ΕΙΝΑΙ γνωστό πως η κατοχική Τουρκία αντιμετωπίζει ενιαία το χώρο από την Ελλάδα μέχρι και την Κύπρο. Οι επεκτατικοί σχεδιασμοί της Άγκυρας έχουν διαχρονικά εντάξει τα δυο κράτη στον ενιαίο της σχεδιασμό για υλοποίηση της πολιτικής της με στόχο την επιβολή τετελεσμένων. Για την επιβολή των επεκτατικών επιδιώξεων της.
Αυτό είναι ένα δεδομένο, το οποίο θα πρέπει να ληφθεί υπόψη στις κινήσεις και ενέργειες που θα γίνουν για αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας. Έχει, όμως, σημασία να συνειδητοποιήσουν όλοι και τούτο να γίνει πράξη, πως ενιαία πρέπει να τυγχάνει η διαχείριση έναντι των ενεργειών της Άγκυρας.
ΤΙ πρέπει να κάνουν Ελλάδα και Κύπρος για να αντιμετωπίσουν τους τουρκικούς σχεδιασμούς; Μετά από τόσα χρόνια δεν θα έπρεπε καν να τίθεται ένα τέτοιο ερώτημα. Θα έπρεπε να υπήρχαν έτοιμες οι απαντήσεις και να εφαρμόζονται κοινές πολιτικές και κοινές δράσεις.
ΕΙΝΑΙ προφανές πως το πρώτιστο, το βασικό είναι η ύπαρξη ενός συνεχούς συντονισμού σε όλα τα επίπεδα. Σε τεχνοκρατικό και πολιτικό επίπεδο. Με τον συντονισμό μειώνονται σε μεγάλο βαθμό οι όποιες ασυνεννοησίες ενώ με την ανάπτυξη εκατέρωθεν επιχειρημάτων, ιδεών, είναι πιο εύκολο να διαμορφωθούν κοινοί σχεδιασμοί. Δεν ισχυριζόμαστε ότι δεν υπάρχει συνεργασία. Ό,τι δεν υπάρχει συνεννόηση. Μπορούμε, ωστόσο- και τούτο επιβάλλεται- να υπάρχει καλύτερος συντονισμός.. Δεν χρειάζεται να προκληθεί μια κρίση για να συντονίζονται Ελλάδα και Κύπρος. Αλλά να λειτουργούν πάντα τα κανάλια επικοινωνίας γιατί αυτό οδηγεί στην αποτροπή.
ΕΙΝΑΙ, κατά την άποψη μας, σαφές πως για να γίνει τούτο θα πρέπει άπαντες να αναγνωρίζουν ότι μόνο εάν λειτουργήσουν, Αθήνα και Λευκωσία, ως ενιαίο μέτωπο μπορούν να έχουν αποτέλεσμα. Και υπάρχουν δυνατότητες και πολλά πολιτικά και διπλωματικά εργαλεία προς αξιοποίηση για υλοποίηση μιας ενιαίας και αποτελεσματικής πολιτικής. Τα δυο κράτη είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενώ τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτύξει συνεργασίες με χώρες της περιοχής ( τριμερείς συνεργασίες, που ενισχύονται). Αυτά, βέβαια, δεν αρκούν. Χρειάζονται κι άλλα.
ΠΡΕΠΕΙ να αντιληφθούν όλοι πως ο συντονισμός και η διαμόρφωση σχεδιασμών, πολιτικών δράσεων είναι ζήτημα επιβίωσης για τον ελληνισμό. Γι αυτό και χρειάζεται, μεταξύ άλλων, να αξιολογηθούν οι ενέργειες της κατοχικής δύναμης και να διαμορφωθούν κινήσεις τακτικής και στρατηγικού βάθους. Ο στόχος υπάρχει και θα πρέπει να αξιοποιηθούν τα εργαλεία, να ενισχυθούν και να εφαρμοστούν πολιτικές. Θα πρέπει, πρωτίστως, να αποτραπούν οι τουρκικές επιδιώξεις. Κι αυτό μπορεί να γίνει μέσα από πρωτοβουλίες, που θα αποφέρουν αποτελέσματα.
ΘΑ το επαναλάβουμε πως για να επιτευχθούν τα πιο πάνω πρέπει να διαμορφωθεί μια ολοκληρωμένη στρατηγική Ελλάδος και Κύπρου, που θα περιλαμβάνει μια συλλογική δράση, με συνεργασίες και παρεμβάσεις, που θα καθιστούν ανέφικτα τα τουρκικά σχέδια. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
ΕΙΝΑΙ σαφές πως για να επιτευχθούν όλα αυτά θα πρέπει να εγκαταλειφθεί η πολιτική του κατευνασμού. Μια πολιτική, η οποία όχι μόνο δεν απέδωσε αλλά στην μεν Κύπρο εδραιώνει τα κατοχικά δεδομένα ενώ στον ελλαδικό χώρο αναβαθμίζει την τουρκική επιθετικότητα, επεκτατικότητα.
Η Θέση του «Φιλελεύθερου»
