[..]
όταν πια είδαμε κι αποείδαμε
με τα τηλεγραφήματά και τις πρεσβείες,
κλείσαμε τη μικρή ζωή μας σ΄ ένα φάκελο
μικρό που να χωράει στη φούχτα μιας μαθητριούλας,
στον προβολές ενός ποδηλάτου, στη ράχη ενός βιβλίου
και γράψαμε με κόκκινο μελάνι τη διεύθυνση:
Αξιότιμον Ελληνικόν Κυπριακόν Λαόν
Οδός Ελευθερίας ή Θανάτου
Χωριά και Πόλεις
Κύπρον
Το στείλαμε χωρίς το γραμματόσημο με την ξένη βασίλισσα.
Ταξίδεψε με χίλιους δικούς μας συνδέσμους,
κρυμμένο σε γαλάζιες ποδιές και κόρφους παρθένων
ή το πέρασαν από μπλόκα γαιδουράκια αθώα
που κουβαλούσαν χειροβομβίδες κι άλλους καρπούς της γης μας.
Παπαδόπουλος Κ. Γιάννης
