Στις προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες του ’74, οι υπέρτερες δυνάμεις του Αττίλα ανέτρεψαν τους υπερασπιστές του υψώματος «Άσπρη Μούττη». Όσοι επέζησαν, διαφυγόντες, έδωσαν την αναφορά για τους Ηρωικώς Απόντες: Ανάμεσα τους, στα πρόσω μαχόμενος, έπεσε νεκρός, με τραύμα στο κεφάλι, ο λοχίας καταδρομών Παναγιώτου Γεώργιος του Μαρκαντώνη και της Πολυμνίας, από την Πάχνα, της 32ΜΚ. Μέσα στην κόλαση του πυρός δεν μπόρεσαν να τον περισυλλέξουν.
Τα μαύρα μαντάτα έφτασαν στην Πάχνα, όπου του τέλεσαν και τρισάγιο. Ήταν ο δεύτερος γιος, ο δεύτερος λοκατζής, της οικογένειας που θυσιαζόταν μαχόμενος για της πατρίδος την ελευθερία. Το ‘67, στην Κοφίνου θυσιάστηκε ο μεγαλύτερος αδελφός, ο λοχίας καταδρομών Ευμένιος.
ΜΕΤΑ την κατάπαυση του πυρός, στην ανταλλαγή αιχμαλώτων, οι δυνάμεις κατοχής, παρέδωσαν τραυματισμένο τον «νεκρό» της Άσπρης Μούττης. Η σφαίρα στο κεφάλι κατάστρεψε το ένα μάτι, παρέλυσε το μισό πρόσωπο, αλλά, ένα θαύμα κάποιων υποδιαιρέσεων χιλιοστού, του χάρισε τη ζωή.
Με σύζυγο τη Ζωή, ο νεκραναστημένος λοκατζής ανάστησε δυο θυγατέρες κι ένα γιο. Τη δασκάλα Πολύμνια, τη λογοθεραπεύτρια Έμιλη και τον Ανδρέα, που κι αυτός επέλεξε να υπηρετήσει ως λοκατζής την πατρίδα. Στις 16 Μαρτίου 2001, στο Διαγωνισμό της Ε.Φ. ο καταδρομέας της 31ΜΚ Ανδρέας Γ. Μαρκαντώνης αναδείχθηκε πρώτος σκοπευτής και, στο Σταυροβούνι, του απένειμε έπαθλο το τυφέκιο «Κηφεύς» ο τότε Αρχηγός ΓΕΕΦ, αείμνηστος Ευάγγελος Φλωράκης.
Την Κυριακή 27.2.2005 στην Πάχνα μαζί με το μαυροφορεμένο πλήθος, η Διοίκηση Καταδρομών, ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Εφέδρων Καταδρομέων και εκπρόσωποι πολλών οργανώσεων, αποχαιρέτισαν τον Γεώργιο Μαρκαντώνη.
Δύο μέρες προηγουμένως καθώς δούλευε στους αμπελώνες, πήρε, από καρδιά, την οριστική μετάθεση για την αιωνιότητα. Στ’ αδέλφια, που εκεί τον υποδέχτηκαν δίνει σήμερα την πρωινή αναφορά των Βράχων του Αγίου Χρυσοστόμου ότι εδώ αντέχουμε κι επιμένουμε, όσοι ζωντανοί, ν’ αγναντεύουμε τοις Κείνων Ρήμασι πειθόμενοι.
Λάζαρος Α. Μαύρος
