλεια της Δύσης. Για όσους γνωρίζουν η μέθοδος είναι γνωστή και πάγια σε τέτοιες υποθέσεις. Το Foreign Affairs ήταν, τότε κυρίως, το “Άγιο Δισκοπότηρο” για την ακολουθούμενη εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και τα κείμενα του προϊδέαζαν και εκλογίκευαν ειλημμένες αποφάσεις με στόχο, κυρίως, τους Αμερικάνους νομοθέτες που θα εκταμίευαν τα χρήματα.
Στο κείμενο του Rustow υπάρχει κάτι, φαινομενικά και πάλι, εκπληκτικό. Περιγράφει μια συνάντησή του στην Άγκυρα με ένα πρώην Τούρκο πρωθυπουργό τον οποίο δεν ονοματίζει, αλλά που είναι βέβαιο πως ήταν ο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ. Κατά λέξει ο Rustow γράφει πως ο Ντεμιρέλ του είπε: “you [the US/West] must pay our bills because you need us” (σελ. 102: “πρέπει να πληρώνετε τους λογαριασμούς μας διότι μας έχετε ανάγκη”). Και ο Αμερικανός τον συμβούλευσε, φιλικά, να μην εκφράζεται τοιουτοτρόπως διότι μπορεί η τοποθέτησή του να εκληφθεί ως εκβιασμός !
Παραμύθια της Χαλιμάς: το Οσμανικό ληστρικό δοβλέτι
Για την Τουρκία του τότε και του σήμερα, η Ατλαντική Δύση ήταν είναι και παραμένει η κότα που γεννά τα χρυσά αυγά. Τα 6 δις της ΕΕ είναι το πιο πρόσφατο δείγμα γραφής. Τα περί δημιουργίας τουρκικού (ισλαμικού) ΝΑΤΟ, τα περί αποχώρησης της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ και τα λοιπά συναφή και ευτράπελα που ακούγονται και γράφονται, είναι παραμύθια της Χαλιμάς. Έχουν βέβαια τις σκοπιμότητες αφού εκπορεύονται από τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της Άγκυρας και των σατραπών τους στα Δυτικά κέντρα εξουσίας και αναπαράγονται άκριτα- όπως σχεδόν όλοι η τουρκική προπαγάνδα – σε Ελλάδα και Κύπρο.
Στην Άγκυρα γνώριζαν ανέκαθεν και καλύτερα από όλους ποιος βουτυρώνει το ψωμί τους. Για να συνεχίζεται αυτό το βουτύρωμα, εσαεί, οι Τούρκοι- Κεμαλιστές και ισλαμοφασίστες- εφάρμοζαν και εφαρμόζουν μια στρατηγική δημιουργίας και κατασκευής “ερεισμάτων” και “απειλών” από την Ανατολή κατά της Δύσης- συμπεριλαμβανομένης και της απειλής από την Ρωσία- για να τα εξαργυρώνουν εκβιαστικά στην Ατλαντική Δύση. Το καλύτερο πρόσφατο παράδειγμα είναι οι εκβιασμοί και οι απειλές που εξασκούν κατά μιας εξανδραποδισμένης ΕΕ.
Ιστορικά έτσι λειτουργούσε πάντα το Οσμανικό δοβλέτι: ληστρικά και εκβιαστικά. Η αυτοκρατορία των Οσμανλιδών (Οθωμανών) κατέρρευσε όταν έναντι μιας ισχυρής Δύσης δεν μπορούσε πλέον να λειτουργεί ιμπεριαλιστικά και ληστρικά. Μετά από την λεηλασία της Μικράς Ασίας από το 1923-1945, άρχισε μια νέα μορφή λεηλασίας με την βούλα της Δύσης την οποία περιέγραψα παρά πάνω. Είναι η ίδια λογική η οποία, επί μέρους, άρχισε να εφαρμόζεται και στην Αμμόχωστο. Αφού εξαντλήθηκαν τα λεηλατημένα στην Τουρκονατοϊκά κατεχόμενη Κύπρο, άρχισε η εδαφική λεηλασία από ό,τι “απέμεινε” στην Αμμόχωστο.
Υ.Γ. Γράφτηκε πρόσφατα πως Τούρκος διπλωμάτης (Veizel Filiz) συνελήφθη – κατόπιν “καρφώματος”- κατευθυνόμενος προς Ευρώπη με 100 κιλά ηρωίνης στο αυτοκίνητο του αξίας 5 εκ ευρώ. Το εμπόριο ναρκωτικών, όπλων, λευκής σαρκός, η κυβεία, ο χρηματισμός, το ξέπλυμα μαύρου χρήματος και οι μαφιόζικες συναλλαγές γενικά, αποτελούν κατεξοχήν δραστηριότητες του τουρκικού βαθέως κράτους. Οι δράσεις αυτές είναι πλέον παγκόσμιες. Άμεσα εμπλεκόμενες στις πλείστες αυτές δραστηριότητες είναι οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, με τα κέρδη να μοιράζονται σε όλες τις δομές εξουσίας, αρχίζοντας από την προεδρική.
*Ο Μάριος Ευρυβιάδης είναι Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφου
