ΟΧΙ στην τουρκοδιζωνική. Όχι σε δύο κράτη. Όχι σε διχοτόμηση ή προσάρτηση
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έχει δύο επιλογές: Ή να απορρίψει έστω και τώρα την τουρκοδιζωνική, τα δύο κράτη, διχοτόμηση, προσάρτηση και, σε συνεννόηση με τα κόμματα, να σχεδιάσουν μία νέα στρατηγική αντίστασης στον Τούρκο, στρατιωτική ισχυροποίηση με εξοπλισμούς και αμυντικές συμφωνίες με φίλες χώρες, με στόχο την απελευθέρωση, διά της καθολικής στράτευσης των Ελλήνων. Ή να υποβάλει την παραίτησή του για να μη στιγματιστεί εσαεί ως ο ηγέτης που ξεπούλησε την Κύπρο και την οδήγησε στην τουρκοποίηση.
Σαράντα έξι χρόνια η ηγεσία του τόπου πελαγοδρομεί. Δολιχοδρομεί σε έναν αδιέξοδο διάλογο με συνεχείς, καταστροφικές υποχωρήσεις στον τουρκικό συσφιγκτήρα βόα. Από τον μακροχρόνιο του Μακαρίου φτάσαμε σήμερα στην τουρκική απαίτηση λύσης δύο κρατών. Η πολιτική ηγεσία επιμένει στην αντιδημοκρατική, αντιευρωπαϊκή αγγλοτουρκοδιζωνική, η οποία παραβιάζει συλλήβδην θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες. Οι ηγέτες μας απαιτούν να αυτοκτονήσουμε εθνικά, κρατικά και βιολογικά, επειδή κάποτε θα πεθάνουμε.
Ο Τούρκος Πρόεδρος, που εισέβαλε ξανά στην Κύπρο με την αλαζονεία του κατακτητή και την ατιμωρησία του ληστή, είναι ξεκάθαρος: Δεν συζητά πλέον για ομοσπονδία αλλά για δύο κράτη επειδή, ισχυρίζεται, στο νησί ζουν δύο λαοί. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και τα κόμματα πώς αντιδρούν; Με φλύαρους ολοφυρμούς καταδίκης της νέας παρανομίας που καταγγέλλεται διεθνώς, διότι παρεμβάλλει προσκόμματα σε επανέναρξη συνομιλιών, κ.λπ. Ποιες συνομιλίες; Με ποιους όρους και προϋποθέσεις; Στη βάση ποιων παραμέτρων; Με ποιες κόκκινες γραμμές; Με ποιες ανυποχώρητες θέσεις;
Η Τουρκία και ο νέος εγκάθετός της ενταφίασαν πανηγυρικά και την ομοσπονδία. Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ και ο ΓΓ του ΑΚΕΛ καθημερινά εκβιάζουν τον Αναν-ιστή Αναστασιάδη, πρώτον, να πείσει (!!) τον ΓΓ του ΟΗΕ ότι θέλει συνομιλίες. Μα, δεν τον έπεισε μέχρι σήμερα; Δεύτερον, να προβεί σε χειρονομίες, τις οποίες δεν προσδιορίζουν, ώστε να διευκολυνθεί ο διάλογος. Τρίτον, μέσα στο εκβιαστικό παραλήρημά τους, υποβάλλουν ότι η ελληνική πλευρά ευθύνεται, τάχα, για την άκαρπη διέλευση του χρόνου. Τέταρτον, επιμένουν αταλάντευτα στην τουρκοδιζωνική αλλά, λένε, στη βάση του Διεθνούς Δικαίου και των αρχών και αξιών της ΕΕ και των ψηφισμάτων του ΟΗΕ.
Εδώ και χρόνια ο Ν. Αναστασιάδης, ο Αβ. Νεοφύτου και ο Α. Κυπριανού προκαλούνται δημόσια να εξηγήσουν πώς ταυτίζεται η αντιδημοκρατική και αντιευρωπαϊκή τουρκοδιζωνική με τις αρχές και αξίες της ΕΕ, με τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες. Ποιούν την νήσσαν! Παραπλανούν και εξαπατούν όσους θέλουν να εξαπατηθούν από τις καθημερινές βροντερές πομφόλυγές τους.
Διά της «διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας» ο Πρόεδρος θα οδηγήσει με ακρίβεια στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας (αυτό συμφώνησε με τον κατοχικό Έρογλου, στις 11/2/2014), και στην παράδοση της Κύπρου σε μία νέα τουρκοκρατία, διά της δημιουργίας δύο συνιστώντων κρατιδίων που θα προκύψουν όχι ως συνέχεια και μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά ως αποτέλεσμα δύο χωριστών δημοψηφισμάτων. Την 1η Δεκεμβρίου 2016 ο Ν. Αναστασιάδης αποδέχθηκε πενταμερή, με εξαφάνιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και με απουσία των πέντε μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Χωρίς καν να διαβουλευθεί με το Εθνικό Συμβούλιο, ο Πρόεδρος παραβίασε την ορθή θέση όλων των προκατόχων του, οι οποίοι απέρριπταν πενταμερή διάσκεψη για το Κυπριακό επειδή, συν τοις άλλοις, ενταφίαζε την Κυπριακή Δημοκρατία. Μετά το Crans Montana, κατά καιρούς ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών, Τσαβούσογλου, ακόμα και ενώπιον του Κύπριου ΥπΕξ Χριστοδουλίδη, επέμενε ότι ο Ν. Αναστασιάδης αναφέρθηκε σε λύση δύο κρατών.
Ιδού, λοιπόν, που φτάσαμε ενώπιον τουρκικού εκβιαστικού διλήμματος: Δύο κράτη και συνομοσπονδία ή αναγνώριση του κατοχικού ψευδοκράτους. Τι θα πράξει ο Πρόεδρος; Κυρίως, ο ΓΓ του ΟΗΕ, στη βάση ποιων παραμέτρων θα συγκαλέσει ενδεχομένως έστω άτυπη πενταμερή; Εξάλλου, είναι και το θέμα των εκκρεμουσών κυρώσεων κατά της Τουρκίας για τις παρανομίες της στην κυπριακή ΑΟΖ, την πολιορκία της νήσου από τον τουρκικό στόλο, τη νέα εισβολή Ερντογάν και το άνοιγμα των Βαρωσίων.
Στην πολιτική και στη διπλωματία, οι ευκαιρίες για αποφάσεις, σωστικές ανατροπές και αντιδράσεις μία φορά παρουσιάζονται. Στις 15 Νοεμβρίου 1983, κατ’ εντολήν της Τουρκίας, ο κατοχικός Ντενκτάς ανακήρυξε την «ΤΔΒΚ». Ο τότε πρόεδρος, μ. Σπ. Κυπριανού έχασε μία, μοναδική και ιστορική ευκαιρία να αλλάξει στρατηγική και γραμμή πλεύσης στο Κυπριακό. Το 2004, με το βροντερό ΟΧΙ στο τερατούργημα Ανάν, ο μ. Τάσσος όφειλε να το ενταφιάσει οριστικά και να αλλάξει στρατηγική, αφού στο προοίμιό του το σχέδιο ξεκαθάριζε ότι θα ήταν άκυρο αν η μία εκ των δύο πλευρών το απέρριπτε.
Ο μ. Τάσσος λειτούργησε ως κομματάρχης παρά ως ηγέτης, επειδή προσέβλεπε στις εκλογές του 2008 και σε στήριξη του φίλου του, Δ. Χριστόφια. Σήμερα, είναι η τρίτη και τελευταία ευκαιρία ανατροπής της θανατηφόρας κατολίσθησης του Κυπριακού και του εφιάλτη διαφαινόμενης τουρκοποίησης της Κύπρου.
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έχει δύο επιλογές: Ή να απορρίψει έστω και τώρα την τουρκοδιζωνική, τα δύο κράτη, διχοτόμηση, προσάρτηση και, σε συνεννόηση με τα κόμματα, να σχεδιάσουν μία νέα στρατηγική αντίστασης στον Τούρκο, στρατιωτική ισχυροποίηση με εξοπλισμούς και αμυντικές συμφωνίες με φίλες χώρες, με στόχο την απελευθέρωση, διά της καθολικής στράτευσης των Ελλήνων. Ή να υποβάλει την παραίτησή του για να μη στιγματιστεί εσαεί ως ο ηγέτης που ξεπούλησε την Κύπρο και την οδήγησε στην τουρκοποίηση.
Σάββας Ιακωβίδης
