Μένουμε μέσα μέχρι να περάσει αυτή η πανδημία αλλά θυμόμαστε υπέροχα ταξίδια στην πανέμορφη Ελλάδα μας και παίρνουμε βαθιές ανάσες ομορφιάς και καθαρού αέρα.
«Ο τόπος πίσω από τα βουνά»
Από την Αρίστη έως τη Βίτσα, το Κουκούλι, το Μονοδένδρι και το Καπέσοβο η περιήγηση σε αυτό το τραχύ κομμάτι της ηπειρώτικης γης είναι μια εμπειρία που οπωσδήποτε πρέπει να ζήσετε.
Απότομες πλαγιές και πετρόκτιστα χωριά που ξεπετάγονται διακριτικά εναρμονισμένα με την άγρια φύση και το επιβλητικό τοπίο της βορειοδυτικής Πίνδου. Η περιοχή στην αρχαιότητα ονομαζόταν Παρωραία ενώ τον 6ο αιώνα οι Σλάβοι που έφτασαν στα χωριά μετέφρασαν το όνομα σε Ζαγόρι, που σημαίνει «ο τόπος πίσω από τα βουνά».
Το φημισμένο φαράγγι του Βίκου
Το Ζαγόρι προστατεύεται από την Unesco ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς. Οι χαράδρες οι βράχοι και οι απόκρημνες πλαγιές προστατεύουν το αδάμαστο τοπίο. Το φημισμένο φαράγγι του Βίκου έχει μήκος 20χλμ και είναι το πιο βαθύ – σε αναλογία με το άνοιγμα του – στον κόσμο σύμφωνα με το βιβλίο Guinness.
Το διασχίζει ο παραπόταμος του Αώου, ο Βοϊδομάτης και αποτελεί σημαντικό βιότοπο για σπάνια φυτά, ζώα και πουλιά όπως ο γύπας ασπροπάρης και ο χρυσαετός. Η θέα στο φαράγγι είναι μαγική από τη θέση Αγία Παρασκευή καθώς και στην Μπελόη έξω από το χωριό Βραδέτο για να φτάσεις σ αυτό χρειάζεται να διασχίσεις ένα μονοπάτι σύρριζα στον βράχο.
Επιβίωσαν με αλληλεγγύη και συνεργασία
Οι κάτοικοι του Ζαγοριού ένιωσαν από νωρίς την ανάγκη αλληλεγγύης και συνεργασίας για να καταφέρουν να επιβιώσουν σε ένα τόσο «ζόρικο» τόπο. Έκτισαν λοιπόν τα χωριά τους με τέτοιο τρόπο ώστε να «βλέπουν» το ένα το άλλο: χαρακτηριστικά είναι τα πιο γνωστά και τουριστικά χωριά, η Αρίστη, το Μικρό και το Μεγάλο Πάπιγκο. Ανάμεσα τους κατασκεύασαν περίτεχνα γεφύρια που αποτελούν αντικείμενο θαυμασμού.
Οι Ηπειρώτες ευεργέτες
Το Ζαγόρι φιλοξένησε πολλούς ξένους και κυρίως ευεργέτες οι οποίοι λάτρεψαν το τοπίο και άφησαν αρκετές επενδύσεις. Οι Ηπειρώτες ευεργέτες έκτισαν πολλά σχολεία τα περισσότερα από τα οποία σήμερα δυστυχώς παραμένουν κλειστά.
Υπέροχη αρχιτεκτονική
Όλα τα χωριά του κεντρικού Ζαγορίου έχουν διατηρήσει τις στέγες από σχιστόλιθο και πολλές ακόμα αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες. Λένε πως το φημισμένο πέτρινο δάσος – οι μεγάλοι βραχώδεις σχηματισμοί κοντά στο Μονοδένδρι – είναι που ενέπνευσε τους τεχνίτες. Ένα ακόμα δείγμα αριστοτεχνίας των μαστόρων είναι η περίφημη ελικοειδής σκάλα του Βραδέτου συνολικού μήκους 1500 μέτρων, που κάποτε ήταν ο μόνος τρόπος σύνδεσης του χωριού με το Καπέσοβο.
Διατηρητέοι οικισμοί
Στα Ζαγοροχώρια μπορείτε να θαυμάστε την καταπληκτική παραδοσιακή αρχιτεκτονική των σπιτιών φτιαγμένα από πέτρα και ξύλο ενώ πολλά από τα χωριά έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέοι οικισμοί. Εντυπωσιακά πέτρινα σπίτια, γραφικά λιθόστρωτα καλντερίμια, τοξωτά γεφύρια, εκπληκτικά δείγματα της ηπειρώτικης αρχιτεκτονικής.
Η Ριζάρειος Σχολή
Όμορφη έκπληξη στο Μονοδένδρι είναι η Ριζάρειος Σχολή που λειτουργεί από το 1979 και προσφέρει εκπαίδευση στην υφαντική, στην ταπητουργία και σε άλλες παραδοσιακές τέχνες, που τείνουν να χαθούν.
Φιλόξενος κόσμος
Τα Ζαγοροχώρια εκτός από τις απίστευτες ομορφιές που έχουν να επιδείξουν, φημίζονται και για τη φιλοξενία των ντόπιων που σε συνδυασμό με τις γαστρονομικές τους ικανότητες μπορούν να σου προσφέρουν αξέχαστες στιγμές γευστικής απόλαυσης.
Πεντανόστιμες πίτες
Οι ζαγορίσιες πίτες είναι πεντανόστιμες και υπάρχουν σε αμέτρητες εκδοχές – άλλοτε με σιταρένιο αλεύρι και άλλοτε με καλαμποκάλευρο. Σε κάθε χωριό οι τόπακες θα προσπαθήσουν να σε πείσουν να δοκιμάσετε τις δικές τους πίτες οπότε… ετοιμαστείτε!
