Η εισβολή είναι εισβολή. Η προσφυγιά είναι προσφυγιά. Ο θάνατος είναι θάνατος. Δεν υπάρχει καλή εισβολή και κακή εισβολή, καλή προσφυγιά και κακή προσφυγιά.
Άριστος Μιχαηλίδης
Η εισβολή είναι εισβολή. Η προσφυγιά είναι προσφυγιά. Ο θάνατος είναι θάνατος. Δεν υπάρχει καλή εισβολή και κακή εισβολή, καλή προσφυγιά και κακή προσφυγιά. Δεν υπάρχει τίποτα πιο απόλυτο από τον θάνατο. Τίποτα πιο εγκληματικό από τον πόλεμο.
Το είπε από αρχαιοτάτων χρόνων ο παππούς μας ο Ηρόδοτος από το 400 π.Χ.: «Ουδείς γαρ ούτω ανόητος εστί όστις πόλεμον προ ειρήνης αιρέεται. Εν μεν γαρ τη οι παίδες τους πατέρας θάπτουσι, εν δε τω οι πατέρες τους παίδας». (Κανένας δεν είναι τόσο ανόητος ώστε να προτιμά τον πόλεμο από την ειρήνη. Στην ειρήνη, οι γιοι θάβουν τους πατεράδες τους. Στον πόλεμο, οι πατεράδες θάβουν τους γιους).
Ζήσαμε εισβολή και ζούμε κατοχή στη δική μας πατρίδα για να μην έχουμε αμφιβολία. Γι΄ αυτό είναι ανατριχιαστικά ανεξήγητο όταν ειδικά στην Κύπρο ακούμε πολλούς να αναζητούν επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Με φανατισμό, μάλιστα.
Αναρωτιέμαι, δεν βλέπουν, δεν ακούνε, δεν συγκινούνται; Ξεπέρασαν το εκατομμύριο οι πρόσφυγες της Ουκρανίας. Τη μια μέρα ήταν στα σπίτια τους, στις δουλειές τους, τα παιδιά τους στα σχολεία τους, και την επόμενη βρέθηκαν με μια τσάντα στο χέρι, ξεσπιτωμένοι, ξεριζωμένοι να παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς, να τρέχουν στις γειτονικές χώρες, μανάδες με τα βρέφη στην αγκαλιά, για να βρουν μια γωνιά να επιβιώσουν. 650 χιλιάδες πρόσφυγες πέρασαν στην Πολωνία. 150 χιλιάδες στην Ουγγαρία. 100 χιλιάδες στη Μολδαβία. Άλλοι στη Σλοβακία, στη Ρουμανία, στη Λευκορωσία… Μέχρι το τέλος του Σαββατοκύριακου ο αριθμός των προσφύγων είναι ενδεχόμενο να αυξηθεί στα 1,5 εκατομμύρια πρόσφυγες, έλεγε χθες ο επικεφαλής της Υπάτης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, Φιλίπο Γκράντι. «Αυτή είναι η ταχύτερα εξελισσόμενη προσφυγική κρίση που έχουμε δει στην Ευρώπη από το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου».
Τι σημασία έχει αν ο Πούτιν είχε λόγους να κάνει εισβολή; Τι αξία έχουν οι λόγοι του μπροστά σε αυτή την ανθρώπινη τραγωδία που προκάλεσε; Μου έγραφε ένας χτες, υπήρξε και δάσκαλος ο αθεόφοβος: «Δικαιολογείται πλήρως ο Πούτιν για την ενέργειά του. Ο ελιγμός που έκανε ήταν αναγκαίος και κατόρθωσε το ακατόρθωτο. Νέκρωσε το ΝΑΤΟ. Το διάλυσε στην κυριολεξία. Έγινε κυρίαρχος του παιχνιδιού». Λες, δεν είναι δυνατό να υπάρχουν στην Κύπρο πολιτισμένοι άνθρωποι να σκέφτονται έτσι. Κι όμως, υπάρχουν πολλοί. Νιώθουν και περήφανοι για τη δράση του Πούτιν. Από πού ως πού; Μάλλον, από το πολύ ψέκασμα, δεν εξηγείται αλλιώς. Να βλέπουν τόσες χιλιάδες ανθρώπους να ξεριζώνονται από την πατρίδα τους στα καλά καθούμενα, κι αυτοί να είναι περήφανοι διότι ο Πούτιν έγινε κυρίαρχος του παιχνιδιού! Να καταστραφεί μια χώρα, να σκοτωθεί κόσμος, να διαλυθούν οικογένειες, να βρεθούν παιδιά στους δρόμους και στα αντίσκηνα για να γίνει ο Πούτιν κυρίαρχος του παιχνιδιού.
Ντρέπομαι. Έτσι, για να πω κι εγώ τον πόνο μου. Ντρέπομαι για λογαριασμό τους. Διότι, δεν είναι όλα πολιτική. Ούτε είναι όλα σχετικά με το ποιο κράτος και ποιον ηγέτη θαυμάζεις. Υπάρχει και η συμπόνια. Υπάρχει και η ανθρωπιά. Κι όταν μπροστά σου εξελίσσεται μια τεράστια τραγωδία, ίδια με αυτή που ζήσαμε κι εμείς και απειλούμαστε να ξαναζήσουμε, είναι αδιανόητο να προσπαθείς να ερμηνεύεις ή και να χειροκροτείς τη δράση του κάθε φασίστα. Είναι αδιανόητο να μπαίνεις στη διαδικασία να επιλέγεις ανάμεσα στον Πούτιν και στον Ζελένσκι για να λες ποιος έχει δίκαιο και ποιος άδικο. Το δίκαιο είναι των απλών ανθρώπων, των πολιτών, όχι των προέδρων.
Οι πολιτικές αναλύσεις μπορεί να μας βοηθούν να καταλάβουμε τα προβλήματα, που προκάλεσαν την κρίση, αλλά θα ήταν σοφότερο να γίνονται σε καιρό ειρήνης, διότι την ώρα της τραγωδίας ακούγονται ως ειρωνεία. Όπως κι αν εξηγήσει κανείς τα αίτια της ρωσικής εισβολής είναι εισβολή κι έχει συνέπειες τις οποίες πληρώνουν άνθρωποι που δεν έχουν καμιά σχέση με τη φιλοδοξία κανενός ηγέτη να γίνει κυρίαρχος.
Πολύ περισσότερο θα έπρεπε οι Έλληνες να θλιβόμαστε για την επίθεση στην Ουκρανία διότι ζουν εκεί δεκάδες χιλιάδες ομογενείς. Από τον 6ο αιώνα π.Χ. Δεν τους ξερίζωσε κανένας, ούτε ο Στάλιν, που στις εκκαθαρίσεις του έστειλε στα γκουλάγκ της Σιβηρίας 30.000 Έλληνες. Και θα τους αποδεκατίσει τώρα ο Πούτιν για να τον θαυμάζουν οι Έλληνες της Κύπρου, που απειλούνται κι αυτοί να ξεριζωθούν από τον ισλαμοφασίστα της δικής τους γειτονιάς, ο οποίος επίσης θέλει να αποδείξει ότι είναι κυρίαρχος της Μεσογείου. Χαράς το νουν.
Φιλελεύθερος
