Ότι μας έλειψε πιο πολύ…
Στο φτωχό από αγαπημένα πρόσωπα πασχαλινό μας τραπέζι ήρθε ακάλεστη, από τα βάθη των αιώνων, μια μεγάλη αλήθεια. Χαμογελούσαν όλο νόημα τα ομηρικά της μάτια την ώρα που τα χείλη της ψιθύριζαν: “Οὐ γὰρ ἐγώ γέ τί φημι τέλος χαριέστερον εἶναι ἢ ὅτ᾽ ἐϋφροσύνη μὲν ἔχῃ κάτα δῆμον ἅπαντα, δαιτυμόνες δ᾽ ἀνὰ δώματ᾽ ἀκουάζωνται ἀοιδοῦ […]
Συνέχεια