Ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα, όπου και μεγάλωσε με τους Κρητικούς – καθηγητές μέσης εκπαίδευσης – γονείς του. Ο πατέρας του μαθηματικός, η μητέρα του φιλόλογος, του άρεσαν εξίσου και οι δύο επιστήμες.
Όταν όμως ανακάλυψε τα πανεπιστημιακά συγγράματα του πατέρα του στη βιβλιοθήκη, φάνηκε ότι ένας νέος, ιδιαίτερος κόσμος ξετυλίχθηκε μπροστά του. Και ναι, κάθε απορία την έλυνε με συζήτηση με τους δικούς του και στη… βιβλιοθήκη, στην οποία ανέτρεχε για τα πάντα.
Σπούδασε στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, από όπου αποφοίτησε με βαθμό 9,98!
Ακολούθησαν μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ. Κάπως έτσι ξεκίνησε η ζωή του στην Αμερική. Στη συνέχεια ήρθε στη ζωή του η Microsoft, από όπου παραιτήθηκε για να γίνει, σε ηλικία 27 ετών, επίκουρος καθηγητής στο ΜΙΤ.
Αυτό που τον κατέταξε στα καλύτερα μυαλά του κόσμου και έκανε τους πάντες να παραληρούν μαζί του ήταν το γεγονός ότι αποφάσισε να σταθεί απέναντι στην αήττητη «ισορροπία των παιγνίων», λύνοντας το γρίφο του Νας (John Forbes Nash), την εξίσωση που επί 60 χρόνια προσπαθούσαν να λύσουν όλοι οι μαθηματικοί του κόσμου, χωρίς αποτέλεσμα! Το άλυτο επιστημονικό ερώτημα υπήρχε στη δημοσίευση του Τζον Νας το 1950, για την οποία ο Νας βραβεύτηκε με το Νόμπελ Οικονομικών (1994).
Στα πολύπλοκα οικονομικά συστήματα δεν μπορεί κανείς να υπολογίσει το σημείο ισορροπίας. Ούτε καν κατά προσέγγιση. Εν ολίγοις, αμφισβήτησε την καθολικότητα του περιβόητου «Nash equilibrium», το οποίο για έξι δεκαετίες ήταν το κατεξοχήν εργαλείο πρόβλεψης του αποτελέσματος στρατηγικών συγκρούσεων στα Οικονομικά.
Την απάντηση αυτή την έδωσε στη διδακτορική του διατριβή στην οποία μελέτησε το Θεώρημα του Νας. Τίτλος της «Υπολογιστική Πολυπλοκότητα των Ισορροπιών Νας». Η διατριβή του Κωνσταντίνου Δασκαλάκη εντοπίζει υπολογιστικά εμπόδια στην εφαρμοσιμότητα της ισορροπίας Νας, που υπήρξε το επίκεντρο των οικονομικών μαθηματικών μέχρι σήμερα, και δείχνει την ανάγκη για καινούργιες, πιο ρεαλιστικές έννοιες ισορροπίας.
Η αποδοχή που ακολούθησε ήταν καθολική. Στην Ελλάδα έγινε ο Έλληνας Aϊνστάιν και αποτέλεσε το poster boy του brain drain. Τα media τον λάτρεψαν κι αυτός τα χρησιμοποίησε για να επικοινωνήσει τη γνώση σε ένα ευρύτατο ακροατήριο.
Δίνει συνεντεύξεις, διαλέξεις για την εξερεύνηση των δυνατοτήτων που δίνει η τεχνολογία και θέτει ερωτήματα για τα ηθικά διλήμματα που θα θέσει αναπόφευκτα η ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης.
Μετά την αναμέτρησή του με την «ισορροπία του Νας» ακολουθούν διεθνή βραβεία και διακρίσεις ενώ η Microsoft του προσφέρει δουλειά στη Σίλικον Βάλεϊ.
Ένα χρυσό συμβόλαιο και η ευκαιρία να αποκτήσει πολλά χρήματα. Όμως εκείνος θα αποφασίσει να εργαστεί ως καθηγητής στο ΜΙΤ προτιμώντας το ζωντανό περιβάλλον ενός πανεπιστημίου.
Η καθημερινότητά του μοιράζεται ανάμεσα στην έρευνα και τη διδασκαλία υποστηρίζοντας πως ποτέ στο ΜΙΤ η μια μέρα δεν είναι ίδια με την άλλη.
Το ερευνητικό του έργο επικεντρώνεται στη θεωρητική πληροφορική και τη διεπαφή της με τα οικονομικά, τη στατιστική και την τεχνητή νοημοσύνη. Ερευνά ιδιαίτερα τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείται η στατιστική στις βιολογικές επιστήμες και εκτιμά πως ραγδαίες εξελίξεις είναι προ των πυλών.
Ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης έχει πυξίδα στη ζωή του τη Σατραπεία του Καβάφη.
«Καμωμένος για τα ωραία και τα μεγάλα έργα», έχει ήδη περάσει στην ιστορία.
