Ο Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός, ο κατά κόσμος Νικόλαος Τζανακάκης γεννήθηκε το 1890 σε ένα ορεινό χωριό, το Συρικάρι των Χανίων από απλούς και ευλαβείς γονείς. Ενώ ήταν μικρό παιδί, οι γονείς του είχαν πεθάνει και τον άφησαν ορφανό. Την επιμέλεια του την είχε αναλάβει ο παππούς του.
Έφηβος ακόμη στην ηλικία των 13 ετών, ο παππούς του τον πάει στα Χανιά για να εργαστεί σε ένα κουρείο για να μάθει τη τέχνη και να μπορεί να επιβιώσει. Ήταν η εποχή που έμελλε να σημαδέψει για πάντα τη ζωή του. Έκαναν εμφάνιση τα πρώτα σημάδια της νόσος του.
Τρία χρόνια αργότερα, στην ηλικία των 16 ετών και η νόσος να γίνεται πιο εμφανής, παίρνει την απόφαση να μεταβεί στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Μετά τη μεσολάβηση ενός κληρικού και στην ηλικία των 24 ετών καταφεύγει στο λεπροκομείο της Χίου όπου ιερέας εκεί ήταν ο πατήρ Άνθιμος Βαγιάνος, ο μετέπειτα Άγιος Άνθιμος. Μέσα σε 2 χρόνια ο Άγιος Άνθιμος τον έκρινε έτοιμο για το μοναχικό σχήμα και τον έκειρε μοναχό με το όνομα Νικηφόρος.
Πιστός στα μοναχικά του καθήκοντα ο μοναχός Νικηφόρος επιδίδεται σε ασκητικούς κόπους και αγώνες προκειμένουνηα βρίσκεται ενωμένος με Αυτόν που αγάπησε τόσο πολύ, τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Εκεί παρέμεινε 43 έτη, μέχρι το 1957 όπου το Λωβοκομείο της Χίου έκλεισε και οι εναπομείναντες ασθενείς μαζί με τον πατέρα Νικηφόρο στάλθηκαν στο Αντιλεπρικό Σταθμό της Αγίας Βαρβάρας Αθηνών, στο Αιγάλεω.
Κλινήρης τον περισσότερο καιρό, ο Άγιος Νικηφόρος πέρασε τα τελευταία χρόνια της επι γης ζωής του, επιδιδόμενος στην αδιάλειπτη προσευχή ενώ ταυτόχρονα ήταν υπόδειγμα υπομονής, πραότητας και ταπεινώσεως. Πλήθος κόσμου συνέρρεε στο σταθμό για να πάρει την ευχή του και τη στήριξη στις προσωπικές δοκιμασίες του καθενός.
Στο βιβλίο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αργολίδος κ. Νεκταρίου με τίτλο « Η Ιερή Αρρώστια», γίνεται αναφορά στη μοναχή Βερονίκη, αδελφή της Ι. Μονής Παναγίας Βοηθείας Χίου η οποία αφηγείται για τον π. Νικηφόρο: «Παίρναμε μεγάλη χαρά όταν ερχόταν στο μοναστήρι. Ήταν, βλέπετε, πνευματικό παιδί του Αγίου Ανθίμου. Την πρώτη φορά που τον είδα τρόμαξα, γιατί ήταν δύσμορφος λόγω της ασθένειας του. Όμως σε κέρδιζε αμέσως με τη γλυκύτητα του λόγου του.»
Στις 4 Ιανουαρίου του 1964, σε ηλικία 74 ετών, ο Άγιος κοιμήθηκε. Μετά την εκταφή, τα άγια του λείψανα ευωδίαζαν.
Οι μαρτυρίες της θαυμαστής επεμβάσεως του Αγίου σε όσους την επικαλούνται με πίστη το όνομα του και τις πρεσβείες του είναι πολλές. Παρακάτω καταθέτουμε μια από τις πολλές μαρτυρίες για τα θαύματα όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Σίμωνος Μοναχού, ο Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός ο Θαυματουργός.
«Στις 26 Ιανουαρίου 2016, βρέθηκα μέσα στο αυτοκίνητο μου μόνος, όταν ένα άλλο αυτοκίνητο επιβατικό Ι.Χ. έχασε τον έλεγχο και έπεσε επάνω μου με μεγάλη ταχύτητα, και τα δυο αυτοκίνητα διαλύθηκαν. Μέσα από τα συντρίμμια, βγήκαμε, εγώ και η άλλη οδηγός μαζί με το 10χρονο παιδί που είχε μαζί της, σώοι και αβλαβείς, χωρίς σταγόνα αίμα.
Κανείς δεν ασχολήθηκε με το Μέγα ΘΑΥΜΑ. Τρεις ζωές ανέπαφες μέσα από τα συντρίμμια.
Μέσα στο αυτοκίνητο μου υπήρχε πάντα η εικόνα του Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού. Μέσα στην τσέπη μου υπάρχει πάντα η εικονίτσα του Αγίου με ένα μικρό τεμαχιάκι του Αγίου λειψάνου του. Κάθε μέρα τον επικαλούμαι και το Απολυτίκιό Του δεν λείπει από το στόμα μου.
Δοξασμένο το Όνομα Ιησού Χριστού, που με τις πρεσβείες του Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού, έγινε αυτό το ΘΑΥΜΑ σε μένα και στους δυο άλλους που βρέθηκαν στο δρόμο μου. Ηράκλειο, 9/3/16 Αντώνιος Χ.»
Βιβλιογραφικές αναφορές:
• Μητροπολίτου Αργολίδου Νεκταρίου (2017). Η «ΙΕΡΗ ΑΡΡΩΣΤΙΑ» Όσιος Νικηφόρος ο Λεπρός, Ναύπλιο: Εκδόσεις Επιστροφή.
• Σίμωνος Μοναχού (2017). Ο Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός ο θαυματουργός, Αθήνα: Ιερά Καλύβη Κοιμήσεως της Θεοτόκου Σκήτη Κουτλουμουσίου Αγίου όρους.
Μάριος Θρασυβούλου
Εκπαιδευτικός
