Η Κύπρος τελικά κείται για πάντα μακριά. Κανείς δεν ασχολείται μαζί της. Θα γραφτεί μια μέρα σαν μια από τις μεγαλύτερες ντροπές της Ελλάδας η άρνησή της να οριοθετήσει ΑΟΖ με την Κύπρο. Σε δημοσκόπηση που έγινε πρόσφατα στο νησί 9 στους 10 Κύπριους επιθυμούν την οριοθέτηση της ΑΟΖ τους με αυτή της Ελλάδας αλλά η Ελλάδα συνεχίζει να παραμένει ασυγκίνητη.
Σίγουρα ό αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος θα είχε ένα μελαγχολικό βλέμμα ακούγοντας τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών να αναφέρει στην ελληνική Βουλή ότι η επόμενη στάση του θα είναι στα Τίρανα και όχι στην Λευκωσία.
Ξεχνάμε, επίσης, ότι οι ΑΟΖ της Ελλάδας και της Κύπρου είναι συγχρόνως και ΑΟΖ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επομένως, η Ε.Ε. πρέπει να αναλάβει την πρωτοβουλία και να ζητήσει από την Ελλάδα και την Κύπρο να οριοθετήσουν τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες τους.
Την πρωτοβουλία μπορεί να αναλάβει ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν της Γαλλίας και να ζητήσει από τις Βρυξέλλες, μια και η ΑΟΖ εμπίπτει στις δικαιοδοσίες της, να απαιτήσει από την Αθήνα και την Λευκωσία να οριοθετήσουν τις ΑΟΖ τους.
Είναι απόλυτα σωστή η παρατήρηση του βουλευτή Μιχάλη Κατρίνη:
«Η Ελλάδα διέρχεται την κρισιμότερη περίοδο από την εισβολή στην Κύπρο το 1974. Γι’ αυτό, οφείλεινα αναλύσει σωστά το γεωπολιτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο εξελίσσονται οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και να ‘’διαβάσει’’ καλά την Τουρκία, η οποία ξεδιπλώνει το επεκτατικό της σχέδιό της στην προσπάθειά της να αναδειχθεί σε ηγέτιδα δύναμη του Σουνιτικού Ισλάμ.»
Ο Σταύρος Καλεντερίδης που γράφει τακτικά για την Κύπρο στο infognomonpolitics, ζητά την οριοθέτηση των ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου για να δημιουργηθεί μια ενιαία Ελληνική θάλασσα.
Τονίζει επίσης:
«Αρχικά, εντός της ενωμένης ΑΟΖ, Ελλάδα και Κύπρος μπορούν να προχωρήσουν σε πλήρη αξιοποίηση των φυσικών πόρων της θάλασσας, από τον ορυκτό και υποθαλάσσιο πλούτο, μέχρι την υδροηλεκτρική ενέργεια και την παραγωγή ηλεκτρισμού μέσω θαλάσσιων κυμάτων (κυματική ενέργεια). Έπειτα, οι δύο χώρες μπορούν να προχωρήσουν σε υπερθαλάσσιες κατασκευές εντός της ΑΟΖ, μέχρι και στη δημιουργία τεχνητών νησιών, τα οποία μπορούν να φιλοξενήσουν αεροδρόμια και ναυτικές βάσεις, και να ενισχύσουν τον δεύτερο άξονα του Ελληνικού οράματος για τις θάλασσες.
Τέλος, η ΑΟΖ θα δώσει πλήρη δικαιώματα στις δύο χώρες του Ελληνισμού για την αξιοποίηση της αλιείας τους, ενώ με μια αυστηρή αλιευτική πολιτική (Διεθνές δίκαιο της θάλασσας – άρθ. 73) Ελλάδα και Κύπρος θα αποκτήσουν το δικαίωμα να σταματούν και να ελέγχουν αλλοδαπά πλοία, αντιμετωπίζοντας έτσι υγειονομικές και περιβαλλοντικές απειλές, αλλά και εξαρθρώνοντας δια παντός το κύκλωμα διακίνησης ανθρώπινων ψυχών που έχει στήσει η Τουρκία με τη μεταναστευτική κρίση.»
